بریده‌هایی از کتاب غرور و تعصب

هر دوی‌شان بی‌نهایت قدردان زحمات کسانی بودند که با آوردن الیزابت به دربیشایر، مقدمات رسیدن آن‌ها به هم را فراهم کرده بودند. پایان

من حقّ ندارم درباره دیگران قضاوت کنم که آیا خوشایند هستند یا نه. من صلاحیّت این را ندارم در مورد کسی نظر بدهم

چقدر به شما مدیونم! شما درسی به من دادید که در ابتدا بسیار سخت اما بسیار مفید بود.

اغلب سخاوتمند و بخشنده باشد و پولش را با دست و دلبازی ببخشد و مهمان‌نواز باشد، به مستأجرانش کمک کند و به فقرا یاری برساند

"‌خیالم راحت است که این فقط خواب و خیالی در ذهن خودم بوده و ضرری برای کسی جز خودم نداشته."

جورجیانا بسیار مؤدبانه و کمی دستپاچه از آن‌ها استقبال کرد که آن هم ناشی از کمرویی و ترس از اشتباه بود و آن‌هایی که به نوعی فرودست بودند این رفتار او را غرور و خودبینی تلقی می‌کردند.

ما همه دوست داریم چیزی را به دیگران بقبولانیم که دل‌مان می‌‌خواهد در حالی که ممکن است آن چیز اصلاً ارزش بیان کردن نداشته باشد.

خواهیم دید که چه همسایه نازنینی داریم.

"‌دلم نمی‌خواهد در مورد کسی عجولانه قضاوت کنم، ولی همیشه نظرم را می‌گویم."

آدم‌های کمی هستند که واقعاً از صمیم قلب دوست‌شان دارم و کسانی که فکر می‌کنم خوبند از این تعداد هم کمترند. هر چه که می‌گذرد از دنیا ناراضی‌تر می‌شوم و هر روز باورم در مورد بی‌ثباتی شخصیّت همه آدم‌ها بیشتر می‌شود، البته کمتر می‌توان از روی ظاهر، لیاقت و شعور فرد را تشخیص داد.