بریده‌هایی از کتاب دشمنی به نام خودپرستی

حرف زدن همیشه آسان است.

تظاهر به داشتن دانش، خطرناک‌ترین رذیلت‌هاست،

«اگر شروع کنید به باور این‌که عالی هستید، آن لحظه، لحظه مرگ خلاقیت شماست.»

وقتی بیل برادلی بسکتبالیست جوانی بود، به خود یادآوری می‌کرد: «وقتی تمرین نمی‌کنی، به یاد داشته باش یک نفر در جایی در حال تمرین کردن است، و وقتی با او رودررو می‌شوی، اوست که برنده می‌شود.» کتاب مقدس چنین مفهومی را به روش خود بیان می‌کند: «رستگار، آن بندگانی هستند که زمانی‌که اربابشان می‌آید، آن‌ها را بیدار و مشغول کار می‌یابد.» می‌توانی به خودت دروغ بگویی، بگویی مدت زمانی را به کارت اختصاص داده‌ای، یا وانمود کنی که مشغول انجام دادن کاری هستی، ولی سرانجام سروکله یک نفر پیدا می‌شود. سنجیده خواهی شد و ممکن است که دستت رو شود.

به یاد داشته باش، واژه «متعصب» همان شکل مؤدبانه واژه «دیوانه» است.

احساس ــ همه‌اش کار احساس است.

ارزش‌های فرهنگی ما تقریبآ سعی دارند ما را وابسته به تأیید دیگران کنند

بیشتر مردم در غلو کردن و جمع کردن خریدار برای حرف خود استادند. پس، آنچه نایاب و کمیاب است، همان سکوت است. یعنی توانایی در اجتناب عامدانه از گفتگو، و ادامه زندگی بدون وابستگی به آن. سکوت، امتیازی است برای آنان که اعتماد به نفس دارند و توانمندند.

ما در آغاز هر راهی هیجان‌زده و عصبی هستیم. پس تلاش می‌کنیم تا خودمان را در ظاهر، به جای باطن، تسلی خاطر بدهیم

اصل اول اینست که خودت را گول نزنی ــ و کاش می‌دانستی که چه آسان گول می‌خوری!