بریده‌هایی از کتاب روحانیت و حوزه

پیامبر بزرگ در مکه، تبلیغ او به منبر و به ساعت و جمعیت بستگی نداشت؛ در هر کجا که استعدادی را می‌یافت، آن را رها نمی‌کرد و وانمی‌گذاشت.

شمارش مضارّ درد، درمان درد نیست!

در آنجا که اسلام نبود و یا عمیق و ریشه‌دار نبود؛ همانند چین و ویتنام و کوبا و اروپای شرقی، سرمایه‌داری و نظام استعماری به نفوذ آنها کمک کرد. پس هیچ‌گاه نمی‌توان بر آنها تکیه کرد و از آنها کمک گرفت و به این دلخوش بود که بعد با زرنگی آنها را هم کنار می‌زنیم. آنها مسلط هستند و تا امتیاز نگیرند، نیازها را برآورده نمی‌کنند.

برای مبارزه؛ آن هم مبارزه عمیق، احتیاج به نیروها و نفرات است و نمی‌توان در این قسمت به دیگران تکیه کرد، به قدرت‌های زرد و سرخ تکیه کرد؛ که دستور است: «وَ لاتَرْکنُواْ اِلِی الَّذِینَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّکمُ النَّارُ». و این قدرت‌ها بیشتر از آنچه که ما فکر می‌کنیم، با ما دشمنی دارند و حتی دشمن مشترک ما در نزد آنها عزیزتر از ماست!

در برابر غرق شدگان دریا ـ هر قدر هم که زیاد باشند ـ نباید ایستاد و به تأسف و تأثر و اندوه و زاری وقت را گذراند بلکه باید از «اَلاَقْرَبُ فَالاقْرَب» و با رعایت اصلِ «اَلاَهَمُّ فَالاَهَم» به کار مشغول شد و به نجات و خلاصی آنها همّت گماشت.

امتحان‌هایی وسیع و بدون سر و صدا، امتحان‌هایی که همیشه ادامه دارد.