بریده‌هایی از کتاب قصر آبی

ولنسی مجذوب نامه‌ها می‌شد، احتمالاً برای اینکه خودش به ندرت نامه‌ای دریافت می‌کرد.

خانم فردریک از آن زن‌هایی بود که می‌شد خشمشان را در تمام خانه احساس کرد. دیوارها و درها در برابر خشم او عایق نبودند.

یک بار، پنج سال پیش، ولنسی پرسیده بود که می‌تواند یک گربه داشته باشد و هیچ‌وقت بعد از آن دیگر به این موضوع اشاره نکرده بود، اما خانم فردریک هنوز به او مشکوک بود که این آرزوی ممنوعه را در اعماق وجودش گرامی می‌دارد.

با لحنی ملتمسانه پرسید: «نمی‌شود رفوکردن بماند برای فردا؟» خانم فردریک با سرسختی گفت: «فردا وظایف خودش را به همراه می‌آورد.»

این قانون‌شکن هرچه هم که بود یا نبود، خوشحال بود. ولنسی استیرلینگ محترم و مؤدب در تمام طول عمرش یک روز خوش به خود ندیده بود.

نه او و نه ماشینش هیچ‌کدام مجبور نبودند محترم باشند و مطابق سنت‌ها زندگی کنند.

ترس گناه اصلی است. تقریبا تمام شرهای دنیا ریشه در این دارند که یک نفر از چیزی می‌ترسد.

عموبنجامین یک حرف جدید زد. گفت: «زمان واقعاً پرواز می‌کند!» ولنسی با قاطعیت گفت: «به نظر من زمان می‌خزد.»

ولنسی نیش سوزان خاطرهٔ قدیمی را دوباره احساس کرد.

در دامنه‌های پرشیب کوه نزدیک قصر آبی‌اش تنها توسن‌هایی با زین‌های پرزرق‌وبرق اجازه داشتند مغرورانه بخرامند. در زندگی واقعی ولنسی از سواری در کالسکه‌ای که یک اسب نجیب آن را می‌کشید، کاملاً خشنود می‌شد.

در سرزمین رؤیاهایش ولنسی به هیچ‌چیزی کمتر از قصر یاقوت روشن قانع نمی‌شد. در زندگی واقعی خانهٔ کوچکی که برای خودش باشد، کاملاً راضی‌اش می‌کرد.

شادی عجیبی که همیشه موقتاً بعد از غرق‌شدن در کتاب‌های جان فاستر به سراغش می‌آمد، در وجودش دوید.

جنگل‌ها به‌قدری شبیه به انسان‌ها هستند که برای شناختنشان باید با آنها زندگی کنید. پرسه‌زدن‌های گاه‌وبیگاه از مسیرهای معمول هیچ‌وقت ما را به قلب آنها راه نمی‌دهد.

ولنسی با اندوه فکر کرد که چه احساسی دارد که یک نفر آدم را بخواهد، که به او احتیاج داشته باشد.

خانم فردریک گفت: «به نظرم، اگر کسی تصمیم بگیرد که سرما نخورد، سرما نمی‌خورد.» پس مشکل از اینجا بود. همه‌اش تقصیر خود ولنسی بود.

ترس، ترس، ترس، هیچ‌وقت نمی‌توانست از دستش فرار کند. مثل تار عنکبوتی پولادین او را می‌بست و به دام می‌انداخت.

خیلی چیزها بود که ولنسی هیچ‌وقت جرئت نمی‌کرد انجام بدهد. با تلخی فکر کرد که در تمام طول زندگی‌اش همیشه از چیزی ترسیده بود.

چه دلیلی برای بلندشدن وجود داشت؟ این‌هم یک روز دلتنگ‌کنندهٔ دیگر مثل تمام روزهای پیش از آن و پر از کارهای بی‌معنی کوچک حوصله‌سربر و بی‌اهمیت بود که نفعی به هیچ‌کس نمی‌رساند.

ولنسی بین شر بی‌وفایی به خانواده و دریای عمیق هیاهو و پرچانگی و نصیحت، به نظرش رسید بهتر است که شانسش را با شر بی‌وفایی امتحان کند.

به طرز مبهمی احساس می‌کرد که اگر سال‌ها پیش کتاب‌های جان فاستر را پیدا می‌کرد، شاید زندگی‌اش فرق می‌کرد. کتاب‌های او برایش شبیه به بارقه‌هایی کوتاه از دنیایی بودند که زمانی می‌توانست وارد آن شود، اما الآن در آن برای همیشه به رویش بسته شده بود.