بریده‌هایی از کتاب مادر شصت دقیقه ای

شما تنها مادری نیستید که... ... وقتی بچه دومتان به دنیا می‌آید، تمام آن عقاید فوق‌العاده‌ای را که در مورد فرزند اولتان داشتید، رها می‌کنید. - شما نمی‌گذاشتید اولی انگشت‌هایش را بمکد، اما دومی اگر دم گربه را هم بمکد عین خیالتان نیست. - به اولی برنج ارگانیک مخصوص کودکان می‌دادید، اما دومی با شکلات مالیده شده روی نان زنده است. - اگر یک قطره روی پیش‌بند اولی می‌ریخت آن را عوض می‌کردید، اما این بچه بیچاره شبیه یکی از سیاهی‌لشگرهای فیلم الیور تویست است.

- ای کاش کسی به من گفته بود که عشق پرشور مادرانه، خودبه‌خود و به همراه نوزاد متولد نمی‌شود و شما احساس آن مادری را نخواهید داشت که در تبلیغات غذای کودک می‌بینید؛ مادری که شلوار جین سایز هشت به تن دارد و دور تختی با ملافه‌های سفید می‌گردد که در آن یک بچه آرام دست و پا می‌زند. شما خسته‌اید و احساس جراحت و ترس و هورمون‌های مسئولیت، شما را کاملاً از پا درآورده است. بیش از هر وقت دیگری با همسرتان دعوا می‌کنید. و ای کاش کسی به من گفته بود که همه اینها طبیعی‌اند.

مادر بودن کاری است لذت‌بخش، دردناک، هیجان‌انگیز، گیج‌کننده و بالاتر از همه اینها یک کار مداوم و تمام‌نشدنی

«دوستت دارم» را هر روز به بچه‌هایتان بگویید.

«امروز اولین روز بقیهٔ زندگی شماست

احساس گناه، جزء جدانشدنی والد بودن است. اما شاید باید کم‌کم از آن رها شویم. پس بگذارید کلام آخر مربوط به مادری باشد که این پیشنهاد فوق‌العاده را برای ما دارد: احساس عذاب وجدان مادرانه همراه با جفت می‌آید، اما یک عمر با شما می‌ماند. شما درباره آنچه که انجام می‌دهید و آنچه که انجام نمی‌دهید، احساس گناه می‌کنید. چه به حال خود رهایش کنید و چه او را در آغوش بگیرید، احساس گناه خواهید داشت. درباره آنچه که می‌خورند و آنچه که نمی‌خورند و آنچه که ممکن بود خورده باشند، احساس گناه می‌کنید. شب که می‌شود احساس گناه می‌کنید، هنگامی که در قطارید، زمانی که در حیاط مدرسه‌اش ایستاده‌اید و به‌خصوص وقتی که برای استراحتی کوتاه آنها را تنها گذاشته‌اید، احساس گناه می‌کنید.

زندگی زناشویی هم نیازمند قدرت درونی و انگیزه‌ای است تا یک رابطه را باطراوت و تازه نگه دارد. به بیان ساده این کار انرژی می‌طلبد؛ انرژی فیزیکی و عاطفی که ما به اندازه کافی نداریم.

ایجاد تعادل میان زندگی زناشویی، مادر بودن و شاغل بودن یکی از مشکلات کلاسیک زنان در دنیای مدرن است

می‌دانید چرا؟ چون ما مادریم و مادر بودن و احساس گناه مانند اسب و درشکه با همند.

«ما آن‌قدر مشغول آن هستیم تا به بچه‌هایمان چیزهایی را بدهیم که خودمان نداشتیم، که وقت نمی‌کنیم به آنها آنچه را که داشتیم، بدهیم

و سومین توهم آن بود که کودکی همیشگی است. من باور داشتم که وقتی به بچه‌هایم می‌گویم «بعداً» و یا «هفته بعد آن را انجام می‌دهیم» همیشه یک «بعد» ی وجود خواهد داشت. اما زمانی می‌رسد که آنها دیگر کاری به ما نداشته باشند. آنها همچنان ما را دوست خواهند داشت، اما اگر فکر کنیم که فرصت‌های داستان گفتن و بازی کردن با هم را تا ابد خواهیم داشت، در واقع خودمان را دست انداخته‌ایم.

کیست آن‌که چون بر زمین می‌افتم به سویم می‌شتابد تا یاری‌ام کند آن که زیباترین قصه‌ها را برایم می‌گوید و برای التیام زخم‌هایم بر آنها بوسه می‌زند؟ او مادر من است.

«اجتماع همیشه از ما زنان می‌خواهد به شکلی باشیم که رسیدن به آن برای ما سخت است. در دوران ویکتوریایی که دسترسی به غذای خوب مشکل بود اندام «توپر» مد روز بود. حالا که غذا به وفور یافت می‌شود (بدون در نظر گرفتن شکلات‌های مارس) آنها از ما می‌خواهند که مثل ملخ لاغر باشیم.»

: «تا هرجا که توانستی.» این هم روش بدی برای مادر بودن نیست.

مادر بودن یعنی رویارویی با رنج، یعنی در هر حالی مادر بودن، در هر حالی دوست داشتن و در هر حالی خندیدن.

باید بگذاریم بچه‌هایمان بدانند که در دست و پا چلفتی‌ترین و بی‌قواره‌ترین وضعیتشان دوستشان داریم و به‌خصوص اگر با ویژگی‌هایی که با آنچه در اجتماع «جذاب» نامیده می‌شود مطابقت ندارند باز هم در هر حالتی به آنها افتخار می‌کنیم. رها شدن از قالب‌های رایج خیلی سخت است

زندگی دیگری، جدا از زندگی بچه‌هایتان داشته باشید. اگر خود را یکسره وقف آنها کنید، کمتر به آنها نفع رسانده‌اید.

«به کار کردن، بیش از حد بها داده‌اند.»

«به کار کردن، بیش از حد بها داده‌اند.»

حکمت در ۶۰ ثانیه - والد بودن، حرفه‌ای تمام‌وقت است. خودتان را در سال‌های نوجوانی آنها از پا در نیاورید. آن‌وقت در چهل سالگی‌شان چه کسی از آنها مراقبت خواهد کرد؟ - هرگز فرصتی را برای خواندن داستان برایشان از دست ندهید. آن روز خیلی زود از راه می‌رسد که به شما بگویند: «نه. ممنون، امشب نه.» - همه تحسین‌ها و همه سرزنش‌هایتان را یکجا خرج نکنید. - زندگی دیگری، جدا از زندگی بچه‌هایتان داشته باشید. اگر خود را یکسره وقف آنها کنید، کمتر به آنها نفع رسانده‌اید.