بریده‌هایی از کتاب اختراع قوم یهود

ملت ... گروهی از افراد است که اشتباهی مشترک درباره نیاکان‌شان و نفرتی مشترک از همسایگان‌شان آن‌ها را متحد کرده است.

با یاد آنان که به این خاک پناه آوردند و آنان که از این خاک رانده شدند.

تاریخ با لبخندی کنایه‌آمیز به سرنوشت آنها نگاه می‌کر

گمان نمی‌کنم که کتاب بتواند دنیا را تغییر دهد، اما هنگامی که دنیا شروع به تغییر می‌کند به دنبال کتاب‌هایی متفاوت می‌گردد.

در یکی از روزهای سرد دسامبر ۱۹۳۹ شولک سه یهودی را دید که در خیابان مرکزی ووچ به دار آویخته شده بودند ــ شیرین‌کاری چند سرباز آلمانی که در یک آبجوفروشی در آن نزدیکی مشروب خورده بودند.

اسرائیل را نمی‌توان کشوری دموکراتیک توصیف کرد آن هم وقتی که خودش را کشور «مردم یهود» می‌داند نه پیکره‌ای که نماینده همه شهروندان درون مرزهای شناخته‌شده آن (به‌جز سرزمین‌های اشغالی) است.

ملت ... گروهی از افراد است که اشتباهی مشترک درباره نیاکان‌شان و نفرتی مشترک از همسایگان‌شان آن‌ها را متحد کرده است

در اسرائیل احساس می‌کرد که دارد سرزمین مردمان دیگر را می‌دزدد؛ گرچه در این مورد تقصیری نداشت، همچنان آن را دزدی به شمار می‌آورد.

متأسفانه، معدودی از همکارانم ــ معلمان تاریخ در اسرائیل ــ وظیفه خود می‌دانند که رسالت آموزشی خطرناک افشای دروغ‌های مربوط به گذشته را بر عهده بگیرند. من بی نوشتن این کتاب نمی‌توانستم به زندگی در اسرائیل ادامه دهم. گمان نمی‌کنم که کتاب بتواند دنیا را تغییر دهد، اما هنگامی که دنیا شروع به تغییر می‌کند به دنبال کتاب‌هایی متفاوت می‌گردد. شاید ساده‌لوح باشم، اما امیدم این است که کتاب حاضر یکی از آن‌ها باشد.

ملت ... گروهی از افراد است که اشتباهی مشترک درباره نیاکان‌شان و نفرتی مشترک از همسایگان‌شان آن‌ها را متحد کرده است.

همه می‌دانند که پس از اعلامیه کورش که به تبعید مشهور بابل پایان داد فقط بعضی از تبعیدیان و فرزندان‌شان به اورشلیم بازگشتند. بقیه، که احتمالا اکثریت بودند، تصمیم گرفتند در مراکز فرهنگی شرق در حال شکوفایی بمانند و پیشرفت کنند، جایی که نخبگان سنت‌های دینی غنی را پروراندند که در سراسر جهان باستان گسترش یافت.

گیره محکم افسانه‌های ملی دیرزمانی است که شل شده است. نسل جوان روزنامه‌نگاران و منتقدان دیگر خصلت‌های جمعی والدین‌شان را بازتاب نمی‌دهند و به دنبال الگوهای اجتماعی پرورش‌یافته در لندن و نیویورک می‌گردند.

با این همه، نوع کمیابی از کثرت‌گرایی لیبرال در اسرائیل هست که در زمان جنگ ضعیف می‌شود اما در دوره صلح کارکردی بسیار خوب دارد. تا کنون در اسرائیل بیان گستره‌ای از عقاید سیاسی در رویدادهای ادبی و مشارکت احزاب عرب در انتخابات پارلمانی (به شرط آنکه در ماهیت یهودی کشور چون‌وچرا نکنند) و انتقاد از مقامات منتخب ممکن بوده است. از پاره‌ای آزادی‌های لیبرالی ــ مانند آزادی مطبوعات و آزادی بیان و آزادی انجمن ــ حمایت می‌شود و عرصه عمومی هم پرتنوع است هم امن.

در قرن بیستم هم بیشتر بر همین منوال بود. پس از سقوط امپراتوری عثمانی، ساکنان ترکیه جدید دریافتند که آریایی‌های سفیدپوست، و از اعقاب سومری‌ها و حِتّی‌ها، هستند. یک افسر بریتانیایی تنبل که مرزهای عراق را دلبخواهی می‌کشید یک خط کاملا راست کشید؛ کسانی که یک‌شبه عراقی شده بودند اندکی بعد از مورخان معتبرشان شنیدند که از اعقاب بابلیان باستان و عرب‌ها، و از اخلاف جنگجویان پهلوان صلاح‌الدین ] ایوبی[هستند. بسیاری از شهروندان مصری تردید نداشتند که نخستین دولت ملی‌شان پادشاهی فراعنه کافر باستانی بودند که منافاتی با مسلمان مؤمن بودنشان نداشت.

روح قوانین اسرائیل نشان می‌دهد که در آغاز قرن بیست‌ویکم هدف کشور خدمت به یهودیان است و نه خدمت به اسرائیلی‌ها، و فراهم کردن بهترین شرایط برای اخلاف فرضی این قوم است نه همه شهروندانی که در اسرائیل زندگی می‌کنند و به زبان آن حرف می‌زنند. درواقع هرکه از مادری یهودی زاده شده باشد می‌تواند هم خدا را داشته باشد هم خرما را ــ آزاد است در لندن یا نیویورک زندگی کند، با این اطمینان خاطر که کشور اسرائیل مال اوست، حتی اگر نخواهد تحت حاکمیت آن زندگی کند. اما هرکه از صلبی یهودی به دنیا نیامده باشد و در یافا یا ناصره زندگی می‌کند احساس خواهد کرد که کشوری که در آن به دنیا آمده هرگز مال او نخواهد بود.

درباره مشروعیت طرح صهیونیستی نگرانی وجود داشت، آیا همه باید بدانند که توده‌های یهودی مهاجر اخلاف مستقیم «بنی‌اسرائیل» نبودند ــ چنین مشروعیت‌زدایی ممکن بود به معارضه گسترده با حقانیت وجود کشور اسرائیل منجر شود.

عهد عتیق که به دست نویسندگان بسیار نوشته شده و سپس دیگران طی سالیان بسیار آن را تصحیح و از نو تصحیح کردند پر از تناقض است.

مکتوبات روحانیان، بخش عمده عهد عتیق، پس از بازگشت از تبعید بابل نوشته شده بود. این بدین معنا بود که روایت تاریخ باستانی یهودیان نه فرهنگ ملتی نیرومند و برتر بلکه از آنِ فرقه‌ای کوچک بود، که او آن را «کم‌خون» نامید، که از بابل بازگشت. این راه را برای معارضه با درستی قصه‌های پهلوانی درباره خاستگاه ملت یهود گشود.

ملت ... گروهی از افراد است که اشتباهی مشترک درباره نیاکان‌شان و نفرتی مشترک از همسایگان‌شان آن‌ها را متحد کرده است.

گمان نمی‌کنم که کتاب بتواند دنیا را تغییر دهد، اما هنگامی که دنیا شروع به تغییر می‌کند به دنبال کتاب‌هایی متفاوت می‌گردد