بریده‌هایی از کتاب خیلی عذر می‌خوام اما... دروغ می‌گه، دوست نداره!

خانم‌های عزیز، به خودتون ایمان داشته باشید. بعد از اینکه کسی رو ملاقات کردین، یا اون تأثیری رو که لازم بوده گذاشتین یا نذاشتین. به همون اکتفا کنین. هی دُمتون لای در گیر نکنه! به سراغ مورد بعدی برین. زندگیتونو بکنین. اگه کسی از شما خوشش بیاد، از آسمون سنگ هم بباره (سونامی بیاد، سیل یا توفان بشه، تیم بیسبال Red Sox بازنده بشه و...) باز هم شما رو از یاد نمی‌بره. اگه واقعاً چنین وقایعی باعث بشن شما رو فراموش کنه، بهتر! اصلاً بذارین شما رو به یاد نیاره. معلومه اصلاً به درد شما نمی‌خورده. می‌دونین چرا؟ به خاطر اینکه ارج و قرب شما بیشتر از این حرف‌هاست. قدر خودتونو بدونین!

فراموش نکنین یکی از نشونه‌های آقای «تو زرد» اینه که تنها دلیل‌تون برای باقی‌موندن در رابطه باهاش اینه که از تنهایی می‌ترسین نه اینکه از رابطه‌تون با اون خیلی راضی هستین!

شما مسئول اشتباهات یا کارهای احمقانه کسی نیستند.

بذارین معنی واقعی خیانت کردن رو براتون توضیح بدم: سوءاستفاده از اعتماد دیگران. خیانتکارها کسانی هستن که یه عالمه چاله‌چوله تو روح خودشون دارن که باید حالا حالاها روش کار کنن تا بالاخره التیام پیدا کنن، اما عوض این کار، می‌یان و تو قلب و روح دیگران چاله‌وچوله درست می‌کنن.

هرگز با مردی که نشون نمی‌ده زیاد از من خوشش اومده (احساس نخواستنی بودن به من می‌ده) بیرون نخواهم رفت/ رابطه برقرار نخواهم کرد. (چه به لحاظ فیزیکی- جسمانی و چه روحی- عاطفی.)

واقعاً چه احساس خوبیه که ببینین دیگه مجبور نیستین از کسی که زیاد شما رو دوست نداره گدایی محبت و توجه بکنین. نه؟ واقعاً احساس خوبی نیست؟

اون‌هایی که همدیگه رو دوست دارن معمولاً (اگه نه همیشه) سعی می‌کنن با هم خوب و مهربون باشن. (مثل انسان با آدم رفتار کنن نه مثل آشغال.) وقتی کسی، کسی رو دوست داره، یه تکونی به خودش می‌ده تا زندگی اون رو بهتر کنه نه اینکه زندگیش رو جهنم کنه. شاید رفیقمون فقط فکر می‌کنه شما رو دوست داره. شاید هم داشته باشه؛ اما بلد نیست چه‌جوری. نهایتاً نتیجه‌ش زیاد فرقی نمی‌کنه. مثل اینه که اصلاً شما رو دوست نداشته باشه. شما تفاوتی احساس می‌کنین؟ خانم‌های عزیز و محترم، سعی کنین چشم و گوشتون رو باز کنین. یه‌دفعه بعد از چهارسال چشم باز نکنین و ببینین که شوهرتون یه آشغال عوضیه. معمولاً خیلی‌ها از همون روز اول به آدم نشون می‌دن چقدر عوضی‌اند. جدی می‌گم. خیلی‌ها اصلاً تلاشی نمی‌کنن شما رو گول بزنن، در این‌گونه مواقع این خودمون هستیم که خودمون رو گول می‌زنیم

تمایل به ازدواج هرگز به معنای نیازمند بودن، وابسته بودن، متکی بودن و رشد نیافته بودن نیست. فقط مراقب باشین کسی رو برای خودتون انتخاب کنین که اهداف، خواسته‌ها و برنامه‌ریزی‌هاش برای آینده با شما مشترک و مشابه باشه.

آقا هیچ‌وقت خودش (و با میل و انتخاب خودش) تصمیم نگرفته بوده که بیاد و خودش اول همه چیز رو به شما بگه، بلکه شریک جرمش آقا رو لو داده. بنابراین، اگه این اتفاق نیفتاده بود، احتمالاً آقا می‌تونسته (یک ماه که سهله!) تا دو ماه، سه‌ماه، یک سال، دوسال و تا ابد هم به این دروغگویی (و شاید هم خلاف‌کاریش) ادامه بده.

وقتی این مردها هستند که زحمت شروع آشنایی رو می‌کشن و پیشنهاددهنده و شروع‌کننده هستن، درواقع ما زن‌ها هستیم که انتخاب می‌کنیم. بدین معنی که ما زن‌ها هستیم که تصمیم می‌گیریم بگیم آره یا نه.