بریده‌هایی از کتاب رهبران آخر از همه غذا می‌خورند (خلاصه کتاب)

مشتریان هرگز عاشق یک شرکت نمی‌شوند، مگر اینکه کارکنان آن شرکت عاشقش باشند.

واقعیت این است که سودآوری هدف هر کسب‌وکاری است، اما گفتن اینکه این مسئولیت اصلی یک کسب‌وکار است اشتباه است. رهبران بزرگ سود شرکت را همچون سوختی برای فرهنگی که می‌خواهند ایجاد کنند در نظر می‌گیرند.

اندورفین: هنگام ورزش کردن و فعالیت‌های سخت باعث می‌شود احساس خوبی به ما دست دهد. دوپامین: هنگامی که کاری را تکمیل می‌کنیم احساس موفقیت در ما ایجاد می‌کند. سراتونین: هنگامی که دیگران از کارمان تعریف می‌کنند احساس افتخار در ما ایجاد می‌کند. اکسی‌توسین: احساس دوستی، عشق و اعتماد در ما ایجاد می‌کند.

سازمان‌هایی که کارایی بالایی دارند آن‌هایی هستند که افرادشان احساس امنیت می‌کنند و در نتیجه نیروی کافی برای انجام کارها به بهترین شکل را دارند.

هدف هر رهبری در هر سازمانی برقراری تعادل است. هنگامی که سیستم در تعادل باشد، به نظر می‌رسد که به یک قدرت فوق‌طبیعی دست پیدا کرده است.

نکته اصلی برای تبدیل شدن به یک رهبر فوق‌العاده این است که محیطی فراهم کنید که در آن هورمون‌های درست و به دلایل درست ترشح شود

بدون اکسی‌توسین هرگز نمی‌توانیم در کوتاه مدت پیشرفت کنیم. رشد، به مجموعه افرادی بستگی دارد که به همدیگر اطمینان دارند و از مهارت‌هایشان برای حل مسئله کمک می‌گیرند.

توانایی‌مان برای سخت کار کردن و فعالیت بدنی را مدیون اندورفین هستیم و توانایی‌مان در مشخص کردن اهداف، تمرکز و تکمیل کردن فعالیت‌ها ناشی از قدرت تشویقی دوپامین است. سراتونین مسئول احساس افتخاری است که هنگام موفقیت در ما ایجاد می‌شود. سراتونین به ما اطمینان می‌دهد که در جستجوی افرادی هستیم که از ما پیروی کنند

هنگامی که عضوی از یک گروه بزرگ هستیم، اکسی‌توسین انگیزه کافی در ما ایجاد می‌کند تا برای آن گروه کار و ارزش خلق کنیم.

مهم‌ترین کاری که رهبر باید انجام دهد این است که از افرادش که خطر کرده‌اند و وارد مسیرهای دشوار شده‌اند حمایت کند