بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

موفقیت به صبر نیاز دارد.

یک دقیقه شنا بهتر از اصلاً ورزش‌نکردن است. یک دقیقه تمرین گیتار بهتر از اصلاً تمرین‌نکردن است. یک دقیقه خواندن بهتر از این است که اصلاً کتابی به دست نگیرید. بهتر است از آن‌چه انتظار دارید کم‌تر انجام دهید، تا این‌که اصلاً انجام ندهید.

تصور کنید اتاق‌تان نامرتب است و می‌خواهید آن‌را تمیز کنید. اگر انرژی خود را به تمیز‌کردن اتاق اختصاص دهید، اتاق‌تان تمیز می‌شود؛ اما اگر همان بی‌نظمی را، که باعث نامرتب‌شدن اتاق شده، ادامه دهید، به‌زودی تلی از زباله و آشغال خواهید داشت که همیشه می‌خواستید آن‌را تمیز کنید. ازآن‌جاکه هرگز سیستم خود را تغییر نداده‌اید، بازهم به همان نتیجه خواهید رسید. شما علائم یک مشکل را برطرف کرده‌اید؛ اما در علت آن‌ تغییری ایجاد نکرده‌اید.

لازلو به داشتن پشتکار باوری عمیق داشت. درحقیقت، این تنها چیزی بود که به آن اعتقاد داشت. او ایدهٔ مهارت درونی را کاملاً مردود می‌دانست. لازلو باور داشت که یک کودک با تمرین و بهبود عادت‌های مثبت می‌تواند در هر زمینه‌ای به نابغه تبدیل شود. شعار او این بود: «نابغه به همین صورت متولد نمی‌شود، بلکه براثر آموزش و تمرین به نبوغ می‌رسد.»

این فرایندی ساده و دو مرحله‌ای است: ۱. تصمیم بگیرید چه نوع آدمی می‌خواهید باشید؛ ۲. با بُردهای کوچک آن‌را به خودتان ثابت کنید. اول، تصمیم بگیرید چه کسی می‌خواهید باشید. این برای همهٔ سطوح صدق می‌کند: فرد، تیم، جامعه و ملت. می‌خواهید حامی چه چیزی باشید؟ چه اصول و ارزش‌هایی دارید؟ می‌خواهید چه کسی باشید؟ این‌ها سؤالات بزرگی هستند و خیلی‌ها نمی‌دانند باید از کجا شروع کنند، ولی می‌دانند چه نتیجه‌ای می‌خواهند بگیرند

تمام چیزهای بزرگ از شروع‌های کوچک به دست می‌آیند.

تنها راه برای تبدیل‌شدن به فردی عالی این است که عاشق انجام دوباره و دوباره‌ی یک کار باشید. باید عاشق ملال خود بشوید.

هرکسی وقتی انگیزه داشته باشد می‌تواند سخت کار کند. مهم توانایی ادامه‌دادن در مواقعی است که کار هیجان‌انگیز نیست.

فرایند ساخت عادت‌ها درواقع فرایند به وجودآمدن هویت شماست. این یک سیر تکاملی تدریجی است. این‌طور نیست که اراده کنید و با بشکن‌زدنی بلافاصله به آدم کاملاً جدیدی تبدیل شوید. ذره‌ذره، روزبه‌روز و عادت‌‌به‌عادت تغییر می‌کنید. شما دائم درحال طی‌کردن مسیرهای تکاملی میکروسکوپی و ساختن «من» جدید هستید.

در پژوهشی به این نتیجه رسیدند که زمانی که شامپانزه‌ای به‌عنوان عضو گروه، راه مؤثر برای شکستن نارگیل را فرامی‌گیرد و سپس به گروه جدیدی می‌پیوندد که از سازوکار ضعیف‌تری استفاده می‌کنند، از روش مؤثر برای شکست نارگیل خودداری می‌کند تا بهتر بتواند با سایر شامپانزه‌ها همراه شود. انسان‌ها هم همین‌طور هستند. یک فشار درونی عظیم، فرد را وادار می‌کند با هنجارهای گروه همراه شود. پاداش پذیرفته‌شدن از پاداش پیروزی در یک بحث، باهوش به‌نظررسیدن یا یافتن حقیقت، بیش‌تر است. بیش‌تر روزها، ترجیح می‌دهید همراه با جمع و در اشتباه باشید تا این‌که طرف حق و تنها باشید.

«برای به‌دست‌آوردن آن چیزهایی که می‌خواهم، باید چه کسی باشم؟»

قانون گلدیلاکس می‌گوید که انسان‌ها بیش‌ترین میزان انگیزه را زمانی تجربه می‌کنند که مشغول انجام کاری باشند که با توانایی‌های‌شان همخوانی داشته باشد. نه خیلی سخت باشد، نه خیلی آسان. دقیقاً مناسب باشد.

وقتی عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود.

هرکسی وقتی انگیزه داشته باشد می‌تواند سخت کار کند. مهم توانایی ادامه‌دادن در مواقعی است که کار هیجان‌انگیز نیست.

قرار نیست هر عادتی را که دیگران می‌گویند در خود ایجاد کنید. عادتی را ایجاد کنید که برای شما بهترین است، نه عادتی که محبوب‌ترین است.

ما اغلب به درخواست‌های کوچک پاسخ مثبت می‌دهیم؛ چون دراین‌باره که چه کار دیگری باید حتماً انجام شود صراحت کافی نداریم. هنگامی که رؤیاهای‌تان مبهم هستند، آسان است که تمام روز انتظارات کوچک را توجیه کنید و هرگز به‌سمت کارهای خاص موردنیاز برای موفقیت نروید.

بزرگ‌ترین تهدید برای موفقیت، شکست نیست، بلکه دل‌زدگی است.

برخی افراد کل زندگی خود را در انتظار زمان مناسب برای پیشرفت سپری می‌کنند.

قدرتمندترین نتایج دیر به دست می‌آیند.

شما اغلب خودتان را متقاعد می‌کنید که دستاوردهای بزرگ به اقدامات بزرگ نیاز دارند. برای کاهش وزن، راه‌اندازی کسب‌وکار، نوشتن کتاب، پیروزی در مسابقه یا دستیابی به هر هدفی، چنان فشاری به خودتان می‌آورید که زمین زیرپای‌تان به لرزه دربیاید و به چنان پیشرفتی برسید که همه از آن حرف بزنند. درحالی‌که پیشرفت یک‌درصدی مهم‌تر است. گاهی حتی اصلاً به چشم نمی‌آید؛ اما می‌تواند بسیار مؤثر باشد، به‌خصوص در بلندمدت. تأثیر پیشرفت‌های کوچک در بلندمدت شگفت‌آور است. درحقیقت، می‌توان چنین گفت: اگر در هر روزِ یک سال یک درصد بهتر شوید، درنهایت سی‌وهفت درصد بهتر از قبل خواهید بود. ازسوی‌دیگر، اگر هر روزِ یک سال را یک درصد بدتر شوید، تقریباً تا صفر نزول کرده‌اید؛ بنابراین پیروزی یا موفقیتی ناچیز به موفقیتی بزرگ منجر می‌شود.