بریده‌هایی از کتاب پارچه‌فروش عاشق (مجموعه یادداشت)

درود به رندی که چون پیاله گرفت نخست یاد حریفان خسته‌جان افتاد

اگر زندگی ادامه داشته باشد عکس‌العمل شاعرها و عاشق‌ها دیدنی است.

چند سالی است به‌جای آینه، همین‌که چشمم باز می‌شود، نخست به صفحهٔ موبایلم نگاه می‌کنم، پیام‌ها را می‌خوانم، بیشتر پیام‌هایی که برایم می‌فرستند آگهی تبلیغاتی است و من عاشق آگهی‌های تبلیغاتی‌ام.

کاش ویژگی آدمیان در فصول به‌دنیا آمدن یا خارج شدن‌شان باشد، که این روزها تقریباً همه شبیه هم می‌میرند.

خیال می‌کردم من «راسکولنیکف» ام؛ «راسکولنیکف» ی که آشنایانم مرا «محمّد» صدا می‌زنند؛ «راسکولنیکف» ی که به جهان از بَرِ نرمش دست می‌کشد.

مبلغان مرگ‌هراسی، دروغگویان جیب‌برند. آن‌ها خود هیچ تجربهٔ مرگ ندارند، هرگز خودشان با مرگ ملاقاتی نداشته‌اند، همه سندهاشان ساختگی است، روایاتی که نقل می‌کنند. مبتنی بر خواب‌هاست، درست مانند قصه‌های قدیمی‌خودمان که همهٔ داستان‌های ما از یک خواب آغاز می‌شود و جای واقعیات را می‌گیرد.

باید این مدت را هم بپیچم به‌سمت دانایی، که آن بالاترین شادی‌هاست.

زندگی حکایتی است که راوی‌اش دیوانه بوده است،

دیگر نمی‌توانم به عهدی که کرده‌ام وفا کنم. بفرمایید چه مبلغی بپردازم تا معامله را فسخ کرده، شما راضی باشید؟ ما حیرت‌زده پرسیدیم چه دینی شما به ما دارید؟ کدام عهد؟ شما صدقهٔ دانش عظیم‌تان را به ما درس می‌دادید. معامله‌ای در میان نبوده. فرمودند چرا ما معامله‌ای داشته‌ایم، شما چیزی طلب کرده‌اید و من با رضایت توافق کرده‌ام و اکنون قادر به تأدیهٔ دِینم نیستم.

تا این‌که در منتهای ملال، شبی راه گریزی اختراع کردم. به خودم پیشنهاد کردم از فردا هرچه را می‌بینم، خیال کنم این نخستین بار است که با آن مواجه شده‌ام.