بریده‌هایی از کتاب پوست در بازی؛ عدم تقارن پنهان در زندگی روزمره

خرید و فروش مناصب و مشاغل مذهبی در برخی از مقاطع تاریخی، اگر پول داشتید می‌توانستید بخشی از آن را مصرف کرده و از گناهانتان مبرا شوید. ثروتمند می‌توانست با خرید موهبت‌ها و امتیازات کلیسایی وجدان خودش را پاک کند و درحالی‌که اوج این رویه در قرن‌های نهم و دهم بود، اما به شکلی متعادل‌تر و ملایم‌تر در قرون بعدی ادامه پیدا کرد و حقیقتاً نقش بزرگی در خشم مردم از کلیسا داشت که نهایتاً به اصلاحات منجر گردید. فرایند خرید مناصب مذهبی یک راه برای کسب درآمد کلیسا بود که همگی از این ترتیبات راضی بودند. بخشش‌ها نیز همین‌گونه بودند: خریدار یک گزینهٔ نه‌چندان گران برای بهشت داشت و فروشنده نیز چیزی می‌فروخت که هیچ هزینه‌ای برایش نکرده بود. این چیزی است که در معامله‌گری تحت عنوان «پول رایگان» می‌نامیم.

«اعتقادات» مذهبی مجموعه‌ای از میانبرهای ذهنی هستند که مجموعه‌ای از مشکلات را حل می‌کنند – بدون اینکه فرد از چگونگی این حل کردن اطلاع داشته باشد.

اشعیا ۲۹: ۲۱ می‌گوید: «که انسان را به سخنی مجرم می‌سازند و برای کسی که درمحکمه حکم می‌کند دام می‌گسترانند و عادل را به بطالت منحرف می‌سازند.» بدکاران شما را گرفتار می‌کنند. بهتان زدن از دیرباز یک جرم بسیار شدید در بابل بود و مجازات فردی که اتهام نادرست می‌زد، برابر با کسی بود که آن جرم را مرتکب شده بود.

کتاب «مدخل الهیات» نوشتهٔ آکویناس در هشت قرن پیش را مطالعه کنید: بخش هایی تحت عنوان «سوال»، «اضافه ها»، «مخالفت ها»،‌«بر خلاف تصور» می‌بینید که مواضع تحت چالش را با دقتی زیاد توصیف می‌کنند و به دنبال نقصان‌های موجود در آن هستند، قبل از اینکه هر گونه نتیجه‌گیری‌ای ارائه دهند. اگر در این زمینه مشابهاتی را با «تلمود» احساس می‌کنید، بدانید که تصادفی نیست؛ هر دوی این روش‌ها از استدلال قانونی رومی سرچشمه می‌گیرند. مغالطه پهلوان‌پنبه را در نظر بگیرید که در آن فرد نه تنها فقط بخشی از کل متن را جدا می‌کند، بلکه اغلب راجع به آن برداشت و یا سوء برداشت خود را هم اعلام می‌کند.

این جمله را به نویسنده‌هایی همچون ریشلیو، ولتر، تالیران (یک سانسورچی مخوف در مرحلهٔ کشت‌وکشتار انقلاب فرانسه) و چندین نفر دیگر نسبت داده اند: «چند خط نوشته به من بده تا با همان‌ها کار نویسنده‌اش را به اعدام بکشم.»

امکان ندارد فرد بتواند یک نوشتهٔ کاملاً معقول بنویسد که در آن هیچ بخشی وجود نداشته باشد که در صورت جدا کردنش از کل متن، خارج از بافت متن، توسط یک نویسندهٔ نابکار، کاملا پوچ و بی‌معنی به نظر نرسد و دست آویز نشریات برای نوشتن مطالب جانب‌دارانه و احساسی قرار نگیرد، یه همین خاطر است که سیاست‌مدارها و شارلاتان‌ها و از آن بدتر خبرنگارها سراغ شکار همین بخش‌ها می‌روند.

وقتی سلطان پورهوس سعی کرد وارد ایتالیا شود، سینیاس که مشاورش بود سعی کرد پوچی و بیهودگی چنین اقدامی را به او نشان دهد. او پرسید: «با چه هدفی می‌خواهید وارد این کارزار شوید؟» جواب داد: «برای اینکه ارباب ایتالیا شوم.» سینیاس: «و بعدش؟» پورهوس: «برای اینکه به گل و سپس به اسپانیا برسم.» سینیاس: «بعد؟» پورهوس: «برای فتح آفریقا و سپس ... آسایش و استراحت.» سینیاس: «اما همین الان هم در آنجا هستید؛ چرا ریسک بیشتری بپذیرید؟» در ادامه مونتنی به پاراگرافی شناخته شده از کتاب «در طبیعت اشیا» (۱۴۳۱) از لوکرتیوس ارجاع می‌دهد که می‌گوید طبیعت انسانی هیچ مرزی ندارد، گویا که در پی تنبیه خود است.

خوب، هرقدر در حوزه خودتان بالاتر بروید، میزان ناامنی‌تان افزایش خواهد یافت و باختن بحث به یک فرد رده‌پایین‌تر، بسیار بیشتر از باختن به یک کله گنده شما را افشا و رسوا خواهد کرد.

شرافت به ما می‌گوید که برخی از اقدامات را هیچ‌گاه نباید انجام دهید، حتی اگر پاداش مادی زیادی به همراه داشته باشند.

او، شما یا عضوی از خانوادهٔ شما نیست که با از بین رفتن سلامتی‌تان دچار ناراحتی‌های روحی شود. طبیعتا هدف پزشک این است که گرفتار محکمه‌های قضایی نشود، چرا که همین محکمه‌ها می‌توانند باعث از بین رفتن حرفهٔ او شوند.

(این نوع از کارآفرینی مثل این می‌ماند که بچه‌های خوش‌قیافه و قابل بازاریابی را تنها با این هدف به دنیا بیاوریم که آن‌ها را در سن ۴ سالگی بفروشیم)

«به مراسم تدفین دیگران می‌روم تا آن‌ها به مراسم من بیایند.»

تنها تکامل می‌داند که یک کارِ «اشتباه» واقعاً اشتباه است یا خیر، آن هم به شرطی که وجود پوست در بازی اجازه انتخاب بدهد.

«اول بقا اهمیت دارد و در رتبه‌های بعدی حقیقت، درک و دانش جای دارند.»

چشمان شما حسگری نیستند که برای دریافت طیف الکترومغناطیسی طراحی شده باشند. کار آن‌ها این نیست که دقیق‌ترین ارائهٔ علمی از واقعیت را تولید کنند؛ بلکه باید مفیدترین برای بقا را تولید کنند.

همواره یادتان باشد که مورخان و محققان حوزهٔ سیاست از میان گروهی از افراد انتخاب می‌شوند که دانششان را از کتاب‌ها دریافت می‌کنند، نه زندگی واقعی و کسب‌وکار.

بله، خطر کنید و اگر ثروتمند شدید (که اختیاری است)، پول خود را سخاوتمندانه برای دیگران هزینه کنید.

1) هیچ‌وقت دنبال نمایش فضیلت‌هایت نباش؛ 2) هیچ‌وقت دنبال رانت‌خواری نباش؛ 3) باید یک کسب‌وکار را شروع کنی. خطر کن و کسب‌وکاری شروع کن.

تنها افرادی که مدام در رقابت بالاتر و باهوش‌تر بودن بقیه را از زمین حذف نمی‌کنند می‌توانند با هم دوست اجتماعی باشند

«یک روشنفکر واقعی نباید ظاهر روشنفکری داشته باشد.»