بریده‌هایی از کتاب سرطان درمانی؛ گزارش‌هایی درباره‌ی پنجاه نوع سرطان (مجموعه‌ای از تجربه‌ها)

بدنی که کبدش به وسیلهٔ یک تغذیهٔ درست دوباره فعال می‌شود، قادر است، همواره خود را از وجود سموم پاک کند.

دوم: باید تمام دستگاه گوارش را درمان کنیم (دستگاه گوارش شامل معده و روده‌ها و... است.) و شرایطی را به وجود آوریم تا این اندام‌های مهم دوباره بتوانند به صورت عادی ترشحات خود را جاری کنند و اعمال پریستالتیک (موجی) و خون رسانی به عضوها به صورت عادی دربیاید. اگر بتوانیم اعمال پریستالتیکی دستگاه گوارش را که به وسیلهٔ دستگاه عصبی و سلسله اعصاب، کنترل و هدایت می‌شوند، دوباره به حالت عادی خود برگردانیم، آن‌گاه بدن قادر است، با اعمال حیاتی دیگر دستگاه دفاعی را دوباره بسیج کند که در این شرایط نیروی خود درمانی بدن قادر خواهد بود، فعالیت خود را از سر گیرد و موانع موجود را برطرف کند. هنگامی که سوخت‌وساز به صورت عادی ادامه یابد، بدن اجازهٔ ساختن سلول‌های غیر عادی را نخواهد داد و بر اثر عفونت و جراحات، باکتری‌ها و سلول‌های مزاحم به صورت انگل‌وار ساخته نمی‌شوند.

پژوهش‌ها، بررسی‌ها و آزمایش‌ها نشان داده‌اند، یک شرایط غیرعادی بر اثر کم یا زیاد بودن یک مادهٔ حیاتی در بدن به وجود نمی‌آید، بلکه نبود یا کمبود مادهٔ مکمل این مواد است که به کار سوخت‌وساز صدمه می‌زند؛

ما باید این اعتقادات قدیمی و نادرست گذشته را دور بریزیم که فلان ماده برای فلان بیماری مفید است و قبول کنیم، سال‌ها این نظریه‌ها عملی شدند و از آن‌ها هیچ نتیجه‌ای گرفته نشد؛ جز بدتر شدن شرایط بیماری‌هایمان.

غذاهای سالم باید خام مصرف شوند؛ زیرا مواد زنده و خام نیاز بدن را تأمین می‌کنند.

بهترین غذا فرآورده‌های فصلی است که با بدن ما هماهنگی دارند. محصولاتی که با شرایط آب و هوایی متفاوت تولید می‌شوند، در بدن ما تأثیرات ویژه‌ای می‌گذارند و انرژی کمتری به بدن ما می‌دهند. کسانی که باغچه‌ای دارند و برای خود محصولات غذایی تولید می‌کنند، بیشترین کمک را به سلامتی خود می‌کنند و از تندرستی خوبی برخوردارند.

دو دانشمند به نام‌های "ایچی کاوا" و "یاکیوا" ثابت کرده‌اند، می‌توانند در مدت ۹ ماه با مواد مختلفی کبد و کلیه‌ها را نابود کنند، همچنین در مدت چند روز با دادن مواد سمی مشخص به یک فرد می‌توان کبد او را از بین برد و در مدت ۱۰ روز کبد را به ساختن غده‌های سرطانی وادار نمود. روش زندگی مدرن ما بدون شک نمی‌تواند در این مدت کم کبد را منهدم کند، اما به طور حتم در دراز مدت سرطان و بیماری‌های مدرن دیگر را به وجود می‌آورد.

این که وجود یک مادهٔ مغذی در بدن چه تأثیری بر جای می‌گذارد و آیا برای بدن مفید یا مضر است، به این شرایط بستگی دارد که مادهٔ دیگری نیز موجود باشد تا نقش مکمل را در مؤثر بودن آن ماده بازی کند؛ یعنی هیچ آنزیمی به تنهایی نمی‌تواند عمل کند و آنزیم‌ها به صورت اشتراکی عمل می‌کنند و هر آنزیمی برای فعالیت خود به وجود آنزیم دیگری نیاز دارد که نقش مکملش را ایفا می‌کند.

هنگامی که سوخت‌وساز به صورت عادی ادامه یابد، بدن اجازهٔ ساختن سلول‌های غیر عادی را نخواهد داد و بر اثر عفونت و جراحات، باکتری‌ها و سلول‌های مزاحم به صورت انگل‌وار ساخته نمی‌شوند.

اصل اول: باید از تمام بدن سم‌زدایی شود. این پاکسازی ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد؛ یعنی تا زمانی که همهٔ تومورها دوباره هضم، جذب و دفع شوند و اندام‌های مهم ترمیم یابند و بتوانند این پاکسازی درونی را عملی سازند، اگر اندام‌ها خود نتوانند این پاکسازی را عملی کنند، شرایط وحشتناکی به وجود می‌آید که در آن کبد به نقص دچار می‌شود و ممکن است بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از حد معمول شود، حتی به عفونت مزمن مبتلا گردد.

بیماری‌ها زمانی به وجود می‌آیند که در سوخت و ساز و تأمین انرژی برای بدن مانعی به وجود آید.

روزانه ما غذاهای زیادی مصرف می‌کنیم، اما بدن ما همواره گرسنه است و با پخته‌خواری حتی کمترین نیاز بدن به مواد حیاتی تأمین نمی‌شود که بدن برای بقای خود نیاز دارد.

من بیمارانی را دیده‌ام که تومورهای آن‌ها در ناحیهٔ شکم ذوب و دفع گردیده‌اند یا بیمارانی که هزاران غدهٔ کوچک روی پوست‌شان ناپدید شده‌اند، اما بعضی از همین بیماران در طول سه سال می‌مردند؛ زیرا کبد آنان به حدی ضعیف شده بود که فعالیت مجدد آن غیر ممکن بود و عدم تعادل، تمامی اعمال کبد را در برگرفته بود.

ما نباید به یک مادهٔ شناخته شده و تأثیر آن بر بدن خود فکر کنیم، بلکه باید به کلیهٔ مواد و اثر آن‌ها بر جسم و روان بیندیشیم.

صدمات ایجاد شده به اندام‌های بدن رابطه‌ای تنگاتنگ با روش زندگی ما دارد و این روش غلط زندگی است که باعث بیماری همگی ما شده است. علت ابتلا به بیماری‌ها همانا مسمومیت است که ما با دست خود برای بدن به ارمغان می‌آوریم.

زمین با ما بیگانه نیست بلکه جزیی از سوخت‌وساز بیرونی ما است و مواد اصلی را برای سوخت و ساز درونی ما تولید می‌کند؛ از این‌رو نباید آن‌ها را مسموم و اندوخته‌های آن را غارت کنیم.

قبیلهٔ "هونزا" تنها انسان‌هایی بودند که با بیماری سرطان بیگانه بودند و اثری از این بیماری در آن‌ها وجود نداشت. این قبیله در مناطق کوهستانی هیمالیا زندگی و از موادی تغذیه می‌کنند که در محیط زیستشان یافت می‌شوند. مردم اتیوپی نیز مانند قبیله هونزا زندگی می‌کنند. آن‌ها با بیماری‌های مدرنی که خاص جوامع صنعتی است، بیگانه هستند؛ زیرا به روشی به‌طور کل، طبیعی زندگی می‌کنند و زمین‌های خود را با انواع کودهای شیمیایی مسموم نمی‌کنند.

انسان‌هایی که قوانین طبیعت را محترم می‌شمارند و هماهنگ با حیوانات و گیاهان زندگی می‌کنند و حق زیستن را برای هر موجود دیگری به رسمیت می‌شناسند و آن را جزیی از قوانین ابدی طبیعت می‌دانند، هرگز به سرطان مبتلا نمی‌شوند؛ بر عکس کسانی که خود را طبق جدول‌های جامعهٔ پزشکی تغذیه می‌کنند، به زودی به انواع بیماری‌ها، از جمله سرطان مبتلا خواهند شد.

من ایمان دارم، زمانی می‌توانیم علت سرطان را پیدا کنیم که به کل بدن توجه داشته باشیم و از معالجهٔ عضوی پرهیز کنیم که علائم را آشکار ساخته است.

در گذشته سعی می‌شد، تمام اعمال فیزیولوژی بدن مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، اما به مرور، توجه به علائم بیماری‌ها در یک نقطه متداول شد و سعی گردید، تنها به معالجهٔ عضوی پرداخته شود که علائمی از بیماری را ظاهر ساخته است و تمام توجه پزشکان و اقدامات آن‌ها به این نکته معطوف شد که به مکان یا عضو بیمار توجه کنند و در این راستا، درمان کل بدن به طور غیرارادی به فراموشی سپرده شد.