بریده‌هایی از کتاب مجموعه کامل ۷ اثر از جیم ران

هر موجودی حداکثر تلاش خود را می‌کند غیر از انسان. یک درخت چقدر قد می‌کشد؟ هر چقدر برایش امکان داشته باشد. ولی از این طرف به آدمی قدرت انتخاب داده شده است. انسان هم می‌تواند کمال را برگزیند و هم سکون را انتخاب کند. چرا تمام توان خود را به کار نگیریم

و جایگاه امروز شما اینجاست، سخنان آشنای ویلیام هِنلی: از اعماق شب که مرا در برگرفته؛ سیاه همچون معدن زغال سنگ، خدایان را سپاس می‌گویم به خاطر روح تسلیم‌ناپذیری که دارم. در زیر بارش هجمه‌های زندگی نه پس کشیده‌ام و نه فریادی در داده‌ام. در زیر ضربه‌های گرز تقدیر گرچه سرم خونین است، خم‌ناشدنی است. ورای این سرای پرغضب و پر ز اشک هنوز هم تهدید سالیان، باید و باید بی‌هراسی مرا شاهد باشد. گام‌ها هر چقدر می‌خواهند استوار باشند، مکافات طومارها هر چقدر می‌خواهند سنگین باشند، من ارباب سرنوشت خود هستم: من ناخدای روح خود هستم.

شکرگزار زنده بودن، دیدن و احساس کردن و آموختن و اداره کردن، و لذت بردن از انسان بودن. و داشتن فرصتی که چالش را به تجربه درآورم. چه عالی است که ذهن دارم تا وستعتش بخشم و روح دارم تا تغذیه‌اش کنم، دست دارم تا لمس کنم، دل دارم تا طعم زندگی را بچشم، و ذهن که می‌تواند کسب کند و بیاموزد، روح که می‌تواند اوج بگیرد، تن که می‌تواند واکنش نشان دهد، و درک عشق، غم، امید، یأس، پیروزی، شکست، هیجان، هراس، ستایش، بُهت، شگفتی، هیبت، درماندگی، بدبختی، اعتماد به نفس، شهامت، رضایت، بی‌صبری، چشم‌داشت، تشویش، دستاورد، موسیقی، صدا، تصویرها، هنر، زیبایی، و همسازی. رخ دادن اینها برای هر فرد، یک چیز است، و آگاه بودن از رخدادِ اینها، چیز دیگری است.»

ما همگی ستایشگر متانت، وقار، التفات، احترام، رفتار خوب، شهامت، سلامتی، مهربانی، توجه، زیبایی، سخن گفتن، ابراز کردن و جدّیت به خرج دادن، باطمأنینه‌بودن، و باسلیقه‌بودن هستیم. زندگی شما می‌تواند این‌گونه باشد.

بیشترین بخش نگرانی از همین عدم اعتماد به نفس شخصی ناشی می‌شود. و عدم اعتماد به نفس از دو عامل عمده ناشی می‌شود. نخست، نداشتن هدف یا برنامه، و دوم، نداشتن انضباط روزانه برای پیشرفت.

ترکیب واقعیت‌، ایمان و عمل معجونی می‌سازد که لازمۀ پیشرفت شخصی است.

این دعای خوبی است: «خدایا کمکم کن هرچیز را همان‌طور که هست، ببینم، و یاریم ده آن را بهتر از آنچه هست، ببینم. و مرا به عمل ترغیب کن.»

اول بگویید: * نگرانی دیگر بس است. * از ضربه خوردن خسته شدم و از این همه تصویرهای ذهنی منفی به ستوه آمده‌ام. * دیگر حاضر نیستم گول واقعیت‌های جعلی را بخورم. * واقعاً این اندازه ضعیف نیستم. * دیگر این احساسات درونیِ بیمار و آن هشدارهای دروغینِ ذهنی را نمی‌خواهم. * از ناداری و بی‌چیزی خسته شده‌ام. * از شرمندگی بابت نداشتن اعتماد به نفس خسته شده‌ام. * نمی‌خواهم مردم، به‌ویژه خانواده‌ام، من را دیگر در این وضعیت ببینند. * سهم بیشتری از زندگی می‌خواهم. * دیگر حاضر نیستم بیشتر از این زندگی‌ام را با آزاد گذاشتن ذهنم و تغذیۀ آن از واقعیت‌های تحریف‌شده، به هم بریزم، چه این واقعیت‌ها را خودم به ذهنم بدهم و یا دیگری.

نگرانی دست‌کم قاتل شمارۀ یک رؤیاها و موفقیت‌ها، نشاط و سرزندگی، و کیفیت زندگی است.

شما تنها یک‌بار زندگی می‌کنید! از این‌رو بیایید شاهکاری از خود به یادگار بگذاریم!

یک نفر گفت: «دعا نکنید که کارها آسان‌تر شود، بلکه، دعا کنید موانع و چالش‌های بیشتری داشته باشید، زیرا شخصیت و ارادۀ آدمی برای کسب موفقیت از همین‌ها شکل می‌گیرد.»

پاییز بهار را دوست می‌دارم، ولی خیلی جوان است. تابستان را دوست می‌دارم، ولی خیلی مغرور است. پس بیشتر از همه پاییز را دوست می‌دارم، زیرا برگ‌هایش کمی زرد است، آهنگ آن دل‌نشین‌تر است، رنگ‌هایش تندتر است، و رنگی از غم را در خود دارد... ثروت طلایی آن از بی‌گناهی بهار، و قدرت تابستان نمی‌گوید، بلکه از دل‌نشینی و خرد شاهانۀ سالیانِ پیش رو می‌گوید. پاییز محدودیت‌های زندگی را می‌داند و خرسند است. لین یوتانگ

تعلل کردن امروز مسلماً افسوس خوردن فرداست.

«رابطۀ دوستی مناسب نسبت مستقیمی با میزان تأثیرگذاری مناسب آن بر رشد شخصی فرد دارد.»

خیلی از مردم عملکرد خوبی ندارند، صرفاً به این دلیل که به کم‌اهمیت، اهمیت می‌دهند!

اگر می‌خواهید موفق باشید، موفقیت را مطالعه کنید. اگر می‌خواهید شاد باشید، شادی را مطالعه کنید. اگر می‌خواهید پول بیشتری درآورید، راه‌های کسب ثروت را مطالعه کنید. کسانی که به موفقیت، شادی و پول رسیده‌اند، همین کار را کرده‌اند. نخست باید مطالعه کرد و سپس وارد عمل شد.

همۀ ما باید از یکی از دو درد رنج ببریم: درد انضباط یا درد تأسف. فرق آن این است که انضباط یک اُنس وزن دارد و تأسف یک تُن.

بدانیم که بدون هدف، موفقیتی هم در کار نخواهد بود، و بدون موفقیت، زندگی همان‌گونه خواهد بود که قبلاً بوده است.

۵. شور و نشاط. والدینم به من یاد دادند، هیچ چیز را از دست نده. بازی را از دست نده. کنسرت را از دست نده. فیلم را از دست نده. جشن و مراسم‌ها را از دست نده. هر کجا می‌توانی برو. بلیط هر برنامه‌ای را می‌توانی بخر. همه چیز را ببین و هر چیزی را تجربه کن. این را از والدینم یاد گرفتم، تا امروز هم به کارم آمده است.

۴. دین و معنویت. دین کمک می‌کند تا شالودۀ خانواده را که سازندۀ کشور است، تشکیل دهیم. باید در دین خود مطالعه داشته باشید، فرایض آن را اجرا کنید و آموزش دهید. به معنویت سرشت خود بی‌توجه نباشید؛ معنویت است که وجود ما را شکل می‌دهد و ما را از حیوانات و پرندگان متمایز می‌کند.