بریده‌هایی از کتاب خودت را تباه نکن؛ فکر و خیال بس است به زندگی‌ات برس

فقط قدم اول را بردارید. بعد یک قدم دیگر. بعد یک قدم دیگر.

مارکوس آرِلیوس، فیلسوف رواقی، که بعدها امپراتور روم شد، گفته است: «این قانون را در آینده به یاد داشته باشید: وقتی که چیزی اوقات شما را تلخ می‌کند، نگویید بدشانسی آوردم، بگویید تحمل شایستهٔ آن، خوش‌شانسی می‌آورد.»

ما اغلب فکر می‌کنیم که از کارهایمان طفره می‌رویم یا اینکه تنبل یا بی‌انگیزه شده‌ایم. درحالی‌که واقعیت فقط این است که مایل نیستیم. ما کارهایمان را پشت گوش می‌اندازیم یا کاملاً از آن‌ها اجتناب می‌کنیم؛ چون با خود می‌گوییم که نمی‌خواهیم یا نمی‌توانیم آن‌ها را انجام دهیم.

بیایید از جای مناسبی بحث را شروع کنیم. شما در طول روز در دو نوع مکالمه شرکت می‌کنید: مکالمه با دیگران و مکالمه با خودتان. شاید از آن دسته افرادی باشید که اصرار دارند: «من با خودم حرف نمی‌زنم!» اما واقعیت این است که اکثر مکالمات شما با خودتان است و از همهٔ آن‌ها در خلوت ذهنتان لذت می‌برید.

وقتی که مطمئن نیستید دارید در مسیر درستی قدم برمی‌دارید و در طول مسیر بارها با شکست مواجه شده‌اید، ایرادی ندارد که دلسرد شوید یا حتی احساس شکست‌خوردگی کنید؛ فقط به هیچ عنوان نباید حرکت خود را متوقف کنید.

سِنِکا می‌گوید: «سرنوشتْ افراد مایل را هدایت می‌کند و افراد بی‌میل را به زور به دنبال خود می‌کشد.» سرنوشتتان را کنترل کنید، وگرنه سرنوشت شما را کنترل می‌کند. زندگی برای درنگ کردن‌ها و طفره‌روی‌های شما صبر نمی‌کند، برای سردرگمی یا ترس شما صبر نمی‌کند؛ بدون شما به مسیرش ادامه خواهد داد. زندگی صرف‌نظر از اینکه شما در آن فعالانه شرکت می‌کنید یا نه، ادامه خواهد داشت.

«حس زخم‌خوردگی را پس بزن تا زخمت ناپدید شود.»

با مشکلات خود یکی‌یکی و به نوبت روبه‌رو شوید. زمان و نیرویی را که لازم است صرفشان کنید. جمع کردن آن‌ها روی هم در مردابی از سردرگمی فقط به شما فشار می‌آورد و کمکی نمی‌کند.

همهٔ ما عادت داریم مسائل مختلف را در ذهن خود خیلی بزرگ‌تر از چیزی که هستند نشان دهیم

هیچ‌کس نمی‌تواند شما را به چیزی مایل کند و شما هم تا زمانی که مایل به برداشتن قدم بعدی نباشید، نمی‌توانید روبه‌جلو حرکت کنید.