بریده‌هایی از کتاب انجمن شاعران مرده

میکس دستش را بالا آورد: «ناخدا... اگه مثلاً چیزی دربارهٔ راهش نان نمی‌دونستیم، چی؟» «راهش نان اصلاً وجود خارجی نداره جناب میکس. از خودتون می‌سازینش یا یکی شبیه اون. هیچ استاد دانشگاه خودبزرگ‌بینی جرأت نمی‌کنه بپذیره چنین شخصیت مهمی رو نمی‌شناسه، و شما هم ممکنه نظری رو از استادتون دریافت کنید که من دریافت کردم!» کیتینگ برگه‌ای را از روی میزش برداشت و آن را برای کلاس خواند: «اشارهٔ شما به راهش نان بسیار سنجیده بود و با بصیرت ارائه شده بود. خرسندم کسی دیگر نیز علاوه بر خویش، این فیلسوف بزرگ و فراموش‌شدهٔ شرقی را می‌شناسد و قدردان شخصیت اوست. نمرهٔ بیست تمام!»

به قول فراست: «یک دوراهی در جنگل سر برآورده بود و من جاده‌ای را در پی گرفتم که رد کمتری در آن نمایان بود و این همانی بود که راه را متفاوت می‌ساخت.»

در وجود همهٔ ما نیاز بزرگی هست که دوست داره پذیرفته و تأیید شه. اما باید به چیزی که در شما متفاوت و منحصربه‌فرد هست، اعتماد کنید حتی اگر عجیب و غریبه یا بقیه اون رو نمی‌پسندن.

حس می‌کنم هرگز پیش از این زنده نبودم. سال‌هاست که خطر نکردم و برای چیزی دل به دریا نزدم.

انضباط یعنی احترام به والدین، مدیر و معلمین. انضباط، هر چیزی در این حیطه را در بر می‌گیرد

افتخار یعنی عزت نفس و انجام وظیفه!

در وجود همهٔ ما نیاز بزرگی هست که دوست داره پذیرفته و تأیید شه. اما باید به چیزی که در شما متفاوت و منحصربه‌فرد هست، اعتماد کنید حتی اگر عجیب و غریبه یا بقیه اون رو نمی‌پسندن. به قول فراست: «یک دوراهی در جنگل سر برآورده بود و من جاده‌ای را در پی گرفتم که رد کمتری در آن نمایان بود و این همانی بود که راه را متفاوت می‌ساخت.»

«رهسپار جنگل شدم به این امید که اندیشمندانه زندگی کنم

در نمازخانهٔ سنگی مدرسهٔ عالی ولتون، که مدرسه‌ای خصوصی است و در تپه‌های دوردست ورمونت قرار گرفته است