بریده‌هایی از کتاب رهایی از چاقی؛ با رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد

دفعه بعدی که گرسنه نبودید، اما میل و ولع خوردن چیزی را داشتید، این کار را امتحان کنید: مکث و تنفس. وقتی یک ولع بروز کرد، ذهن می‌گوید که باید سریع اقدام کنید: ”همین الان این خوراکی را بخور وگرنه از گرسنگی می‌میری!“ ذهن روی این جمله پافشاری دارد. بنابراین اولین گام برای مقابله با این ولع، کاهش سرعت است. پنج نفس عمیق، طولانی و آهسته بکشید. به اینکه این نفس در درون ریه‌ها جریان می یابد توجه کنید. به خارج شدن تنفس توجه کنید. نیازی نیست عجله کنید. بعداً هم می‌توانید گزینه مورد نظر خود را انتخاب کنید. تنها به تنفس خود توجه کنید و سرعت خود را کاهش دهید.

بسیاری از افراد در ابتدا تمایز قائل شدن بین گرسنگی واقعی و محرک‌های دیگرِ غذا خوردن مانند اضطراب، غم و اندوه، تنهایی، خستگی و یا ولعِ خوردن شکر و چربی را کار دشواری می‌دانند. برای اینکه بتوانید به‌طور مؤثر با نشانه‌های گرسنگی ارتباط برقرار کنید و آن‌ها را مورد شناسایی قرار دهید، باید زمان وعده‌های غذایی را به گونه‌ای دستکاری کنید که بتوانید گرسنگی واقعی را بیشتر تجربه کنید

ما دائماً در حال دلیل تراشی هستیم؛ این یکی از فعّالیت‌های محبوب بشر است. نکته این است که دقّت کنیم کدامیک از این دلایل آنقدر قابل باور است که اجازه می‌دهید تا به شما دیکته کند چه کاری انجام دهید

نکته مهم اینست که زمانی که ما اعتراف می‌کنیم که با این فکر درآمیخته و ترکیب شده‌ایم، خود این کار موجب جداسازی می‌شود و به ما کمک می‌کند تا حداقل کمی از این فکر پا پس بکشیم!

کلید جداسازی، مشاهده ماهیت واقعی افکار است. مشاهده اینکه در واقع آن‌ها چه هستند، اینکه افکار چیزی بیش از تصاویر و کلمات نیستند. زمانی که متوجه می‌شویم که جوهره اساسی فکر، یک کلمه و یا یک تصویر در ذهن است، می‌توانیم تمامی آن ایده‌های جادویی در مورد اینکه این افکار برای ما مضر هستند را رها کنیم؛ تا دیگر مجبور به جنگ و یا کشمکش با افکار نباشیم.

ذهن ما تنها یک مشورت دهنده است، همین! نباید اجازه دهیم که مشورت دهنده برای ما تعیین تکلیف کند که چه کار کنیم. می‌توانیم تصمیم بگیریم که دیگر به قضاوت‌های او راجع به درست و غلط بودن گوش ندهیم. در عوض می‌توانیم روی این نکته تمرکز کنیم که آیا این فکری که اکنون دارم ”مفید“ است یا ”نه“. هنگامی که افکار دشواری به ذهن شما خطور می‌کنند، اگر شما محکم به آن‌ها بچسبید و به‌طور کامل درگیر آن‌ها شده و با آن‌ها درآمیخته و ترکیب شوید، به آن‌ها اجازه داده‌اید تا شما را به این‌سو و آن‌سو بکشانند و به شما دیکته کنند که چه کاری انجام دهید. آیا این کار به شما کمک می‌کند تا شبیه فردی که می‌خواهید به آن تبدیل شوید رفتار کنید

زمانی که می‌گویید ”ولی این موضوع حقیقت دارد“ در حال شنیدن صدای ذهن قضاوتگر خود هستید. ذهن، عاشق پیدا کردن و حل مشکل و شناسایی این است که چه چیزی درست و یا نادرست است. ما آنقدر به ذهن و قدرت باور نکردنی آن افتخار می‌کنیم که یک موضوع مهم را نادیده می‌گیریم: ذهن در حل کردن مشکلات در دنیای بیرون، مانند اینکه چطور زنده بمانیم عالی عمل می‌کند ولی در حل کردن مشکلات درون عملکرد خوبی ندارد. ذهن می‌تواند سال‌ها وقت خود را صرف تلاش برای شناسایی این کند که چه نقصی داریم و چگونه می‌توانیم آن را برطرف کنیم و در نهایت هم به هیچ کجا نرسد.

ذهن برای ما یک پدیده ضروری است. ذهن ماشینی است که خطرات را شناسایی می‌کند. ما به آن نیاز داریم تا به ما بگوید که کجا دچار مشکل شده و یا تهدید می‌شویم. بدون آن قادر به ادامه حیات نیستیم.

می‌توانیم ذهن را به شکل یک ماشین فوق العادهٔ حل مشکل درنظر بگیریم که همیشه مشکلات را شناسایی و چگونگی حل آن‌ها را پیدا می‌کند. کار ذهن این نیست تا اقدامی انجام دهد که احساس خوبی پدید آید، بلکه کار آن شناسایی هر نوع تهدید و خطری است. ذهن به گونه‌ای رشد یافته تا به ما کمک کند زنده بمانیم.

۵-۳: ایجاد فضایی در درون خود برای احساسات و عواطف، اجازه می‌دهد تا از طریق انتخابی آگاهانه حضور آن‌ها را پذیرفته و به سمت مطلوب خود حرکت کنید.

شکل ۵-۳ نشان می‌دهد که شما می‌توانید احساساتی داشته باشید ”و“ همچنان تمایل داشته باشید تا در کنار آن‌ها به سمت چیزهایی که برایتان ارزشمند و با اهمیت است، حرکت کنید

یکی از قواعد اصلی که اگر آن را دنبال کنید زندگی تان غنی‌تر و هدفمندتر خواهید شد این است که: راهی پیدا کنید که تا جایی که می‌توانید به موضوعاتی که برایتان حائز اهمیت است بله بگویید.

امروزه به کارهای پرتلاش و بی فایده ”تلاش سیزیف“ می‌گویند.

نظرسنجی اجتماعی نشان می‌دهد یک سوم جمعیت از یک اختلال روانی قابل تشخیص رنج می‌برند و نیمی از آن‌ها اقرار کرده‌اند که در نقطه خاصی از زندگی خود تصمیم داشته‌اند خودکشی کنند. مردم در همه جای دنیا با طلاق، خشم در محل کار، سرطان، تنهایی، استرس مالی، کار بیش از حد، اعتیاد، بیگانگی با کودکان و یا والدین خود و... درگیرند. آیا کسی در جهان هست که دچار درد و رنج نشود؟

مهم است که به یاد داشته باشید که هدفِ ”خوب به نظر رسیدن“ به خودی خود همیشه در خدمت ارزش‌های دیگر است

خودکنترلی و یا قدرت اراده را می‌توان به یک عضله تشبیه کرد. هر چه بیشتر روی آن کار کنید، قویتر می‌شود. برای مثال افرادی که به‌طور منظم ورزش می‌کنند، در حوزه‌های نامرتبط با ورزش، انضباط شخصی بیشتری از خود نشان می‌دهند. چنین افرادی خورد و خوراکی سالمتر را انتخاب می‌کنند و کنترل عاطفی خود را بهبود می‌بخشند، در نظارت بر مخارج خود بهتر عمل کرده و بیشتر به مطالعه عادت دارند. این بدین معناست که اگر یک حوزه را برای انضباط شخصی انتخاب کنید (مانند رژیم گرفتن و یا ورزش کردن) به احتمال زیاد از مزایای دیگری که در سایر حوزه‌ها نیز به وجود می‌آورد برخوردار می‌شوید.

۱. بهبود بخشیدن به قابلیت تفکر تمرینات هوازی منظم، با کنترل بهتر انگیزه، سرعت پردازش سریعتر و داشتن حافظه بهتر رابطه دارد. مصرف زیاد میوه و سبزیجات هم با بهتر شدن عملکرد شناختی رابطه دارد.

چرا برای ما انسان‌ها دست زدن به رفتارهای خود-تخریب‌گری که مانع از دستیابی به اهداف بلند مدت‌مان می‌شود، امری طبیعی است. برخی نویسندگان از این رفتارها به عنوان ”رفتارهای کارشکنانه“ یاد کرده‌اند اما ما این چنین به موضوع نگاه نمی‌کنیم. چون کارشکنی کردن، عملی عمدی است اما در ادامه خواهید دید که بیشتر رفتارهای خود-تخریبی ما عمدی و از روی قصد و نیت قبلی نیست بلکه به صورت خودکار و از روی بی توجهی و بدون آنکه واقعاً متوجه‌شان باشیم روی می‌دهند.

همه ما در سفریم اما چطور می‌خواهیم از این زمان سفر خود استفاده کنیم؟ همه ما باید به مجموعه ای از سوالات اساسی پاسخ دهیم: چگونه می‌توانم عشق و دوستی ایجاد کنم؟ چگونه می‌توانم اثر مثبتی از خودم در جهان به جای بگذارم؟ چگونه می‌توانم از زندگی لذّت ببرم؟

اگر چیزی را در دنیای درونی خود دوست ندارید (دنیای درون یعنی افکار، احساسات، خاطرات، احساسات بدنی) معمولاً نمی‌توانید از دست آن خلاص شوید. در واقع تلاش در جهت خلاص شدن از آن، اغلب اوضاع را وخیم‌تر می‌کند.