بریده‌هایی از کتاب عادت های اتمی

ارتباط دادن یک عادت نو با یک چارچوب جدید ساده‌تر است تا اینکه بخواهید یک عادت جدید را در حضور سرنخ‌های رقیب و کنونی بسازید. اگر هر شب در اتاق خوابتان تلویزیون تماشا می‌کنید، زود خوابیدن در آنجا می‌تواند دشوار باشد

تغییراتی که در ابتدا کوچک و نه‌چندان مهم به نظر می‌رسند، در کنار یکدیگر به نتایج قابل توجهی ختم خواهند شد، البته اگر سال‌ها به آن پایبند بمانید. ما همگی در طولانی‌مدت با موانعی مواجه می‌شویم، اما کیفیت زندگی ما غالبا به کیفیت عادت‌هایمان بستگی دارد. با همان عادت‌ها، در نهایت به همان نتایج قبلی دست خواهید یافت. اگر عادت‌هایتان را بهتر کنید، هر چیزی ممکن می‌شود.

رفتارهایی که نتایج رضایت‌بخش دارند، معمولا تکرار می‌شوند و آن‌هایی که عواقب نامطلوب تولید می‌کنند، کمتر تکرار خواهند شد»

«وقتی فکر می‌کنم هیچ‌چیز به من کمک نمی‌کند، می‌روم و به سنگ‌تراشی نگاه می‌کنم که پتک را روی سنگ فرود می‌آورد؛ شاید صد بار ضربه بزند بدون اینکه ترکی روی آن ظاهر شود. بااین‌حال با صدویکمین ضربه است که سنگ به دو نیم می‌شود و من می‌دانم که صرفا آخرین ضربه کارساز نبوده است – بلکه تمام ضربات پیشین هم تاثیر خود را گذاشته‌اند».

قدرتمندترین نتایج با تاخیر ظاهر می‌شوند.

هرقدر دیگران را بیشتر بی‌ارزش، احمق یا زشت بدانید، زندگی خود را بیشتر در معرض چنین تفاسیری قرار می‌دهید. در یک چرخهٔ فکری گرفتار می‌شوید. همین موضوع دربارهٔ نحوهٔ تفکرتان نسبت به دیگران صدق می‌کند.

فرض ضمنی که پشت هر هدف وجود دارد، چنین است: «وقتی به هدفم رسیدم، خوشحال خواهم شد». مشکلی که طرز فکر متمرکز بر هدف دارد، این است که دائما رضایت خود را تا فتح نقطه‌عطف بعدی در شرایط تعلیق نگه می‌دارید.

وقتی مشکلات را در سطح نتایج حل می‌کنید، تنها به شکل موقت آن‌ها را از بین می‌برید. به‌منظور بهبود صحیح، باید مشکلات را در سطح سیستم‌ها حل کنید.

با خودمان فکر می‌کنیم باید نتایج را تغییر دهیم، اما این نتایج نیستند که مشکل‌سازند. چیزی که حقیقتا باید تغییر دهیم، سیستم‌هایی هستند که این نتایج را می‌سازند

رسیدن به هدف تنها برای همان لحظه، زندگی‌تان را تغییر می‌دهد. این عامل بر خلاف چیزی است که دربارهٔ بهبود می‌دانیم.