بریده‌هایی از کتاب درمان افسردگی (سرماخوردگی روانی)

انجام هر دستور کوچک و هر فعالیت اندک در جهت رفع افسردگی، شما را یک گام به مقصد نزدیکتر می‌کند و ناگهان خود را کاملا وارهیده از افکار افسرده کنند می‌یابید. اگر مرتبا برای رسیدن به مقصد که همانا، شادمانی و سرخوشی مجدد است، بی‌قرار باشید، ممکن است دلسرد شوید و با شتابزدگی نتوانید به خوبی‌اصول رواندرمانی را به اجرا گذارید و ریشه‌های افسردگی در وجودتان باقی بماند و دوباره به سرعت جوانه بزند.

بدبینی، همه چیز را به رنگ سیاه و نومیدکننده در می‌آورد و هر تلاش برای رهایی از این وضع و از سرگیری دوبارهٔ جریان عادی و شادی‌بخش زندگی را پوچ و محکوم به شکست جلوه می‌دهد. ولی این فقط یک توهم است، یک عینک تیره که از ورای آن، روشنی‌ها دیده نمی‌شوند. خلق انسان همان‌طور که گاه، تیره و گرفته می‌شود، گاه نیز شادمان و گشوده است و مطمئنا شما می‌توانید کارهایی انجام دهید که سرعت بهبود روحیه‌تان را افزایش دهد و شما را به دهانهٔ خروجی تونل برساند، جایی که نور همه چیز را روشن کرده است.

افسردگی لورا باعث شده بود عصبانیت او خارج نشود و به درون خودش منعکس گردد و از او فردی درونگرا، خودکم بین و منزول که همواره خود را سرزنش می‌کرد بسازد. وقتی او تصمیم گرفت نسبت به دیگران واکنش نشان دهد و احساس‌هایش را بیرون بریزد افسردگی از بین رفت.

اضطراب را واکنش روانی نسبت به «تهدید» و افسردگی را واکنش روانی نسبت به «کمبود» می‌داند

برای رهایی خود از چنین وابستگی‌های یک سویه و آسیب پذیری‌ها، شرط عقل این است که همواره برای زندگانی خود ابعاد فراوانی داشته باشید که مورد توجه شما باشند: دوستان، اعضای خانواده، شغل، سرگرمی‌ها و علایق که شامل مواردی در داخل منزل و خارج آن هستند. هر یک از این مشغله‌ها، قسمتی از زندگی شما را به خود اختصاص می‌دهد و در شکل‌گیری بخشی از خودباوری شما سهیم می‌باشد.

افسردگی بر حافظه و نوع یادآوری ما بوضوح تاثیر می‌گذارد به گونه‌ای که مکررا و مکررا، رخدادهای ناخوشایند را به‌خاطر می‌آوریم و بدین ترتیب، خلق ما همچنان افسرده می‌ماند. بدین ترتیب ما حوادث ناراحت‌کننده را به‌خاطر می‌آوریم و حوادث ناراحت‌کننده نیز مرتبا ما را افسرده‌تر می‌سازد و یک چرخهٔ افسرده‌کنندهٔ پیشروندی به وجود می‌آید که خودمان آن‌را ایجاد کرده‌ایم.

بدبینی، همه چیز را به رنگ سیاه و نومیدکننده در می‌آورد و هر تلاش برای رهایی از این وضع و از سرگیری دوبارهٔ جریان عادی و شادی‌بخش زندگی را پوچ و محکوم به شکست جلوه می‌دهد. ولی این فقط یک توهم است، یک عینک تیره که از ورای آن، روشنی‌ها دیده نمی‌شوند. خلق انسان همان‌طور که گاه، تیره و گرفته می‌شود، گاه نیز شادمان و گشوده است و مطمئنا شما می‌توانید کارهایی انجام دهید که سرعت بهبود روحیه‌تان را افزایش دهد و شما را به دهانهٔ خروجی تونل برساند، جایی که نور همه چیز را روشن کرده است.

در واقع افسردگی،‌ غصه و اندوه و کاهش فعالیت و گرفتگی خلقی است که بدون دلیل موجه و منطقی در شخص ایجاد می‌شود.

سراغ استراتژی‌های کوتاه‌مدت برای رفع احساس افسردگی بروید که شامل اقدامات زیر هستند: ۱. اصلاح رفتارهایتان ـ فعال باشید حتی اگر برایتان دشوار است. بیکار و منزوی نشوید. ۲. اصلاح افکارتان ـ افکار افسرده، شما را درمانده می‌کند. اگر یاد بگیرید به اتفاقات چگونه نگاه کنید می‌توانید فعالت و شادمانی و امیدواری را از سر بگیرید. ۳. استفاده از سیستم‌های طبیعی ضد افسردگی ـ برای کسب یاری و حمایت از دیگران، احساس شرم و نگرانی نداشته باشید.

پرسش‌هایی برای افزایش موفقیت‌ها: - اگر تلاشی برای انجام کارهای دشوار نکنم چه احساسی خواهم داشت؟ - اگر برای انجام کارهای دشوار تلاش کنم و موفق شوم، از این پیروزی چه احساسی خواهم داشت؟ - مهمترین مشکلات روزانهٔ من کدام‌ها هستند؟ - برای غلبه بر این مشکلات و تسهیل آن‌ها چه می‌توانم بکنم؟ پرسش‌هایی برای افزایش خوشنودی‌ها: - چه چیزهایی برایم از همه خوشایندتر و لذت‌آورتر است؟ - چگونه می‌توانم این موارد را افزایش دهم؟ - چگونه می‌توانم حداکثر لذت را از هر روز ببریم؟ - آیا کارهایی هم هست که تا بحال انجام نداده‌ام ولی می‌تواند برایم خوشایند باشد؟

الگوی فکری افسردگی، ما را به یک راه درمانی جالب برای افسردگی رهنمون می‌شود که در روان‌شناسی به آن «درمان فکری» می‌گویند. در این روش درمان، به فرد کمک می‌کنیم که افکار و خاطرات و اندیشه‌های خود را ببیند و بشناسد و به جای افکار منفی، فکرها و خاطرات مثبت و خوشایند و مسرت‌بخش را انتخاب کند و مرتبا به آن‌ها فکر کند و بازگو نماید تا جهت چرخهٔ افسردگی بر عکس شود

فسردگی برای هر کسی پیش می‌آید، پس پنهان کردن آن یا فرار کردن از آن عاقلانه نیست. در ضمن این را بدانید که افسردگی، یک شبه ایجاد نشده که یک شب برطرف شود. شکیبا باشید.

کارها و وظایفی را که در مدت افسردگی از انجام آن‌ها طفره رفته، شانه خالی کرده یا سرباز زده‌اید، مجددا مورد توجه قرار دهید و خود را ملزم به انجام آن‌ها نمایید، حتی اگر به نظر بسیار ساده هستند مثلا نوشتن نامه، زدن یک تلفن، رفتن به فروشگاه و خرید کردن، اتو کردن لباس‌ها، آوردن بچه‌ها از مدرسه، یا دیدار همکاران یا دوستان. اگر احساس می‌کنید همین کارهای ساده و کوچک برایتان مشکل و رنج‌آور است باید بدانید که اینها سنگهای خیالی هستند که شبح افسردگی بر سر راه شما می‌اندازد. شما باید حتما فعالیت‌های ساده را از سر گیرید در غیراین صورت نخواهید توانست مراحل پیشرفته‌تر درمان را انجام دهید و به جریان طبیعی زندگی باز گردید.

هدفتان باید این باشد که احساس «بهتر شدن» و «بهتر بودن» پیدا کنید نه احساس «کاملا خوب شدن» به این ترتیب به زودی «کاملا خوب خواهید شد.» اگر بر روی انجام تغیرها و اصلاحات کوچک تمرکز کنید، پس از مدتی متوجه خواهید شد که چه تغییرات چشمگیری کرده‌اید. هر بار یک دستورالعمل را خوب فرا بگیرید و آن‌را بدون شتابزدگی برای اخذ نتیجه، انجام دهید و تا یکی کامل نشده سراغ دیگری نروید. مطمئن باشید که کاملا بهبود خواهید یافت. عجله نکنید.

فرد افسرده احساس پوچی می‌کند. زندگانی را بی‌هدف و پایانش را مرگ بی‌نتیجه می‌بیند. هرکار و فعالیتی به نظرش پوچ و واهی می‌رسد. هر تفریح و سرگرمی‌برایش تکراری و کسالت‌آور است نمی‌خندد. احساس فشار روانی می‌کند. خیلی کم حرف می‌زند. گوشه‌گیر است. از درس و کار کناره می‌گیرد. فعالیت‌های اجتماعی وی به‌شدت کاهش می‌یابد. ممکن است احساس گناه و تقصیر نماید و مثلا از کاری که حتی سالها پیش انجام داده احساس عذاب وجدان شدید نماید. احساس می‌کند از هر حرف یا عملش، افرادی را رنجیده خاطر نموده است. فرد افسرده معمولا کم‌اشتها است ولی شب به‌راحتی به‌خواب می‌رود (برخلاف افراد مضطرب) اما صبح زود از خواب می‌پرد. احساس ضعف جسمانی دارد. خود را تنها و بی‌یار و یاور احساس می‌کند.

«زمان بزرگ‌ترین مسکن و درمانگر آدمی‌است»

«زمان بزرگ‌ترین مسکن و درمانگر آدمی‌است»

به این ترتیب هرگاه یکی از آن‌ها مختل یا به کلی نابود شود، بقیه جای خالی آن‌را پر می‌کنند و شما دچار احساس یاس، ناامیدی و پوچ‌انگاری نخواهید شد.

او هر اقدامی‌را از قبل، کور و باطل و شکست خورده می‌دانست و غالبا در پایان کار نیز حدس و پیش‌بینی خود را درست از آب درآمده می‌دید. ا حساس می‌کرد همهٔ افراد دیگر، غیر از خودش، موفق بودند و تنها او بود که همیشه مغلوب و ناتوان بود.

فروید درواقع با مشاهده و بررسی شباهت‌هایی که میان یک واکنش «سوگواری» (غمی‌که در اثر از دست دادن یکی از عزیزان یا چیزهایی که به آن‌ها دلبستگی شدید داریم ایجاد می‌شود) و یک افسردگی وجود دار