بریده‌هایی از کتاب ایگو دشمن من است؛ نبرد برای تسلط بر بزرگ‌ترین رقیب خود

از کجا معلوم شاید سقوط در انتظارمان باشد. بدتر این‌که شاید خودمان باعث آن بوده باشیم. این‌که کاری را یک‌بار انجام داده‌ایم، به این معنی نیست که می‌توانیم برای همیشه در آن کار موفق باشیم.

باز از همه بدتر کسانی هستند که دور و برشان را از بله-قربان‌ها و چاپلوسانی پُر می‌کنند تا خرابکاری‌هایشان را رفع و رجو کنند و چنان حبابی دور خودشان می‌سازند که اصلاً نمی‌فهمند تا چه حد با واقعیت موجود قطع ارتباط کرده‌اند.

از کجا معلوم شاید سقوط در انتظارمان باشد. بدتر این‌که شاید خودمان باعث آن بوده باشیم. این‌که کاری را یک‌بار انجام داده‌ایم، به این معنی نیست که می‌توانیم برای همیشه در آن کار موفق باشیم.

هیچ کس برای همیشه موفق نیست، و همه در تلاش اول موفق نمی‌شوند.

اگر موفقیت ایگو را از خود بی‌خود می‌کند، شکست می‌تواند برایش ویران‌گر باشد، کوچک‌ترین لغزش‌ها را سقوط می‌پندارد و دردسرهای جزئی را نقش بر آب شدنِ همه چیز

طوری زندگی کن که وقت تلف شده نداشته باشی

برای چه باید از دنیا خشمگین باشیم؟ مگر دنیا متوجه می‌شود!

یک‌بار جارو کردن زمین را برای همیشه تمیز نگه نمی‌دارد. هر روز گرد روی آن می‌نشیند. هر روز باید جارو کنیم. دربارهٔ ایگو هم همین‌طور است. در گذشت زمان از میزان صدمه‌ای که این گرد و خاک وارد می‌کند شگفت‌زده خواهید شد. و این‌که چه زود انباشته و از دست خارج می‌شود.