بریده‌هایی از کتاب پنماریک

آرزوی همیشگی‌ام این بود که کسی باشد که دوستم داشته باشد، و از راه عشق و دوستی تأمین داشته باشم! امّا عشق هرگز دوام نکرد، و تأمین همیشه بدور از دسترستم بود،

جوان بودم و در این آرزو به اندازه‌ای صاف و ساده بودم که هرگز در اوقاتی که این خیالات را می‌پختم از خاطرم نگذشت که با تملک و تصاحبش خود آزادی را از دست می‌دهم و به تملک و تصاحب او در می‌آیم.

نفرت داشتم از این که کسی بخواهد به من بگوید چه‌گونه باید زندگی کنم.