بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

موفقیت شغلی همیشه در ما حس شادی ایجاد نمی‌کند، ولی تحقیقات نشان می‌دهند شادی همیشه موجب موفقیت می‌شود

نگران استعدادهای ذاتی خود نباشید. طبق تحقیقی که بنجامین بلوم روی افراد موفق-از مجسمه‌سازان گرفته تا بازیکنان المپیک و ریاضی‌دانان-انجام داده استعداد معمولاً روی چیزهایی که شما می‌توانید در زندگی به آنها دست پیدا کنید تأثیری ندارد. بلوم گفت: «پس از ۴۰ سال تحقیقات گسترده روی یادگیری مدارس ایالات‌ متحده و همچنین مدارس کشورهای دیگر بیشترین نتیجه‌ای که به‌دست آوردم این بود که: آنچه هر فردی در دنیا می‌تواند یاد بگیرد را تقریباً همۀ افراد می‌توانند یاد بگیرند، درصورتی که شرایط یادگیری مناسبی در گذشته و حال در اختیار آنها قرار داشته باشد.»

ما دلمان نمی‌خواهد به این موضوع اعتراف کنیم، ولی اغلب‌اوقات نمی‌دانیم که چه می‌خواهیم.

«ما همان چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم، پس باید مراقب آنچه وانمود می‌کنیم هستیم باشیم.»

همیشه اعلام حضور کنید. این را به‌ خاطر داشته باشید افراد پرمشغله به‌سادگی شما را فراموش می‌کنند؛ پس بهترین کار این است که برای حفظ رابطه و آمادگی خود راهی پیدا کنید. در بازه‌های زمانی مختلف برای آنها ایمیل بفرستید و سؤال بپرسید؛ به‌گونه‌ای که نه برای آنها مزاحمت ایجاد کنید و نه خیلی از آنها فاصله بگیرید. زنده‌ نگه‌داشتن یک رابطه خیلی ساده‌تر از احیاکردن یک رابطۀ مرده است... ولی این وظیفۀ شماست که آن را زنده نگه دارید نه مربی. شما باید برای زنده نگه‌داشتن یک رابطه مثل یک دستگاه الکتروشوک عمل کنید و بدون ایجاد مزاحمت هرازگاهی با آنها مکالمه‌ای داشته باشید. هرچه می‌گویند را انجام دهید و وقتی نتیجه گرفتید آنها را در جریان بگذارید که بدانند توانسته‌اند به پیشرفت شما کمک کنند.

برایتان یک خبر خوب دارم: اگرچه برون‌گراها در شبکه‌سازی استعدادی ذاتی دارند ولی این کار یک مهارت است که همۀ ما می‌توانیم آن را یاد بگیریم بدون اینکه احساس بدی درمورد خودمان داشته باشیم یا حس کنیم رفتارمان صادقانه نیست.

۵ الی ۱۰ درصد از زمان خود را حفظ کنید و از آن به‌گونه‌ای استفاده کنید که شرکت‌های سرمایه‌گذار ریسک‌پذیر از پول خود استفاده می‌کنند. این نوع شرکت‌ها در کارهایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که شانس نسبتاً پایینی برای موفقیت در آن دارند ولی اگر هم موفق شوند به نتایج بسیار بسیار بزرگی دست پیدا می‌کنند. آنها پول خود را در ده شرکت سرمایه‌گذاری می‌کنند و این کار را در حالی انجام می‌دهند که انتظار دارند هفت‌تا از آنها ورشکسته شوند، دوتای آنها نه سودی داشته باشند و نه ضرری، و یکی از آنها مثل گوگل یا فیس‌بوک دستاورد عظیمی داشته باشد.

یکی از مطالعاتی که با نام لطیف‌تری تحت‌ عنوان «نمایش اسکروچ» انجام شده نشان می‌دهد وقتی شما کمی زمان صرف فکر‌کردن به مرگ کنید نسبت به دیگران مهربان‌تر و بخشنده‌تر می‌شوید؛ برای مدت کوتاهی اهداف کوتاه‌مدت خود را کنار می‌گذارید و به این فکر می‌کنید که واقعاً دلتان می‌‌خواهد چگونه انسانی باشید. به نظر کمی ترسناک می‌آید ولی افرادی که به مرگ فکر می‌کنند درواقع رفتار سالم‌تری خواهند داشت-و حتی ممکن است طول عمر بیشتری هم داشته باشند. همچنین اثبات شده که این کار به بالابردن عزت‌نفس هم کمک می‌کند.

آنچه بهتر از هر چیزی می‌تواند در کودک شما حس خوب ایجاد کند چیست؟ نه مدرسۀ بزرگ است، نه محبت‌کردن به او و نه فیلم‌های پیکسار. تعدادی از محققین دانشگاه اموری به این نتیجه رسیدند که بهترین شاخصه این است که کودک تاریخچۀ خانوادگی خود را بداند.

اگر افراد دهنده در ته جدول قرار دارند پس چه‌کسانی در صدر آن قرار دارند؟ و وقتی دیدم کسانی که در صدر هستند نیز همان افراد دهنده‌اند شگفت‌زده شدم. افرادی که همواره به‌دنبال راهی برای کمک به دیگران هستند نه‌تنها بیشترین تعداد افراد ته جدول را تشکیل می‌دهند بلکه با بیشترین معیارهای موفقیت در صدر هم قرار می‌گیرند. افراد سازگار (کسانی که سعی می‌کنند بین کمک‌کردن و کمک‌گرفتن از دیگران تعادل ایجاد کنند) و گیرنده‌ها (که همیشه با خودخواهی سعی دارند بیشتر از دیگران کمک بگیرند و کمتر کمک کنند) درنهایت در میانۀ جدول قرار می‌گیرند.

آدام گِرانت، استاد مدرسۀ وارتون، پس از بررسی افرادی که کمترین معیارهای موفقیت را داشتند به تعداد وحشتناک زیادی از آدم‌های خوب برخورد کرد: به افراد دهنده. طبق مطالعاتی که روی مهندسین، دانشجویان پزشکی و فروشندگان انجام شده، آن دسته از افرادی که بیشترین کمک را به دیگران می‌کنند همواره در رسیدن به موفقیت‌های شخصی ناکام می‌مانند. آنها نمی‌توانند کارشان را به‌موقع تحویل دهند، نمره‌های پایین‌تری می‌گیرند و فروش کمتری هم دارند.

دلسوزی برای خودتان در زمان شکست به این معناست که نه لازم است برای موفق‌شدن به فردی متوهم تبدیل شوید و نه مجبورید برای اینکه پیشرفت کنید احساس بی‌کفایتی داشته باشید. شما دیگر نه از خودتان انتظارات احمقانه خواهید داشت و نه در صورت برآورده‌نکردن آنها خودتان را اذیت می‌کنید؛ دیگر درمورد اینکه چقدر فرد فوق‌العاده‌ای هستید به خودتان دروغ نمی‌گویید و در عوض روی این تمرکز می‌کنید که در صورت نداشتن عملکرد خوب، خودتان را ببخشید.

«ما همان چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم، پس باید مراقب آنچه وانمود می‌کنیم هستیم باشیم.»

شان اکر «قانون بیست ثانیه» را پیشنهاد می‌دهد. انجام کارهایی که ضروری هستند را برای خود ۲۰ ثانیه ساده‌تر کنید و کارهایی که نباید انجام دهید را ۲۰ ثانیه سخت‌تر. به‌نظر بی‌اهمیت می‌آید ولی تفاوت حاصل از آن بسیار چشمگیر است. اگر محیط کاری خودتان را به‌گونه‌ای بچینید که آنچه شما را وسوسه می‌کند دیگر جلوی چشمتان نباشد می‌توانید خودتان را برای گرفتن تصمیمات بهتر فریب دهید.

از همان چاقویی که می‌توان از آن برای کشتن کسی استفاده کرد، می‌توان برای غذا درست‌کردن برای خانواده هم استفاده کرد؛ اینکه چاقو خوب باشد یا بد به شرایط موجود بستگی دارد.

ما بدون وجود ایمیل و فیس‌بوک به ماه سفر کردیم و اهرام مصر را ساختیم؛ پس شما هم می‌توانید مدت کوتاهی را بدون چک‌کردن آنها سر کنید.

وقتی از او پرسیدند برای هنرمندان بلندپرواز و مشتاق چه توصیه‌ای دارد گفت: «شما باید هر چیز دیگری را کنار بگذارید.»

رؤیاپردازی نه‌تنها آرزوهایتان را تحقق نمی‌بخشد بلکه درحقیقت شانس شما را برای دستیابی به آنچه می‌خواهید کمتر هم می‌کند. نخیر دوستان... داستان راز به شما هیچ کمکی نمی‌کند. طبق نتایج به‌دست‌آمده مغز شما نمی‌تواند خیال و واقعیت را از هم تشخیص دهد. (به‌همین‌خاطر است که فیلم‌های سینمایی این‌قدر هیجان‌انگیز هستند.) وقتی رؤیاپردازی می‌کنید سلول‌های خاکستری مغزتان احساس می‌کنند شما درحال‌حاضر چیزی را که خواسته‌اید به‌دست آورده‌اید و به‌همین‌خاطر هم به شما در یافتن منابعی که برای ایجاد انگیزه در خودتان و دستیابی به هدف نیاز دارید کمکی نمی‌کند. در عوض شما را آرام می‌کند و باعث می‌شود کار کمتری انجام دهید، موفقیت‌های کمتری کسب کنید و رؤیاهایتان در حد رؤیا باقی بمانند. مثبت‌اندیشی به‌تنهایی به شما کمکی نمی‌کند.

افراد خوش‌شانس به شکست‌های خود فکر نمی‌کنند. آنها جنبۀ مثبت اتفاقات بد را می‌بینند و معمولاً از آن درس می‌گیرند

هرگز در خیانت به دیگران پیش‌قدم نباشید.