بریده‌هایی از کتاب خون خورده

فکر می‌کرد گاهی اوقات مُردن بهترین اتفاق عالم است. به‌خصوص در جنگ.

روحِ خبیثِ خال‌دار که تکیه داده بود به ستونِ سنگ‌قبر و عشاق جوان را می‌پایید، به روحِ شاعرِ آزادی‌خواه گفت «تا حالا کسی رو بوسیدی؟» «نه. چه مزخرفاتی می‌پرسی ها!» «نمی‌دونی چه‌قدر خوبه.» «نمی‌خوام بدونم.»

تاریخ پُر است از رؤیاپردازانی که کسی جدی‌شان نمی‌گیرد و بعد آن‌هایند که دیگران را جدی نخواهند گرفت.

و تاریخ پُر است از زنانی که دور از چشم دیگران کاری می‌کنند تا ردِ عشق‌شان محو و گم شود.

تاریخ پُر است از دوران‌هایی که حوادث به‌قدری تندند که مردها از زن‌ها فاصله می‌گیرند، آن‌قدر فاصله که وقتی سر می‌گردانند هیچ‌چیز اطراف‌شان نیست، حتی تصویر مویی در باد، حتی خاطرهٔ یک بوسه

پسرش لباسِ خلبانی پوشیده بود. مثلِ همهٔ پسرهای پدردرجنگ. وقتی خواست برگردد مادرش قَسَمش داد، مثلِ همهٔ مادران پسردرجنگ، پدرش هیچ نگفت و رفت سرِ کارش در جواهرفروشی خیابان مدرس، مثلِ بیش‌تر پدرانِ پسردرجنگ

زیرِ هر صلیبی می‌شود اسلام پیدا کرد توی خاورمیانه و برعکس، و تازه یهودی‌ها هم هستند که استاد پنهان‌کاری‌اند.

اما تاریخ پُر است از آدم‌هایی که مسیر را عوض می‌کنند و بعد گم می‌شوند در زمان

«گاهی مصیبت اون‌قدر زیاد می‌شه که بازموندهٔ بدبخت فرصتِ مُردن و دق کردن هم گیرش نمی‌آد. مخصوصاً اگه جوون از دست داده باشه و بعضی اوقات جای همهٔ عمرِ جوونش هم باید زندگی کنه.»

گاهی اوقات مُردن بهترین اتفاق عالم است. به‌خصوص در جنگ.

پسرش لباسِ خلبانی پوشیده بود. مثلِ همهٔ پسرهای پدردرجنگ. وقتی خواست برگردد مادرش قَسَمش داد، مثلِ همهٔ مادران پسردرجنگ، پدرش هیچ نگفت و رفت سرِ کارش در جواهرفروشی خیابان مدرس، مثلِ بیش‌تر پدرانِ پسردرجنگ

معماری که روحِ ساختمان را بفروشد... لعنتِ ابدی می‌آورد

تاریخ پُر است از مردان جوانی که وقتی می‌فهمند دوست داشته شده‌اند حاضرند دست به هر کاری بزنند، حتی آتش زدنِ یک صومعهٔ قدیمی یا حمله به یک دژِ مقاوم در یکی از نبردهای صلیبی...

تاریخ پُر است از این لحظه‌ها، آدم‌هایی که می‌خواهند ناگهان کار را یکسره کنند و بروند گوشه‌ای و آن‌قدر زندگی کنند که جوانی بشود خاطره‌ای دور. خیلی دور...

تاریخ پُر است از رؤیاپردازانی که کسی جدی‌شان نمی‌گیرد و بعد آن‌هایند که دیگران را جدی نخواهند گرفت.

هر باستان‌شناسی مردِ گورهاست. گورها را می‌شکافد تا تنِ گم‌شدهٔ تاریخ را بیرون بکشد. برهم‌زنندهٔ خوابِ مُردگان.

«خب بذارید یکی دیگه این کار رو بکنه.» «واسه پولش نیست. واسه صوابشه.» «صواب؟» «آره.»

تاریخ پُر است از مردان جوانی که وقتی می‌فهمند دوست داشته شده‌اند حاضرند دست به هر کاری بزنند، حتی آتش زدنِ یک صومعهٔ قدیمی یا حمله به یک دژِ مقاوم در یکی از نبردهای صلیبی...

«صلاح‌الدین، در همه کار ناتمامی

کلمات مهم‌اند. کلمات باید درست ادا شوند. کلمات‌اند که رستگار می‌کنند