بریده‌هایی از کتاب خودت را تباه نکن؛ فکر و خیال بس است به زندگی‌ات برس

دِیل کارنِگی می‌گوید: «بیکاری باعث به وجود آمدن شک و ترس می‌شود. کار و عمل با خود اعتمادبه‌نفس و شجاعت می‌آورد. اگر می‌خواهید بر ترس غلبه کنید، وقت خود را صرف نشستن در خانه و فکر کردن نکنید، وارد جامعه شوید و کار کنید.»

مخاطب این صفحات همهٔ کسانی‌اند که با خودشان در جنگ‌اند، و شک و تردید و طفره‌روی زندگی روزمره‌شان را نابسامان کرده است.

خودت را تباه نکن فکر و خیال بس است، به زندگی‌ات برس

تئودور روزولت می‌گوید: «هنگام تصمیم‌گیری، بهترین کاری که می‌توانید بکنید این است که تصمیم درست بگیرید. اگر نشد، تصمیم غلط بگیرید؛ باز هم بهتر از آن است که هیچ کاری نکنید.»

اپیکتت می‌گوید: «شرایط مرد نمی‌سازد، بلکه تنها او را بر خودش آشکار می‌کند.»

ما اغلب فکر می‌کنیم که از کارهایمان طفره می‌رویم یا اینکه تنبل یا بی‌انگیزه شده‌ایم. درحالی‌که واقعیت فقط این است که مایل نیستیم

اگر به نظر دیگران اهمیت دهید، هیچ‌وقت استعدادهای واقعی خود را کشف نخواهید کرد. در واقع، اگر بتوانید این فکر را که «نظر دیگران مهم است» از سر خود بیرون کنید، یک‌روزه، زندگی شما از این رو به آن رو خواهد شد. زندگی چه با نظرات دیگران چه بدون آن‌ها ادامه خواهد یافت.

سرنوشتتان را کنترل کنید، وگرنه سرنوشت شما را کنترل می‌کند. زندگی برای درنگ کردن‌ها و طفره‌روی‌های شما صبر نمی‌کند، برای سردرگمی یا ترس شما صبر نمی‌کند؛ بدون شما به مسیرش ادامه خواهد داد. زندگی صرف‌نظر از اینکه شما در آن فعالانه شرکت می‌کنید یا نه، ادامه خواهد داشت.

زندگی شما در حد تحملتان خواهد بود

اپیکتت می‌گوید: «شرایط مرد نمی‌سازد، بلکه تنها او را بر خودش آشکار می‌کند.» همان‌طور که اپیکتت اشاره کرده است معیار اصلی شخصیت شما شرایط‌تان نیست، بلکه نحوهٔ واکنش شما به آن موقعیت و اوضاع است. برای اینکه فرایندی جدید را شروع کنید، باید فرایندی دیگر را متوقف سازید.

انسان‌ها صدها سال است که می‌دانند بین آنچه می‌گویند و آنچه احساس می‌کنند، ارتباط وجود دارد. فیلسوفانی مانند ویتگنشتاین، هایدِگِر و گادامر همگی از اهمیت زبان در زندگی آگاه بودند. ویتگنشتاین گفته است: «هماهنگی بین افکار و واقعیات، دستورزبان را شکل داده است.»

گفت‌وگوی قاطعانه با خود یعنی اینکه شما این لحظه و این مکان را از آن خود کنید؛ یعنی به جای جملات داستانیِ «من ... خواهم بود» یا «من می‌خواهم...»، شروع به استفاده از جملاتی به شکل «من ... هستم»، «من از ... حمایت می‌کنم»، «من ... را می‌پذیرم» یا «من ... را تعیین می‌کنم» کنید که همگی با قدرت و آمرانه تلفظ می‌شوند.

درست مانند ملوانی که با طوفانی سهمگین مواجه می‌شود و برای مقابله اقدام می‌کند، شما هم باید برنامه بریزید تا مدام به این‌سو و آن‌سو پرتاب نشوید. باید برخیزید و زندگی خود را در جهتی که می‌خواهید هدایت کنید. شاید سفر شما به آن آرامی که دلتان می‌خواسته نبوده است، اما آیا این به این معنی است که شما قرار است به باد اجازه دهید تا به راحتی از مسیر منحرفتان کند؟ به نظرم جوابتان منفی است. شما نباید اجازه دهید وقایعی که در بخشی از زندگی‌تان اتفاق می‌افتد کل زندگی را تحت‌تأثیر قرار دهد. نباید اجازه دهید مشکلات کاری در خانه هم حال شما را خراب کند یا مشکلاتی که در روابط خود دارید بر روحیه‌تان در محل کار تأثیر بگذارد.

شما واقعاً برای برنده شدن ساخته شده‌اید. شما واقعاً می‌توانید چیزهایی را که می‌خواهید، به دست آورید. واقعاً هم آن‌ها را به دست می‌آورید. سنکا، فیلسوف رواقی معروف گفته است: «قدرت ذهن ما در شکست‌ناپذیر بودنش است.» هم‌اکنون ذهن شما شکست‌ناپذیر است و ثابت می‌کند که لیاقت عشق را ندارید، تنبلید یا این هیچ‌وقت اندام خوب یا پول کافی نخواهید داشت. اما اگر طرز فکرتان را کمی عوض کنید، می‌توانید از طبیعت شکست‌ناپذیر ذهنتان برای اهداف و آرزوهای مثبتتان استفاده کنید. شما برای برنده شدن ساخته شده‌اید! فقط باید خودتان را در مسیر درست قرار دهید تا در کاری برنده شوید که خودتان آگاهانه انتخاب کرده‌اید.

انگیزه و الهام دوستانی بی‌وفایند که هرازگاهی سری به ما می‌زنند؛ اما هنگامی که به آن‌ها نیاز داریم، پیدایشان نیست و نمی‌توان بر آن‌ها تکیه کرد.

روش ساده‌ای که من برای قالب‌بندی دوبارهٔ «مشکلات» روزانه‌ام پیش می‌گیرم، این است که آن‌ها را فرصت تلقی می‌کنم.

این حرف‌هایی که دربارهٔ ناخودآگاه می‌زنیم فقط مشتی اراجیف روان‌شناسی نیستند. دانشمندان کشف کرده‌اند که افکار ما حتی می‌توانند ساختار فیزیکی مغزمان را تغییر دهند. این پدیده که انعطاف‌پذیری عصبی نام دارد، نحوهٔ تفکر ما دربارهٔ ذهن انسان را متحول کرده است. مغز ما به هنگام رشد، یادگیری و تجربه کردن چیزهای جدید در زندگی، دائماً، در حال چیدن و مرتب کردن مسیرهای عصبی‌ای است که افکار و رفتار ما را کنترل می‌کنند. قسمت خوب ماجرا این است که ما افکارمان را در جهتی هدایت می‌کنیم که آگاهانه این مسیرها را برایمان اصلاح می‌کنند. ساده‌ترین راه شکل دادن به این افکار مکالمهٔ قاطعانه و آگاهانه با خود است؛ مکالمه‌ای که بتواند راه خود را در زندگی ما باز کند و آن را تحت کنترل خود بگیرد.

مارکوس آرِلیوس، فیلسوف رواقی، که بعدها امپراتور روم شد، گفته است: «این قانون را در آینده به یاد داشته باشید: وقتی که چیزی اوقات شما را تلخ می‌کند، نگویید بدشانسی آوردم، بگویید تحمل شایستهٔ آن، خوش‌شانسی می‌آورد.»

کسی که پیش‌بینی‌ناپذیری و نامطمئن بودن دنیا را بپذیرد، چاره‌ای جز این ندارد که از این عدم اطمینان استقبال کند.

فیلسوف معروف، گفته است: «وقتی تمایل زیاد باشد، جایی برای بزرگ شدن مشکلات و سختی‌ها باقی نمی‌ماند.»