بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

قانون اصلی ایجاد رابطۀ دوستی بسیار ساده است: از نظر اجتماعی فردی خوش‌بین باشید. فکر کنید دیگران از شما خوششان می‌آید و احتمالاً هم همین‌طور خواهد بود.

کاری را انجام دهید که قابلیت پیروزی در آن وجود داشته باشد، چالش‌ها و اهداف جدیدی داشته باشد و بتوانید از آن بازخورد بگیرید.

شما به بازی‌‌هایی نیاز دارید که که قابلیت پیروزی در آنها وجود داشته باشد، چالش‌های جدید و هدف داشته باشند و به شما بازخورد بدهند. این‌گونه شما احساس می‌کنید مسئولیت هر کاری که انجام می‌دهید به عهدۀ شماست.

آیا می‌خواهید مثل یک تکاور نیروی دریایی پشتکار و ثبات قدم داشته باشید؟ باید سه اصلی که سلیگمن مطرح کرده بود را به‌ خاطر داشته باشید: به اتفاقات بد با این دید نگاه نکنید که قرار است برای همیشه ادامه داشته باشند؛ فکر نکنید فراگیر هستند و یا شما در آنها مقصر هستید.

خوش‌بینی در کارهای بزرگی که می‌توانند تغییرات اساسی در زندگی شما ایجاد کنند هم مثل سوختی عمل می‌کند که می‌توانید از طریق آن بر چالش‌های مسیر غلبه کنید. وقتی ریسک کاری بسیار بالا بود و نتیجۀ آن کم‌اهمیت، بدبینی می‌تواند ابزاری باشد برای اینکه از آن استفاده ‌کنید و مطمئن شوید که زیادی از حد خوش‌بین نبوده‌اید و واقع‌بینانه‌تر عمل کنید.

شهردار شهر تورنتو، به گزارشگران اعلام کرده: «راکون‌ها بسیار باهوش هستند؛ آنها گرسنه‌اند و مصمم؛ شکست برایشان معنایی ندارد.»

شما می‌توانید به‌جای دیدن مشکلات غیرقابل‌حل مثل یک راکون رفتار کنید و ببینید که چگونه چالش‌هایی که پشت سر می‌گذارید باعث بالا‌رفتن هوش و موفقیت بیشترتان می‌شود.

افراد خوش‌شانس تعداد فرصت‌های خود را تا حد ممکن افزایش می‌دهند.

افراد خوش‌شانس تعداد فرصت‌های خود را تا حد ممکن افزایش می‌دهند.

شانس فقط نعمتی نیست که به‌صورت اتفاقی یا به‌خاطر مسائل ماوراءالطبیعه نصیب کسی شود بلکه بیشتر به انتخاب‌هایی مربوط می‌شود که افراد در طول زندگی انجام می‌دهند.

تقدیر آن چیزی است که ما نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم و هرچقدر هم که از آن فرار کنیم باز هم به‌دنبال ما خواهد آمد. از طرفی، سرنوشت آن چیزی است که ما باید به‌دنبال آن برویم و ما باید آن را به ثمر برسانیم؛ سرنوشت چیزی است که ما در جهت آن تلاش می‌کنیم و آن را تحقق می‌بخشیم. وقتی اتفاق بدی رخ می‌دهد فکرکردن به تقدیر حالمان را بهتر می‌کند، درصورتی‌که صرف وقت برای فکرکردن به فضایل ستایشی‌ به ما کمک می‌کند بیشتر به سرنوشت فکر کنیم.

رویکردهایی کوتاه و سریع به‌کار ببرید تا در صورت شکست بهای کمتری بپردازید.

تصور کنید شما به‌جای اسپنسر بودید آن‌زمان که شرایط خوبی نداشت. چه‌کار می‌کردید اگر مریض بودید و مجبور بودید هر روز فقط یک کار را انجام دهید؟ تبریک می‌گویم. شما حالا می‌دانید چه کاری برای شما بیشترین اهمیت را دارد، برای چه کاری باید بیشترین زمان را صرف کنید و چه کاری را باید اول انجام دهید. یک ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گوید: «شما می‌توانید هر کاری را انجام دهید ولی این زمانی امکان‌پذیر است که دیگر تلاش نکنید همۀ کارها را باهم انجام دهید.»

فرانکل می‌گفت: «آنچه قرار است نوری از خود داشته باشد باید تحمل سوختن را هم داشته باشد.» و این‌گونه است که ما تسلیم نمی‌شویم.

کسی که اهمیت مسئولیت را بفهمد به‌خاطر انسانی که با عشق در انتظار اوست و یا حتی به‌خاطر یک کار ناتمام شرایط را تحمل می‌کند و هرگز زندگی خود را هدر نمی‌دهد. او «چرایی» زندگی خود را می‌داند و توانایی تحمل تقریباً هر «چگونه»ای را دارد.

ویکتور فرانکل متوجه شده بود افرادی که علی‌رغم شرایط بدشان در بدترین جای دنیا هم دوام می‌آوردند همان‌هایی بودند که در زندگی خود هدف و دلیلی داشتند:

دراکر فکر می‌کرد زمان ارزشمندترین دارایی‌ست؛ اولین چیزی که او به دیگران پیشنهاد می‌داد انجام یک برنامه‌ریزی بهتر نبود بلکه رهاکردن هرآن‌چیزی بود که در جهت رسیدن به اهدافشان به آنها کمکی نمی‌کند.

زمان و پول باهم برابر نیستند چون ما می‌توانیم پول بیشتری به‌دست بیاوریم ولی زمان بیشتر نه.

هرکاری که ما در طول زندگی انجام می‌دهیم به‌نوعی در ازای فدای یک چیز دیگر انجام می‌شود. انجام یک کار به معنی انجام‌ندادن کار دیگر است.

پیروزی جدید از هدف‌ها بازخورد می‌دهد. این جمله را به‌ خاطر بسپارید. شما همین‌الان وجه اشتراکی که همۀ بازی‌های خوب دارند را یاد گرفتید: پ‌ج‌ه‌ب؛ امکان پیروزی در این بازی‌ها وجود دارد، شما در این بازی‌ها با چالش‌های جدید روبه‌رو می‌شوید، این بازی‌ها هدفی را دنبال می‌کنند و شما می‌توانید از آنها بازخورد بگیرید. هروقت چیزی خسته‌کننده به‌نظر برسد احتمالاً یکی از این چهار گزینه را کم دارد.