بریده‌هایی از کتاب شکستن طلسم وحشت

کاراواخال با تردید می‌گوید: " نظر بر اینه که فعلاً اسیرشون کنیم، تا بعد ببینیم چی میشه. فعلاً نظر بر اینه که بگیریمشون". پینوشه نمی‌خواهد کاراواخال فکر کند که او نازک‌نارنجی است، پس خیالش را راحت می‌کند؛ همان صدایی که به صدای او می‌شناسم می‌گوید: " نظر بنده، اینه که این حضرات (estos caballeros، پینوشه همیشه برای اشاره به دشمنانش به شکلی کنایه‌آمیز از این کلمه استفاده می‌کند) رو باید جمع کرد در هواپیما، حالا به هر مقصدی، و بعد وقتی راه افتادن، هواپیما رو ساقط می‌کنیم".

در زمانه‌ای که همه‌چیز جهانی شده است، از سرمایه گرفته تا ارتباطات و تولید، تکلیف عدالت چیست؟ عدالت را نباید جهانی‌سازی کرد؟ در عصری که انسانیت فراتر از مرزهای ملی بازتعریف و یکپارچه می‌شود، چه کسی به نام انسانیت سخن می‌گوید، چه کسی به نام انسانیت محاکمه و مجازات می‌کند؟