بریده‌هایی از کتاب بازگشت به خود؛ خودشناسی از طریق اینیاگرام

«تا زمانی که نسبت به این که چگونه جهان را می‌بینیم، جاهل باشیم و ندانیم که زخم‌ها و اعتقادات، آنچه هستیم را شکل می‌دهند، زندانیان گذشته‌مان هستیم. ما زندگی‌مان را با انجام بدون تفکر کارهایی که به خودمان و کسانی که در اطرافمان هستند صدمه می‌زنند و یا ما را سردرگم می‌کنند، ادامه خواهیم داد. در نهایت، به ایجاد اشتباهات مشابه، بارها و بارها در طول زندگی، عادت می‌کنیم، که این مسئله ما را به خواب می‌برد. باید از خواب بیدار شویم.»

در اینیاگرام، آسیب هر کدام از شماره‌ها، فقط یک آشفتگی از موهبت‌های آن شماره است.

دیر یا زود باید بین آنچه هستیم و آنچه نیستیم، تمایز قائل شویم. باید این واقعیت را که آنچه می‌خواهیم باشیم، نیستیم، قبول کنیم. باید اشتباه‌ها و شخصیت ظاهریمان را مانند یک لباس ارزان و زرق و برق‌دار کنار بگذاریم

مانند گل‌ها، روابط در تاریکی رشد نمی‌کنند. روابط در پرتو خود-افشاگری شکوفا می‌شوند.

افراد با آنچه در شخصیت‌هایشان کار نمی‌کند راحت‌تر شناخته می‌شوند تا آنچه کار می‌کند. همانطور که سوزان دوست دارد بگوید: «خودمان را با آنچه درست انجام می‌دهیم، نمی‌شناسیم؛ خودمان را با آنچه اشتباه انجام می‌دهیم، می‌شناسیم.»

اینیاگرام شما را در یک جعبه قرار نمی‌دهد. این جعبه‌ای را که در حال حاضر در آن هستید و چگونگی خارج شدن از آن را به شما نشان می‌دهد. بنابراین خوب خواهد بود، درست است؟

«گناهانی که ثابت هستند از جریان آزادانه انرژی زندگی و عشق خداوند جلوگیری می‌کنند. [آنها] بلوک‌های خودساخته‌ای هستند که ما را از خدا و در نتیجه از پتانسیل‌های واقعی خودمان جدا می‌کنند.»

«پذیرش خود، مانع تلاش برای تبدیل به بهتر شدن نمی‌شود»

«یک ویژگی وجود دارد که بر همه چیز برتری دارد، که تقریبا در هر کارآفرین، مدیر و رهبر بزرگی مشهود است. این ویژگی، خودآگاهی است. بهترین کاری که رهبران می‌توانند برای بهبود کارایی خود انجام دهند این است که از آنچه به آنها و تصمیم‌گیریشان انگیزه می‌دهد، آگاه شوند.»

«گناهانی که ثابت هستند از جریان آزادانه انرژی زندگی و عشق خداوند جلوگیری می‌کنند. [آنها] بلوک‌های خودساخته‌ای هستند که ما را از خدا و در نتیجه از پتانسیل‌های واقعی خودمان جدا می‌کنند.»

«به اعتقاد من، هیچ کس نمی‌تواند هنر طفره رفتن خودش برای فرار از سایه‌های ترسناک خودشناسی را کاملا درک کند.» جوزف کونراد

نسبت به خودم احساس یک غریبه را داشتم.

«بینش کم‌ارزش است». این چیزی است که همیشه درست است! همانطور که راهر اشاره می‌کند: «اطلاع داشتن به معنی تحول نیست.» هنگامی که نوع شخصیتی خود را می‌دانید، به خودتان و مردمی که دوستشان دارید (یا حتی دوستشان ندارید)، تبدیل شدن به یک شخص مهربان‌تر و با شفقت بیشتر را بدهکارید. به وسیله اینیاگرام می‌توانیم خودمان را پذیرای تجربه آزادی‌های درونی بیشتری کنیم و بهترین خودمان باشیم.

شماره اینیاگرام شما مانند یک یادداشت از مادرتان با این مضمون نیست: «مخاطب گرامی، باید پسر من جان را ببخشید. او یک فرد شماره نه (و یا هر شماره‌ای که جان ممکن است باشد) است و بنابراین قادر به انجام کاری بهتر از آن چیزی که تا این تاریخ شاهدش بوده‌اید، نیست.» که بتوانید وقتی رفتار اشتباهی انجام می‌دهید آن را به جهان ارائه کنید. در هر صورت، هنگامی که شماره اینیاگرام خود را می‌دانید، هرگونه عذر و بهانه‌ای که ممکن است برای عدم تغییر داشته باشید از بین می‌رود.

هشت‌ها: شهوت. آنها پس از تنش، دچار شهوت می‌شوند. این را می‌توان به وفور در هر حوزه زندگی آنها مشاهده کرد. سلطه‌گر و بدقلق هستند، یک ظاهر سخت و ترسناک را برای پنهان کردن آسیب‌پذیری نشان می‌دهند.

هفت‌ها: شکم‌پرستی. برای جلوگیری از احساسات دردناک، در تجربیات مثبت، برنامه‌ریزی و پیش‌بینی ماجراهای جدید و ایده‌های جالب سرگرم‌کننده زیاده‌روی می‌کنند. هرگز راضی نیستند، تعقیب جنون‌آمیز آنها از این تفریح‌ها، در نهایت به نقطه شکم‌پرستی می‌رسد.

شش‌ها: ترس. همیشه بدترین حالت را تصور می‌کنند و توانایی‌های خودشان را برای اداره زندگی‌شان زیر سوال می‌برند، به افراد مقتدر متمایل هستند و به جای خدا به سیستم‌ها اعتقاد دارند تا آنها را برای حمایت و امنیتی که مشتاق آن هستند، آماده کنند.

پنج‌ها: طمع. این گروه چیزهایی را که اعتقاد دارند می‌توانند یک زندگی مستقل و خودکفا را برای آنها تضمین کنند ذخیره می‌کنند. این امتناع کردن، در نهایت به جلوگیری از عشق و محبت دیگران منجر می‌شود.

چهارها: حسادت. این گروه معتقدند که در حال از دست دادن چیز ضروری هستند که بدون آن هرگز کامل نخواهند شد. آنها نسبت به آنچه به عنوان کامل بودن و خوشبختی دیگران مشاهده می‌کنند، حسادت می‌کنند.

سه‌ها: نیرنگ. به ظاهر، بیش از مفهوم ارزش قائل می‌شوند. برای نشان دادن یک تصویر ساختگی و محبوب، خود حقیقی خودشان را رها می‌کنند؛ و خودشان را با این اعتقاد که عملکردشان، شخصیت آنها است، فریب می‌دهند.