بریده‌هایی از کتاب دنیای سوفی

انديشيد که احساس زنده بودن کردن بدون فکر کردن به‌اين‌که روزی مرگ در خواهد رسيد غيرممکن است؛ و در همان حال به‌مرگ انديشيدن، بدون در همان لحظه معجزه‌ی حيرت‌انگيز زنده بودن را احساس کردن، ميسر نخواهد بود.

در هر حال نمی‌توان لااقل بدون آن که پيرامون اصل و منشأ خويش، خود را مورد پرسش قرار دهيم در اين جهان زندگی کنيم.

احساس زنده بودن کردن بدون فکر کردن به‌اين‌که روزی مرگ در خواهد رسيد غيرممکن است؛ و در همان حال به‌مرگ انديشيدن، بدون در همان لحظه معجزه‌ی حيرت‌انگيز زنده بودن را احساس کردن، ميسر نخواهد بود.

آدم شايد می‌تواند دوستان خود را انتخاب کند، اما خودش را نمی‌تواند. حتی نمی‌تواند انتخاب کند که يک انسان خلق شود.

در زندگی چه چيزی از همه مهمتر است؟ برای کسی که به‌اندازه کفايت رفع گرسنگی نمی‌کند اين چيز مهم، مواد غذائی خواهد بود. برای کسی که در سرماست، حرارت است. و برای کسی که از تنهائی رنج می‌برد، البته هم‌نشينی با ديگر مردمان. اما، فراتر از اين ضرورت‌های اوليه، آيا باز هم چيزی هست که تمامی مردم بهآن نياز داشته باشند؟ فلاسفه گمان دارند که آری. می‌گويند که انسان فقط با شکم زندگی نمی‌کند. البته تمام مردم به‌غذا نياز دارند و نيز به‌عشق و محبت. اما چيز ديگری هم هست که به‌آن نيازمنديم: اين‌که: ما که هستيم و چرا زندگی می‌کنيم.

آگاهی حقيقی جز از درون هر فرد نمی‌آيد.

زندگی يک بخت‌آزمايی بزرگ است که در آن جز برندگان را نمی‌بينند.

به‌عقيده‌ی مارکس اين مسئله که چه چيزی از نظر اخلاقی نيک و متحسن است ناشی از زيربنای جامعه است.

براساس نظريه‌ی مارکس اينک با در دست داشتن اين عوامل است که ما می‌توانيم به‌اين نتيجه برسيم که «چگونگی توليد» در درون يک جامعه معين کننده و سازنده‌ی جنبه‌های سياسی و ايدئولژيکی آن جامعه است

فقط يک فرشته می‌تواند بر يک خدا بشورد و عصيان کند.

در روح و ذهن ماژور ما سايه‌هائی بيش نيستيم. و برای يک سايه چندان آسان نيست که عليه صاحب و ارباب خود به‌اقدامی دست بزند، سوفی.

اپيکور به‌سادگی می‌گفت که «مرگ به‌ما مربوط نمی‌شود. زيرا تا زمانی که وجود داريم، مرگ وجود ندارد؛ و زمانی هم که مرگ آمد ما ديگر وجود نداريم.»

اپيکور به‌سادگی می‌گفت که «مرگ به‌ما مربوط نمی‌شود. زيرا تا زمانی که وجود داريم، مرگ وجود ندارد؛ و زمانی هم که مرگ آمد ما ديگر وجود نداريم.»

هوشمندترين آدم آن کس است که می‌داند که نمی‌داند.

يک پرسشِ تنها ممکن است از هزار پاسخ آشوب‌برانگيزتر باشد.

آگاهی حقيقی جز از درون هر فرد نمی‌آيد. کسی نمی‌تواند به‌زور آن را به‌شما بدهد. شناخت حقيقی از درون می‌آيد.

وقتی انسان به‌تعقل بپردازد، پاسخ‌ها را از درون خويش می‌يابد.

آگاهی حقيقی جز از درون هر فرد نمی‌آيد. کسی نمی‌تواند به‌زور آن را به‌شما بدهد. شناخت حقيقی از درون می‌آيد.

آدم‌ها خدايان را به‌صورت خود آفريده‌اند

تنها ويژگی برای يک فيلسوف خوب شدن حيرت کردن است