بریده‌هایی از کتاب آنچه در کربلا گذشت

و چگونه مال خود را نبخشد آن‌که هنگام جنگ از بذل جان دریغ ندارد؟!

آری بگریید که شایسته گریستن‌اید بسیار بگریید و اندک بخندید که عار آن شما را گرفت و ننگ آن بر شما آمد ننگی که هرگز از خویشتن نتوانید شست. و چگونه از خود بشویید این ننگ را که فرزند خاتم انبیا و معدن رسالت و سید جوانان اهل بهشت را کشتید.

و شکی نیست که هر کس جان خویش را در قتال ببخشد نسبت به مال بخشنده‌تر است.

حضرت علی ‌بن ‌الحسین(ع) در خطبه خود در شام فرمود: «به من داده شد عِلم و حِلم و جُود و فَصاحت و شجاعت و دوستی در دل مؤمنان.» فَما کانَ مِنْ خَیرٍ اَتَوهُ فَاِنَّما تَوارَثَهُ آباءُ آبائِهِمْ قَبْلُ و این اخلاق کریمه را آیین خویش گرفتند. و وسیله رسیدن آنها به منتهای شرف بود که ایشان پیشوای امت و رؤسای ملت‌اند. مهتران مردم و بهتران عرب و برگزیده فرزندان آدم، پادشاهان دنیا و راهنمایان آخرت، حجت خدایند بر بندگان و امنای او در زمین.

حضرت(ص) فرمود: اما حسن(ع) را هیبت و بزرگواری من میراث باشد. اما حسین(ع) را بخشش و شجاعت من». و نقل مشهور است که: «آن حضرت مهمان را گرامی می‌داشت و به خواهندگان می‌بخشید. و صله ‌رحم می‌کرد. بر درویشان انعام می‌فرمود. و سائل را عطا می‌داد. برهنه را می‌پوشانید و گرسنه را سیر می‌کرد. قرضِ قرض‌داران را ادا می‌کرد. بر یتیم مهربان بود. حاجتمند را اعانت می‌کرد. و هر گاه مالی به او می‌رسید پراکنده می‌ساخت».

حسین(ع) فرمود: اِنّالله و اِنّا اِلَیهِ راجعون اسلام را وداع باید گفت اگر امت گرفتار امیری چون یزید گردند.

حضرت یحیی و حضرت حسین(ع) در بسیاری از چیزها به یکدیگر شباهت داشتند از جمله در مدت حمل. و در خبر است که: «مدت حمل یحیی شش ماه بود.»

نافع بن هلال در آن روز نبرد می‌کرد و می‌گفت: اَنَا ابنُ هِلالِ الجَمَلی اَنَا عَلی دینِ عَلی پس مردی که مزاحم بن حُرَیث می‌گفتندش بیرون آمد و گفت: اَنَا عَلی دِینِ عُثمان. نافع گفت: اَنْتَ عَلی دِینِ شَیطانٍ و بر او تاخت و بکشتش.

چون حسین(ع) و عمر سعد لعنه‌الله به هم رسیدند و جنگ بر پای شد خداوند پیروزی را بفرستاد تا بر سر حسین(ع) بال بگسترد و او را مخیر گرداند میان فیروزی بر دشمن و لقای خداوند، او لقای خدا را اختیار کرد

در این وقت امام(ع) دست بر محاسن کشید و گفت: خدای بر یهود آن وقت خشم گرفت که برای او فرزند ثابت کردند و بر نصاری آن هنگام که او را یکی از سه خدای خود دانستند و بر مجوس وقتی که بندگی ماه و خورشید کردند و خشم او سخت گردید بر این قوم که بر کشتن پسر دختر پیغمبر خود یک‌قول شدند، به خدا قسم آنچه از من می‌خواهند اجابت نمی‌کنم تا آغشته به خون به لقای پروردگار رسم.