بریده‌هایی از کتاب گاه ناچیزیِ مرگ

«کلُّ محبة لا یؤْثِرُ صاحبها إرادة محبوبة علی ارادته لا یعوّلُ علیها» به مهرورزی‌ای که در آن محبّ، ارادهٔ محبوب را بر ارادهٔ خویش ترجیح ندهد اعتماد نتوان کرد.

آه ای برادر! رؤیا اگر در سینه بمانَد فاسد گردد و تیره و تار و تباه شود و خاک خودخواهی و حسد و خستگی و نومیدی بر آن نشیند.

بدان ای دوستِ همسفر! که در طبیعت سه قدرتِ غیبی وجود دارد: وحی، عقل، قلب.

«کل فن لا یفیدُ علماً لا یعَوّل علیه » هر هنری که دانشی نیفزاید سودی در آن نیست. ابن‌عربی

«الناسُ نفوسُ الدیار» مردمان، جان‌های سرزمین‌اند. ابن‌عربی

«لو لا المطامع لانقطعت الهمم » اگر آرزوها نبودند، همّت‌ها می‌گسستند. ابن‌عربی

«و سالِک گفت: این خانه، گسترده است و صاحبِ خانه، بخشنده».

پارسایی در باطن است نه در ظاهر و حق نباشد از چیزهایی که به خاطرشان آفریده شده‌ایم دوری گُزینیم.

«السَفَر الذّی لم یکن معه ظفر لا یعَوّل علیه» سفری که در آن کامیابی نباشد بی‌فایده است. ابن‌عربی

«أنت غَمامة علی شمسک، فاعرف نفسک» تو یکی ابری بر خورشیدِ خویش، پس خود را بشناس. ابن‌عربی