بریده‌هایی از کتاب بنی‌اسماعیل، بنی‌اسرائیل و آخرالزمان

خدای تبارک و تعالی به ابراهیم (ع) وحی کرد که بایست و پیش روی پادشاه جبّاری که تسلّط دارد، راه مرو و او را جلو انداز و خود پشت سرش راه برو و او را بزرگ شمار و محترم بدار؛ زیرا او تسلّط و قدرت دارد و به ناچار باید در روی زمین یک فرمانروایی باشد؛ چه نیکوکار و چه بدکردار. ابراهیم (ع) به دستور خدای تعالی ایستاد و به پادشاه فرمود: «تو پیش برو؛ زیرا خدای من هم اکنون به من وحی فرمود که تو را بزرگ و محترم شمارم و تو را پیش انداخته و به خاطر بزرگداشت تو، خودم پشت سرت راه بروم.»