بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

همگی دو انتخاب پیش روی داریم: می‌توانیم گرفتار زندگی باشیم یا می‌توانیم زندگی را با سلیقۀ خود طراحی کنیم.

باید مسئولیت اعمال خود را بر عهده بگیرید. نمی‌توانید اوضاع، فصل‌ها یا جهت باد را تغییر دهید، ولی می‌توانید خودتان را تغییر دهید. مسئول این کار هم خودتان هستید. شما مسئول اعمال و کردار مردم که نیست، ولی مسئول خواندن یا نخواندن، آموختن یا نیاموختن مهارت‌ها و شرکت کردن یا نکردن در کلاس‌ها هستید

اول اینکه هرگز اجازه ندهیم یک جمله جانشین عمل شود. احساسِ بهتر را نمی‌توان جایگزین عمل بهتر کرد. دوم اینکه هر آنچه که ما بیان می‌کنیم باید حقیقت داشته باشد.

همه‌ی ما یکی از این دو درد ـ درد ناشی از رعایت اصول و یا درد ندامت و پشیمانی ـ را تجربه می‌کنیم، اما تفاوت در این است که حجم درد رعایت اصول اندک است در حالی که درد تأسف و ندامت، خیلی سنگین و پرفشار است.

پاییز بهار را دوست می‌دارم، ولی خیلی جوان است. تابستان را دوست می‌دارم، ولی خیلی مغرور است. پس بیشتر از همه پاییز را دوست می‌دارم، زیرا برگ‌هایش کمی زرد است، آهنگ آن دل‌نشین‌تر است، رنگ‌هایش تندتر است، و رنگی از غم را در خود دارد... ثروت طلایی آن از بی‌گناهی بهار، و قدرت تابستان نمی‌گوید، بلکه از دل‌نشینی و خرد شاهانۀ سالیانِ پیش رو می‌گوید. پاییز محدودیت‌های زندگی را می‌داند و خرسند است. لین یوتانگ

«با تحصیلات رسمی به درآمد بخور و نمیری می‌رسی. با خودآموزی به ثروت کلان می‌رسی.»

تکرار مادر هر مهارتی است.

این دعای خوبی است: «خدایا کمکم کن هرچیز را همان‌طور که هست، ببینم، و یاریم ده آن را بهتر از آنچه هست، ببینم. و مرا به عمل ترغیب کن.»

«باید برای خانواده‌ات مدام از وقت، تلاش و قوّۀ تصوّرت بگذاری تا رابطه‌ها را شکوفا و رویان ببینی.»

ممکن است ما فقط چند سال دیگر وقت داشته باشیم. شاید فقط چند ماه دیگر. اما آیا بهتر نیست که در فرصت باقی مانده کار سازنده‌ای انجام دهیم تا اینکه منتظر بمانیم که زمان از دستمان بگریزد و برود؟

انگیزه به تنهایی کافی نیست. اگر به یک آدم ابله انگیزه بدهید، می‌شود ابله باانگیزه.

دلیل اصلی تعیین هدف، شخصیتی است که شما در روند تحقق آن هدف، کسب می‌کنید. شخصیتی که از تو می‌سازد همیشه بسیار باارزش‌تر از هدفی است که به آن می‌رسی.

خود را در حلقۀ بهترین‌ها محصور کن «با گروه‌های سطح پایین همراه نشو؛ رشد نمی‌کنی. جایی برو که سطح انتظارات و خواسته‌ها بالا باشد.»

چرا انسان‌ها ـ که مطمئناً باهوش‌ترین شکل زندگی روی کره‌ی زمین هستند ـ تلاشی برای رسیدن به حداکثر توان و استعداد خود نمی‌کنند؟ چرا به خودمان اجازه می‌دهیم که در میانه‌ی راه توقف کنیم؟ چرا همواره در تقلا نیستیم که هر چه می‌توانیم باشیم؟ علت آن ساده است: چون به ما آزادی انتخاب داده شده است.

نیاز ما به غذا یا پول در پاییز نیست که الان هست. صدای آن عزیزان‌مان که به دلیل عدم تلاش ما یا نتایج ضعیف ما به نیازمندی افتاده‌اند، در گوش‌مان می‌پیچید، و نگاه‌ها‌شان از ما رویگردان است، مبادا که شرم و ناامیدی در صورت‌شان دیده شود.

«یادگیری روش‌های مختلفی دارد، ولی بهترین آنها این سه روش هست: اولی، کتاب خواندن است. دومی، یادگیری از افراد موفق، با روش مشاهده است. و سومی، تأمل پیوسته بر تجربیات خود است، تا بفهمی کجا درست کار کردی وکجا اشتباه.»

از ناملایمات سپاس‌گذار باشید، چراکه باعث رشد روح آدمی می‌شود- شخصیت انسان مطمئناً در غیاب سختی‌ها ساخته نمی‌شود، بلکه در واکنش ما به سختی‌ها است، که شکل می‌گیرد.

«چهرۀ عبوس تصادفی به این شکل درنیامده است، بلکه نتیجۀ افکار عبوس است.»

خش بی‌نظیر قانون کاشت و برداشت -همانی را درو می‌کنیم که کاشته‌ایم- این است که بیشتر از مقداری که کاشته‌ایم، برداشت می‌کنیم. زندگی پر از قانون‌هایی است که هم چرایی رفتارها را توضیح می‌د‌هند وهم چگونگی کنترل آنها را می‌گویند این قانون یکی از اصولی‌ترین قانون‌های زندگی است که باید خوب فهمیده شود: برای هر تلاش منضبط، پاداشی چند برابر خواهد بود.

کتاب یکی از عالی‌ترین ابزار یادگیری در تاریخ بشر بوده، هست و خواهد بود. در مورد قیمت هم، آقای دیویس، مردی که فوق‌العاده موفق بوده است، همیشه می‌گوید، نگو که چه بهایی باید برای یک کتاب بدهی. ببین که اگر آن کتاب را نخوانی چه بهایی باید بدهی.»