بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

موفقیت هدفی برای رسیدن، یا خط پایانی برای رد‌شدن نیست؛ سیستمی برای ارتقادادن فرایند بی‌نهایتِ به‌سازی است.

هویت شما زمانی ضد شماست که باعث غرور شود و شما را به انکار‌کردن نقاط ضعف‌تان تشویق کند و مانع رشد واقعی شود.

هرچه عادت به انرژی کم‌تری نیاز داشته باشد، احتمال وقوع آن بیش‌تر است.

آن‌قدر بر یافتن بهترین روش تمرکز می‌کنید که هرگز نمی‌توانید دست به عمل بزنید. همان‌طور که ولتر زمانی نوشت، «عالی» دشمن «خوب» است.

هربار که مطمئن نیستید چگونه رفتار کنید، به گروه نگاه می‌کنید تا رفتارتان را هدایت کنند

نکته‌ی اساسی این است که دوپامین نه‌تنها زمانی ترشح می‌شود که لذتی را تجربه می‌کنید، بلکه زمان انتظارکشیدن برای آن هم ترشح می‌شود.

بسته بندی‌کردن وسوسه یکی از راه‌های جذاب‌تر‌کردن عادت‌هاست. این استراتژی یعنی جفت‌کردن کاری که می‌خواهید انجام دهید با کاری که باید انجام دهید.

نشانه‌های عادت‌های خوب‌تان را واضح کنید و نشانه‌های عادت‌های بدتان را نامرئی.

به‌جای این‌که هربار برای انجام کار درست، تمام قدرت اراده‌تان را به‌کار ببندید‌، بهتر است انرژی‌تان را روی مثبت‌سازی محیط‌تان صرف کنید. این راز خویشتن‌داری است.

یکی از کاربردی‌ترین راه‌ها برای حذف‌کردن یک عادتِ بد این است که کم‌تر در معرض نشانه‌هایی که باعث آن می‌شوند، قرار بگیرید.

بالاترین نوع انگیزش درونی وقتی است که عادتی به بخشی از هویت شما تبدیل می‌شود. این‌که بگویم من آدمی هستم که فلان چیز را «می‌خواهد»، یک چیز است و این‌که بگویم من چنین آدمی «هستم»، چیز کاملاً متفاوتی است.

عقاید پشت عادت‌های گذشته را تغییر ندهید، تغییر عادت سخت خواهد بود. هدف جدید و نقشه‌ی جدیدی دارید، ولی هنوز آن «کسی» را که هستید تغییر نداده‌اید.

هر عمل شما مثل رأی‌دادن به نوع خاصی از شخصیت است که دوست دارید هویت شخص شما باشد. هر عملی به‌تنهایی نمی‌تواند باورهای شما را تغییر بدهد؛ ولی وقتی تعداد آرا بیش‌تر شود، مدارک هویت جدید شما هم بیش‌تر می‌شود.

دلیل انتخاب هدف این است که بازی را ببرید. دلیل ایجاد سیستم، ادامه‌دادن به بازی است. تفکر صحیح بلندمدت، تفکری بدون هدف است. صحبت از یک موفقیت واحد نیست؛ بلکه چرخه‌ی بی‌پایان موفقیت و پیشرفت، مدنظر است. درنهایت، تعهد به «فرایند» است که «پیشرفت» را میسر می‌کند.

اهداف برای تعیین مسیر مناسب‌اند؛ اما برای پیشرفت‌کردن، سیستم‌ها بهترین چیز ممکن هستند. زمانی که بیش‌ترِ وقت خود را به اهداف اختصاص بدهید و برای طراحی سیستم خود زمان کافی اختصاص ندهید، مشکلات آغاز خواهند شد.

«زمانی که به نظر می‌رسد هیچ‌چیز کمکی نخواهد کرد، می‌روم و به سنگ‌تراشی نگاه می‌کنم که برای صدمین بار روی سنگ ضربه وارد می‌کند، بدون این‌که ترکی ایجاد شود؛ اما در صدویکمین ضربه سنگ به دو تکه خرد می‌شود و می‌دانم که آخرین ضربه نبود که آن‌را خرد کرد، بلکه تمام آن ضربه‌های پیشین مسبب آن بود.»

عادت‌ها هم به همین صورت، در ظاهر تغییری ایجاد نمی‌کنند تا این‌که به آستانه‌ی مهمی می‌رسند و عملکرد جدیدی پیدا می‌کنند. در مراحل اولیه یا میانی هر مسیر، اغلب یک دره‌ی ناامیدی وجود خواهد داشت. انتظار دارید به‌طور خطی پیشرفت کنید؛ اما زمانی که در اولین روزها، هفته‌ها و حتی ماه‌ها، تغییرات مؤثری ایجاد نمی‌شود، ناامید می‌شوید. به نظر می‌رسد به هیچ‌جا نمی‌رسید. این، مشخصه‌ی هر فرایند ترکیبی است: قدرتمندترین نتایج دیر به دست می‌آیند.

تغییری کوچک در عادت‌های روزانه می‌تواند به همین صورت زندگی‌تان را به مقصدی متفاوت هدایت کند. اتخاذ تصمیمی که اوضاع را یک درصد بهتر یا بدتر می‌کند شاید در لحظه بی‌اهمیت به‌نظر برسد؛ اما در مجموعِ لحظاتی که یک عمر را تشکیل می‌دهند، این انتخاب‌ها می‌توانند تفاوت ایجاد کنند؛ تفاوت میان کسی که هستید و کسی که می‌توانستید باشید. موفقیت، محصول عادت‌های روزانه است، نه یک دگرگونی بزرگ و یکباره در کل زندگی.

ازآن‌جاکه عادت‌های روزانه ناچیز به‌نظر می‌رسند، معمولاً آن‌ها را نادیده می‌گیرید. اگر درحال‌حاضر، کمی پول پس‌انداز کنید، هنوز میلیونر نیستید. اگر سه روز در هفته به باشگاه بروید، هنوز اضافه‌وزن دارید. اگر امشب یک ساعت زبان چینی ماندرین بخوانید، هنوز این زبان را فرانگرفته‌اید. درست است که تغییرات کوچک انجام می‌دهید؛ اما به نظر می‌رسد که نتایج هرگز سریع به دست نمی‌آیند و شما هم به شرایط پیشین خود بازمی‌گردید.

وقتی رفتار و هویت شما هماهنگ باشند، دیگر نیازی نیست دنبال تغییر رفتار باشید، چون فقط همان رفتارهایی را خواهید داشت که عقیده دارید آدمی که حالا هستید باید از خودش نشان ‌دهد.