بریده‌هایی از کتاب امیلی در نیومون (کتاب اول)

ـ خوب، مغزداشتن بهتر از زیبایی‌داشتن است؛ مغز برای آدم می‌ماند، ولی زیبایی نه.

. بعضی کارها را فقط به این خاطر انجام می‌دهم که ببینم موقع انجام‌دادنشان چه حسی پیدا می‌کنم. بعضی وقت‌ها هم می‌خواهم تجربه‌های جالبی داشته باشم تا بعدها برای نوه‌هایم تعریف کنم.

نمی‌توانی خدا را دوست نداشته باشی. او خودِ دوست داشتن است.

به او گفتم درست نیست به خاله تامش بگوید جانور پیر اما او گفت چارهٔ دیگری ندارد چون خاله‌اش جانور جوانی نیست.

او هر چه را از دست داده باشد قلبش سر جایش است.

اگر بخواهی در زندگیت درام داشته باشی یکی باید هزینه‌اش را که همان رنج‌کشیدن است بپردازد. یا خودت یا یکی دیگر.

مغزداشتن بهتر از زیبایی‌داشتن است؛ مغز برای آدم می‌ماند، ولی زیبایی نه

تا زمانی که به افسانه‌ها اعتقاد داشته باشی، نمی‌توانی پیر شوی.»

همیشه کنارگذاشتن چیزهایی که زمانی به آنها دل بسته بودی، خوشایند نیست.

همهٔ آنهایی که در طول زندگی‌شان توانسته‌اند دو بیت شعر بگویند حتماً دربارهٔ بهار شعر گفته‌اند. گویا این موضوع قافیه‌دارترین موضوع دنیاست و خواهد بود، چرا که خودش ذاتاً مثل شعر است. هیچ‌کس تا زمانی که در وصف بهار شعر نسراید، یک شاعر واقعی نمی‌شود

وقتی مردم دربارهٔ من نظر بدی دارند می‌توانم تحمل کنم، اما نظر بد خودم دربارهٔ خودم قابل تحمل نیست.

عجیب‌تر آنکه از آن روز به بعد امیلی دیگر غصهٔ دوست از دست‌رفته‌اش را نخورد. این موضوع ناگهان به نظرش بی‌اهمیت آمد. انگار اتفاقی بود که مدت‌ها پیش افتاده بود و دیگر خاطراتش محو شده بودند.

جایی که عشق باشد نه چیزی تلخ است و نه ترسناک.

امیلی. مرگ ترسناک نیست. جهان پر از عشق است. بهار به همه‌جا سرک می‌کشد و مرگ فقط بازکردن و بستن یک در است. آن طرف در هم چیزهای قشنگی هست

لبخندهای آرام و شکوفایش را نثار پری کرد و این بار پری کاملاً ویران شد.

خاله لورا هم وقتی خاله الیزابت حواسش نیست یک شیرینی یا کیک سیب به خوراکی‌هایم اضافه می‌کند. خاله الیزابت می‌گوید کیک سیب برای سلامتی‌ام خوب نیست. پدر، چرا بهترین چیزها هیچ‌وقت برای سلامتی خوب نیستند؟

وقتی یک مرد بین عشق به یک زن عاقل و یک زن دیوانه گیر می‌کند، چه کار می‌کند؟ همیشه دیوانه‌ها برنده می‌شوند،

چرا، الیزابت به من خوب حقوق می‌دهد ولی همهٔ حقوقم را در بانک می‌گذارد و فقط هر چند وقت یک بار چند دلاری بیرون می‌کشد. می‌گوید من آدمی نیستم که بشود پول دستم داد. آن موقعی که اینجا کارم را شروع کردم الیزابت آخر ماه حقوقم را داد و من راه افتادم تا آن را در بانک بگذارم، اما بین راه یک بی‌خانمان را دیدم ـ موجودی فقیر و در به در که یک سِنت هم دارایی نداشت. پول را به او دادم. چرا که نه؟ من یک خانهٔ خوب و یک شغل مطمئن و برای چند سال لباس داشتم. به نظرم این احمقانه‌ترین و قشنگ‌ترین کاری بود که تا به حال کرده‌ام.

آفتاب‌سوخته‌اش را به طرف او گرفت و گفت: «ندارد؟ مرا عصبانی نکن چشم‌خوکی! اگر فردا ببینم داری با آن مار، امیلی استار را اذیت می‌کنی، دمش را می‌گیرم، دم تو را هم می‌گیرم و با آن جانور توی صورتت می‌کوبم. حواست را جمع کن، چشم‌خوکی. حالا برو و مارت را بردار و توی سطل آشغال بینداز.» جنی اطاعت کرد. ایلزه رو به بقیه گفت: «با همه‌تان هستم. این دختر نیو مونی را به حال خودش بگذارید. اگر بشنوم مزاحمش شده‌اید و اذیتش کرده‌اید، گلوهایتان را می‌برم و قلبتان را از کار می‌اندازم و چشم‌هایتان را درمی‌آورم. تازه، گوش‌هایتان را هم می‌برم و به لباسم آویزان می‌کنم.»

هیچ‌کس از واقعیت خبر ندارد.