بریده‌هایی از کتاب انجمن شاعران مرده

پزشکی، قانون، بانک‌داری، این چیزها برای حفظ و ادامهٔ بقای زندگی لازم‌ان. اما شعر، ادبیات، عشق و زیبایی چی؟ این‌ها چیزهایی‌ان که ما به خاطرش زنده‌ایم و نفس می‌کشیم!

«در میان مردمان کاملاً تنها باش، تا بفهمی چقدر توان ایستادگی داری!»

وقتی چیزی می‌خونید، فقط به این فکر نکنید که نویسنده چی می‌گه، بلکه زمانی رو صرف کنید و ببینید خودتون چی فکر می‌کنید.

کیتینگ گفت: «اگر دربارهٔ چیزی اطمینان دارید خودتون رو مجبور کنید تا به اون از دریچهٔ دیگه‌ای نگاه کنید. حتی اگه به نظرتون اشتباه یا احمقانه باشه. وقتی چیزی می‌خونید، فقط به این فکر نکنید که نویسنده چی می‌گه، بلکه زمانی رو صرف کنید و ببینید خودتون چی فکر می‌کنید.

شکوفه‌های سرخ را همین حالا که می‌توانی از جا برچین زمان کهن سال آرام در گذر است همین گل که کنون به روی تو لبخند می‌زند فرداروز عمرش فانی خواهد بود

«می‌شنویم که ما را فرا می‌خوانند اما سر برنمی‌گردانیم به امید آینده نفس می‌کشیم وقتی آینده‌مان نقشه‌ای بیش نیست در خیال کسب معرفتیم وقتی از آن شانه خالی می‌کنیم به دعا دست بلند می‌کنیم و ناجی را به انتظار می‌نشینیم وقتی آمرزش و رستگاری در دستان‌مان نشسته است. و همچنان ما خواب‌زده‌گانیم و همچنان ما خواب‌زده‌گانیم و همچنان دعا می‌خوانیم و همچنان می‌هراسیم...»

این‌جا فقط داریم نقش بازی می‌کنیم یا به اون چه که می‌گیم ایمان داریم؟

می‌خواستم زندگی‌م ژرف و معنادار باشد و تمام عصارهٔ حیات را فرو برم! تا ریشه‌کن کنم هرآن‌چه را که زندگی‌بخش نیست و نمی‌خواهم لحظهٔ مرگ دریابم زندگی نکرده‌ام.

ـ‌همچون میوه‌ای که به بار ننشسته سر شاخه می‌پژمرد

«دم را غنیمت بشمارید. زندگی‌تون رو خارق‌العاده کنید.»