بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

چرچیل شخصیتی تک‌رو داشت که توجهی به قوانین نداشت. او فقط عاشق کشورش نبود بلکه در جهت هرچیزی که حکومت را به‌خطر می‌انداخت رفتاری کاملاً بیمارگونه از خود نشان می‌داد. وی حتی گاندی را هم به‌عنوان خطری برای حکومت می‌دانست و علناً علیه حرکت صلح‌طلبانه‌ایی که در کشور هند در جریان بود سخن می‌گفت. چرچیل نسبت به بریتانیای کبیر بسیار حساس بود و عاشقانه و دیوانه‌وار در برابر تمام خطرات بزرگ، کوچک و حتی خیالی که کشورش را تهدید می‌کرد می‌ایستاد؛ اما همین خصوصیت بد او موجب شد که یکی از پرافتخارترین رهبران تاریخ دنیا شناخته شود.

یک ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گوید: «شما بیشتر بابت کارهایی که انجام نداده‌اید پشیمان می‌شوید.»

شکست در یک بازی امری طبیعی‌ست. طبق کشفیات نیکل لازارو شکست در یک بازی باعث جذابیت بیشتر آن می‌شود.

تحقیقات چیکسنتمیهای نشان دادند که سیالی قابل‌اعتمادترین و کارآمدترین نتیجۀ ترکیب چند عامل است؛ این عوامل عبارتند از: اهدافی که خودتان انتخاب کرده‌اید، موانعی که شخصاً آنها را ساخته‌اید و بازخوردهای پیاپی که ساختار اصلی بازی را می‌سازند. وی نوشت: «بازی‌ها منبع کاملی از سیالی هستند و بازی‌کردن یک تجربۀ سیالی تمام عیار است.»

پیام اخلاقی ونه‌گات این است که «ما همان چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم، پس باید مراقب آنچه وانمود می‌کنیم هستیم باشیم.»

بسیاری از تحقیقات روان‌‌شناسی نشان می‌دهند به‌جای اینکه رفتارمان بر اساس اعتقادات ما باشد، اغلب این اعتقادات ما هستند که از رفتارهایمان نشئت می‌گیرند.

ما داریم درمورد چیزی به نام تقدیر و سرنوشت صحبت می‌کنیم. اغلب ما اشتباهاً فکر می‌کنیم این دو کلمه از نظر معنایی یکسان هستند. ولی هاوارد سابر، استاد دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، تفاوت آنها را این‌گونه توضیح می‌دهد: تقدیر آن چیزی است که ما نمی‌توانیم جلوی آن را بگیریم و هرچقدر هم که از آن فرار کنیم باز هم به‌دنبال ما خواهد آمد. از طرفی، سرنوشت آن چیزی است که ما باید به‌دنبال آن برویم و ما باید آن را به ثمر برسانیم؛ سرنوشت چیزی است که ما در جهت آن تلاش می‌کنیم و آن را تحقق می‌بخشیم. وقتی اتفاق بدی رخ می‌دهد فکرکردن به تقدیر حالمان را بهتر می‌کند، درصورتی‌که صرف وقت برای فکرکردن به فضایل ستایشی‌ به ما کمک می‌کند بیشتر به سرنوشت فکر کنیم. با تصور اینکه اتفاقات بد غیرقابل‌تغییر هستند و گفتن اینکه «هر اتفاقی که می‌افتد مقدر بوده که بیفتد» موفقیتی حاصل نمی‌شود. موفقیت با دنبال‌کردن چیزهای خوب و رقم‌زدن آیندۀ خود به‌دست می‌آید؛ هرچه تقدیر را کمتر بپذیریم به سرنوشت اهمیت بیشتری می‌دهیم.

«درمورد رابطه با مردم اگر می‌خواهید کسی را با هدف خود هم‌مسیر کنید اول باید او را متقاعد کنید دوست صمیمی و بی‌ریایی برای او هستید.»

هیچ انسانی نمی‌تواند مدت زیادی برای خودش یک نقاب به چهره بزند و برای دیگران یک نقاب دیگر؛ و درنهایت درمورد اینکه کدامشان واقعی است سردرگم نشود.

وقتی حقیقت تلخ به ما می‌گوید «تسلیم شو»، هدف به ما کمک می‌کند به مسیر خود ادامه دهیم.

در رمان کلاسیک شب مادر اثر کورت ونه‌گات، شخصیت هاوارد دبلیو کمپبل جی‌آر یک جاسوس است که در طول جنگ جهانی دوم نقش یک مُبلغ نازی را بازی می‌کند. او در برنامه‌های رادیویی تبدیل به صدای آلمان نازی می‌شود و به‌ظاهر رایش آلمان را می‌ستاید، ولی درواقع پیام‌های رمزی را به ایالات‌ متحده می‌رساند. اگرچه نیت خوبی از این کار دارد ولی متوجه می‌شود پیام‌های ساختگی الهام‌بخش نازی او نسبت به تلاش‌های مخفی اطلاعاتی‌اش برای کمک به متفقین بیشتر روی دشمن تأثیر می‌گذارد و آنها را تحریک می‌کند. پیام اخلاقی ونه‌گات این است که «ما همان چیزی هستیم که وانمود می‌کنیم، پس باید مراقب آنچه وانمود می‌کنیم هستیم باشیم.»

«ذهنی که سالم باشد به خود دروغ‌های خوشایندی می‌گوید.

تبعیت از قوانین موجب موفقیت نخواهد شد و فقط مانع رفتارهای غیرعادی می‌شود؛ چه در جهت خوب و چه بد.

من شرط می‌بندم که شما افراد نرمال زیادی را هم می‌شناسید که حاضر نیستند بگویند: «نمی‌دانم.»

گیرنده‌بودن در کوتاه‌مدت ممکن است منافعی به‌همراه داشته باشد ولی این منافع محدود هستند و درنهایت باعث می‌شود دیگران تمایلی برای کمک به شما نداشته باشند؛ چون شخصیت واقعی شما را شناخته‌اند.

در کشتی دزدان دریایی دموکراسی کامل برقرار بود. اگر قرار بود قانونی اجرا شود باید همه با آن موافقت می‌کردند. کاپیتان‌ها به هر دلیلی ممکن بود از کار برکنار شوند و همین مسئله باعث می‌شد آنها از افرادی مستبد به افرادی خدمتگزار تبدیل شوند. تنها زمانی‌ که کاپیتان اختیار کامل داشت در میانۀ جنگ بود، یعنی زمانی که مرگ و زندگی افراد به تصمیم‌گیری سریع کاپیتان وابسته بود.

شاید به این خاطر که معایب ما همان چیزهایی هستند که ما را به یک انسان تبدیل می‌کنند

برنامه‌ای که بتواند بیشترین تعداد افراد را فریب دهد جایزۀ لوبنر را از آن خود می‌کند. البته در این رقابت جایزۀ دیگری هم داده می‌شود؛ این جایزه تعلق می‌گیرد به انسانی که بهتر از بقیه بتواند دیگران را متقاعد کند که انسان است.

داشتن دوستان کم از مرض چاقی هم خطرناک‌تر است و خطر آن برابر است با کشیدن ۱۵ سیگار در یک روز.

ما ارتباط‌سازی را بیشتر زمانی دوست داریم که به‌صورت اتفاقی پیش بیاید، زمانی که احساس کنیم هیچ قصدی در آن نبوده و از سر ریاکاری هم این کار را نکرده‌ایم.