بریده‌هایی از کتاب میشل اوباما شدن

آن روز هر دوی ما صبح زود به محل رای‌گیری واقع در سالن ورزشی دبستانِ بئولا شوزمیث رفتیم که فقط چند کوچه از خانه‌مان در شیکاگو فاصله داشت. ساشا و مالیا را که هر دو لباس پوشیده و آمادهٔ رفتن به مدرسه بودن نیز با خودمان بردیم. حتی در روز انتخابات – شاید هم دقیقاً به خاطر روز انتخابات – فکر کردم خوب است که به مدرسه بروند.

هرگز نمی‌خواستم آن‌ها فکر کنند که فقط با رسیدنِ مردِ خانه به خانه است که زندگی شروع می‌شود. ما دیگر منتظر پدر نماندیم. این او بود که باید خودش را به ما می‌رساند.

زندگیِ هر آدم متعلق به خودِ آدم است و همیشه هم با آدم می‌ماند؛ زندگی را باید ساخت.

هر ماه لیستی از قیمت خوراک‌ها و دستمال توالت‌هایی که استفاده کرده بودیم برای پرداخت در اختیارمان قرار می‌گرفت. هر بار که مهمانی برای گذراندن شب یا صرف شام به خانهٔ ما می‌آمد، هزینه‌اش برعهدهٔ خودمان بود.

به آدم‌های شاغل کمک می‌کرد تا از تبعیض دستمزدی که از جنسیت، نژاد و سن نشأت می‌گرفت رهایی پیدا کنند. به دستور او شکنجه هنگام بازجویی ممنوع شد و همین موقع تمام تلاش خود را به کار گرفت تا در عرض یک سال بازداشتگاه گوانتانامو را ببیندند؛

باراک در تمام طول کمپین، رهبری رئیس‌جمهور فعلی را با شرح جزئیات مورد شماتت قرار داده و قول داده بود که اگر خودش سرکار بیاید، کلی از این اشتباهات را جبران کند.

همیشه تلاش نتایج مثبت و مطلوبی در پی ندارد. می‌دانستم که در آینده بیش‌تر به این موضوع ایمان خواهم آورد

دوازده سال بود که من خانم اوباما شده بودم؛ اما این واقعیت امروزه داشت رنگی متفاوت به خود می‌گرفت. یا حداقل بعضی جاها جوری می‌گفتند خانم اوباما که انگار از اهمیتِ خودم کم شده بود و حالا من ضعیفه‌ای بودم که کنار مَردش تعریف می‌شد. من همسر باراک اوبامای مشهور، ستارهٔ راک دنیای سیاست و تنها مرد سیاه‌پوست مجلس سنا بودم؛ مردی که چنان با شور و اشتیاق در مورد امید و مقاومت حرف زده بود که حالا انتظارات، مانند دسته‌ای زنبورِ وزوزکنان دنبالش راه افتاده بودند.

تمام این افراد با کسانی مواجه شده‌اند که بهشان شک داشتند. ممکن است بعضی‌ها همیشه سر شما فریاد بکشند؛ یک عدهٔ بسیار کثیری از منتقدان و منفی‌بافان که هرموقع شما دچار لغزش و یا اشتباهی می‌شوید، داد می‌زنند و می‌گویند: "دیدی بهت گفتم!" وجودِ این‌جور افراد هیچ‌وقت از عرصه پاک نمی‌شود؛ اما رازِ موفق‌ترین افرادی که من می‌شناسم، این بود که یاد گرفتند چگونه با این افراد کنار بیایند؛ به کسانی تکیه کنند که آن‌ها را باور دارند و پیوسته به سمت اهدافشان قدم بردارند.

من مادر شدم؛ اما هنوز خیلی چیزها برای یاد گرفتن و انتقال آن‌ها به دخترانم دارم. من همسر کسی شدم؛ اما هنوز دارم خودم را با مفهوم عشق ورزیدن و زندگی کردن با انسانی دیگر وفق می‌دهم و خود را تسلیمش می‌کنم.