بریده‌هایی از کتاب میک هارته این‌جا بود

«من میک رو از دست ندادم، خانومِ بری هیل. من نذاشتمش یه جایی، فراموشش هم نکردم، یا مثلا توی اتوبوس جا نذاشتمش. اون مُرد. می‌فهمید؟ میک مُرد اما من هیچ‌وقت، هیچ‌وقت اونو از دست نمی‌دم. بنابراین خواهش می‌کنم دیگه هیچ‌وقت این عبارت رو تکرار نکنید.»

مرگ نزدیکان به آدم دیدِ تازه‌ای از بعضی مسائل ــ مثل اهمیت سرویس قاشق چنگال نقره ــ می‌دهد. بهش می‌گویند دیدن دورنمای زندگی. یعنی پدرتان دیگر هر روز صبح روی پاچهٔ شلوارش، خط اتو نمی‌اندازد، و همبرگرها در شکل‌ها و اندازه‌های مختلف درست می‌شوند.