بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آذرگان

ـ می‌دونی وقتی حسادت می‌کنی جذاب‌تر میشی؟ ـ اصلا هم حسادت نمی‌کنم. ـ و وقتی انکار می‌کنی از اون هم جذاب‌تر میشی.

ـ البته. پادشاه ایران همچون نامش انقدر دارایی داره که هرگز نیازی به این املاک نداشته باشه. ـ چرا همچون نامم؟ ـ چون به تازگی فهمیدم اسمت چه معنایی داره. پوریا، دارندهٔ همه‌چیز؛ جذابه، نه؟ ـ تا قبل از اینکه تو رو داشته باشم، اسمم معنایی نداشت.

ـ عشق اتفاقی نیست که بیفته. عشق رو باید ساخت.

ـ هر همسری که کنار شوهرش باشه، باعث آرامش و پیشرفتش میشه. ـ فقط کنار هم بودن نه، پابه‌پای هم حرکت کردن. ـ کمی فکر می‌کنم. ـ اگر من هر قدمی که برمی‌دارم به پوریا بگم، اگر زیر نظر پادشاه ایران قدرت داشته باشم، خودکامگی من میشه خودکامگی پوریا... میشه همون فکر یگانه‌ای که باید کشور رو اداره کنه. این‌طوری قدرت من میشه قدرت پوریا. قدرت ما میشه دو برابر قدرت یک پادشاه و این باید همون چیزی باشه که کیقباد از ما خواستن.

امنیت فقط به این نیست که دشمنی مرزهای ما رو تهدید نکنه. امنیت یعنی جان و مال و آبرو و انسانیت ما هر لحظه در امان باشه؛ در امان از فقر، در امان از ترس، در امان از غم و در امان از ناامیدی.

آذرگان، جشن نیایش آتش است. آتشی که گرمای آن به زندگی‌مان شور و شوق عشق را هدیه می‌دهد. همان آتش مقدس که برای همه‌مان ارزش خاصی دارد... برای همه و بیش از همه برای من...

خطاب به شما، خسروانوشیروان ایران آذرگان، جشن نیایش آتش است. آتشی که گرمای آن به زندگی‌مان شور و شوق عشق را هدیه می‌دهد. همان آتش مقدس که برای همه‌مان ارزش خاصی دارد... برای همه و بیش از همه برای من...

ـ دادگاه ایران، قلب ایرانه و عدالت، ضربان این قلب. سرزمینی که عدالت نداشته باشه هیچ نداره.

ـ بر مردم گرسنه راحت‌تر میشه پادشاهی کرد.

ـ تو قوی هستی اما قلب بسیار کوچکی داری. ـ همهٔ زن‌ها قلب کوچکی دارن، به خصوص در برابر مردی که قلب‌شون رو تصاحب کرده.

ـ بشین اینجا دایانا. ـ گفتی می‌خوای تنها باشی. ـ می‌خوام با تو تنها باشم.

ورق دارد پر می‌شود و مرکب جوهر خالی! اما این نامه نباید تمام شود... این بار تو باید پایان نامه‌ام باشی شهبانو!

می‌خواهم از امروز به بعد در کنارت باشم و آنقدر برایت بجنگم تا دیگر نتوانی مرا به خاطر رها کردنت بازخواست کنی. می‌خواهم دلیل نداشتنت فقط خودت باشی. دایانا!

همیشه بخند دایانا. مهم نیست به چی، فقط... بخند که وقتی می‌خندی، همه‌چیز تو قلبم سر جاشه.

ـ هیچ فرقی نکردی پوریا. هنوز مثل شش سال پیش خوب صحبت می‌کنی. خیلی خوب می‌تونی توجه دخترها رو جلب کنی. ـ این جمله رو هر بار میگی و من اصلاح می‌کنم. توجه دخترها نه، توجه تو.

لیاقت تخت پادشاهی رو که دارم. لیاقت تخت پادشاهی خسروانوشیروان رو ندارم. ـ گفته بودی من از وقتی برگشتم تو رو جذاب‌تر می‌بینم؟ ـ دقیقا همین رو گفتم. ـ این مورد رو اضافه کن که تو هم خیلی دلبرتر شدی.

ایرانی که از پدرانم به من ارث رسیده چیزی نداره جز یک سپاه قوی و یک فرهنگ غنی

آدم‌ها اگر به وقتش برای خواسته‌هاشون نجنگن، خیلی زود به شرایط عادت می‌کنن. انقدر که خواسته‌هاشون رو فراموش می‌کنن.

شب که راز بودنت را پوشید باد که ساز دیدنت را سر داد ابر که شوق خنده‌ات را بارید من که شعر ماندنت را خواندم! غزل مهدوی

ـ بر مردم گرسنه راحت‌تر میشه پادشاهی کرد.