بریده‌هایی از کتاب امیلی و جست و جو (کتاب سوم)

بارها پیش آمد که احساس کردم خدا از من متنفر است،‌ اما حالا دوباره مطمئن شده‌ام که عاشقم است

گاهی لعن و نفرین خداوند برای ما بهتر از لطف و موهبت بندگانش است."

وقتی شادی، شب زیباست، وقتی اندوهگینی، آرامش‌بخش است و وقتی افسرده و تنهایی عذاب‌آور است.

خوب شد بدتر از این نیست."

غم و اندوه، پایدار نیست؛‌ چرا که گذر زمان به ما یاد می‌دهد که همه‌چیز گذراست و اگر به پشت‌سرمان نگاه کنیم از غصه‌خوردن‌هایمان تعجب می‌کنیم.

ـ دخترجان،‌ حساب شوخی جداست. الان مسئلهٔ تو جدی است. این‌قدر کله‌شق نباش. دست نگه دار و کمی فکر کن. گره‌زدن شاید کار راحتی باشد اما بازکردنش همه را به دردسر می‌اندازد.

یک قالیچهٔ شیرازی یک سجادهٔ دمشقی، یک سه‌پایهٔ برنجی، پشم و عاج از چین، کاسه‌های لاکی‌رنگ ژاپنی، مجسمهٔ یک جغد کوچک و سبزرنگ زیبای ژاپنی از جنس چینی، یک شیشهٔ عطر نقاشی‌شده از کشور چین که در گوشه‌ای از مغولستان پیدایش کرده بود و رایحه‌ای شرقی داشت که عطرهای غربی هرگز به پایش نمی‌رسید

"هرگز در حضور کسی که مخفیانه عاشقش هستید سکوت نکنید. سکوت همه‌چیز را برملا می‌کند."

جالب نیست که می‌شود همه‌چیز را گردن خدا انداخت؟»

«طبیعت هرگز به قلبی که عاشقش باشد خیانت نمی‌کند.»

«حتی اگر ما هیچ‌وقت پیدایش نکنیم، چیزی در این جست‌وجو هست که شاید دل‌چسب‌تر از پیداکردن باشد.»

شادبودن تلاش مضاعف می‌خواهد، بیشتر از آنچه در توان من است

ـ داشت شعر عجیب آلیس منیل را با عنوان "نامهٔ یک دختر به پیری خودش" می‌خواند و از پیش‌گویی‌های عجیبش به هیجان

"به کارت بچسب" ـ شاید بعضی‌ها فکر کنند کار راحتی است اما گاهی دل‌شکستگی‌ها و ناراحتی‌ها ما را از مشغول شدن به این سرگرمی باز می‌دارد.

همیشه با امروزم خوب کنار می‌آیم و این فرداست که نمی‌توانم فکرش را بکنم.

روز بهاری دل‌انگیزی بود و معجزه‌ای در آن رخ داد. موقع طلوع خورشید از پنجرهٔ اتاقم به بیرون خم شده بودم و به صدای زمزمهٔ باد صبحگاهی که میان بوته‌زار لافتی جان می‌وزید گوش می‌کردم. ناگهان جرقه از راه رسید! بعد از این همه وقت نبودن، بار دیگر آن لحظهٔ جاودانی غیرقابل توصیف را حس کردم و درست همان موقع فهمیدم که دوباره می‌توانم بنویسم. به طرف میزم دویدم و قلمم را برداشتم. تمام صبح مشغول نوشتن بودم و وقتی صدای بالا آمدن پسرعمو جیمی را شنیدم قلمم را زمین گذاشتم به نشانهٔ قدرشناسی از اینکه دوباره کارم را شروع کرده بودم سر تعظیم فرود آوردم. "به کارت بچسب که در این دنیا بهترین چیز است. گاهی لعن و نفرین خداوند برای ما بهتر از لطف و موهبت بندگانش است." اثری بود از الیزابت بارت برونینگ و چه خوب مسئله را فهمیده. آدم نمی‌تواند قبول کند که چرا کار برای بعضی‌ها مصیبت است. اما وقتی عذاب کار اجباری را می‌چشد درکشان می‌کند

"به کارت بچسب که در این دنیا بهترین چیز است. گاهی لعن و نفرین خداوند برای ما بهتر از لطف و موهبت بندگانش است."

وقتی گلوله‌ای مستقیم به قلبت می‌خورد هیچ‌چیز حس نمی‌کنی.

«طبیعت هرگز به قلبی که عاشقش باشد خیانت نمی‌کند.»

"بررسی چنین کتابی مثل تلاش برای تشریح بال یک پروانه است یا مثل کندن گلبرگ‌های یک گل سرخ برای کشف راز عطر دلپذیرش."