بریده‌هایی از کتاب در ستایش عشق

اعلام کردن عشق راهی شدن از رخداد مواجهه به منظور مبادرت به ساختن حقیقت است. ماهیت تصادفی و بخت‌آلود مواجهه به‌آرامی و تدریجا به پذیرفتن نوعی آغاز تغییر شکل می‌دهد. و اغلب آنچه در مواجهه آغاز می‌شود مدت‌ها طول می‌کشد و چنان از تجربه و تازگی دنیا سرشار می‌شود که با نگاهی به گذشته، همانند آنچه در آغاز به چشم می‌خورد، دیگر نه تصادفی و اتفاقی که تقریبا نوعی ضرورت به نظر می‌رسد.

دشمن اصلی عشق من، آن کسی که باید مغلوبش سازم، دیگری نیست، خودم هستم؛ «خود» ی که این‌همانی را به تفاوت ترجیح می‌دهد؛ «خود» ی که ترجیح می‌دهد جهانش را به جهان بازسازی‌شده با گذر از فیلتر تفاوت، تحمیل کند.