بریده‌هایی از کتاب لبخند با یک مغز اضافه (درک فلسفه از طریق طنز)

ظهور فلسفهٔ فمینیسم به قرن هجدهم و چاپ اثر تأثیرگذار مری‌ولستن کرافت با نام پیرامون حقانیت حقوق زنان بازمی‌گردد. انگیزهٔ اصلی این خانم از نگارش این رساله ارائهٔ پاسخی تند و تیز به پیشنهاد بی‌شرمانهٔ ژان ژاک روسو در مورد لزوم وضع سیستم آموزشی ساده‌تریْ مناسبِ هوشِ پایین و متوسط زنان بود. در قرن بیستم و با چاپ کتاب جنس دوم سیمون دو بووار، جنبش فمینیسم این بار از زاویه‌ای اگزیستانسیالیستی تفسیر و تعبیر شد. لُب کلام کتاب این است که زنانگی، در حقیقت، جامهٔ مهارکنندهٔ کاذبی است که مردان با آن شخصیت حقیقی زن را به زنجیر کشیده‌اند و، برای حل این معضل، زنان باید شخصاً آستین‌ها را بالا بزنند و زن بودن را شخصاً تعریف کنند.

ماکیاولی موافق این نظریه بود که "معنای دقیقِ اشدّ مجازات این است که دیگر مجبور نباشی به یک مجرم بگویی ’دوباره تو؟‘"

هابز، لاک، و روسو متفق‌القول بودند که در غیبت دولت و قانون، برای جلوگیری از اغتشاش، قبیله و جمع باید آزادی‌های فردی را به‌شدت محدود کنند.

تامس هابز، جان لاک، و ژان ژاک روسو ـ از جمله فلاسفهٔ سرشناس قرن هفدهم و هجدهم ـ اعتقاد داشتند که تنها راه رسیدن بشر به سعادت واقعی بازگشت به طبیعت و زندگی به سبک بدوی است.

تامس هابز، جان لاک، و ژان ژاک روسو ـ از جمله فلاسفهٔ سرشناس قرن هفدهم و هجدهم ـ اعتقاد داشتند که تنها راه رسیدن بشر به سعادت واقعی بازگشت به طبیعت و زندگی به سبک بدوی است.

بلیز پاسکال، ریاضیدان و فیلسوف قرن هفدهم فرانسه، معتقد بود که تصمیم در مورد اعتقاد یا عدم اعتقاد به وجود خدا مثل شرکت در شرط‌بندی است و البته برندهٔ از پیش معلوم این شرط‌بندی کسی است که به وجود خدا اعتقاد دارد. چون اگر ما بر اساس اعتقاد به خدا و تعالیمش زندگی کنیم و پس از مرگ متوجه شویم که خدایی وجود ندارد، فقط لذاتِ گذرای حاصل از تجربهٔ هفت گناه کبیره را از دست داده‌ایم، اما از سوی دیگر، اگر مانند یک کافر زندگی کنیم و همهٔ عمرمان صرف عیاشی و لذت بردن از چیزهای خوشمزه‌ای شود که خالقشان مطمئناً شیطان بوده و پس از مرگ بفهمیم که خدا و آن دنیایی هم هست، برای یک ابدیت تمام‌نشدنی سر و کارمان با نیم‌سوزهای دردناک خواهد بود. بنابراین، به زعم پاسکال، بهتر و عقلانی‌تر آن است که چنان زندگی کنیم که خدایی وجود دارد.

اگنوستیک‌ها (لا ادری یا ندانم‌گوها) کسانی هستند که معتقدند، بر پایهٔ مدارک موجود، نمی‌توان وجود خدا را اثبات کرد، اما، از سوی دیگر، معترف‌اند که نمی‌توان منکر وجود خدا شد. به عبارت دیگر، اگنوستیک‌ها یک پله با کافر (یا به عبارتی یک آتئیست)، که پروندهٔ وجود خالقی برای جهان را مختومه فرض می‌کند، فاصله دارند.

سنت آگوستین، که در جوانی به‌شدت گناه‌پیشه بود، جملهٔ مشهوری دارد با این مضمون: "پروردگارا، به من نجابت و پرهیزگاری عطا بفرما ... اما نه حالا." به عبارت دیگر، "منظورم اینه که پروردگارا، تو نگفتی دقیقاً کِی مرتکب گناه نشم ... گفتی؟"

برهان غلط بر اساس موثق بودن منبع خبر کسانی که مرتکب این نوع سفسطه یا برهان غلط می‌شوند افرادی هستند که ظاهراً به مَثَل "شنیدن کی بود مانند دیدن" اعتقادی ندارند و، به‌رغم مشاهدهٔ مدارک صوری، به منبع شنیداری خود تکیه دارند. تد دوستش آل را در خیابان دید و داد زد: "آل، پسر تو زنده‌ای؟ به من گفته بودن که مُردی." آل با خنده جواب داد: "همون‌طور که می‌بینی من سُر و مُر و گنده و کاملاً زنده‌ام." تد با تردید گفت: "مطمئنی؟ اون کسی که این خبر رو به من داد خیلی از تو آدم‌حسابی‌تره. بی‌خود یه حرفی رو نمی‌زنه."

در استدلال دوّار یا دوری شواهد و قرائن برای یک گزاره شامل خود آن گزاره هم می‌شود. در اغلب موارد یک چنین استدلالی خود فی‌نفسه جوک است و احتیاج به پردازش بیشتر ندارد.

اگر می‌خواهید در سفرهای هوایی خود از شرّ حملات تروریستی در امان باشید، در هر سفر یک بمب همراه خودتان به داخل هواپیما ببرید، چون احتمال اینکه هم‌زمان دو نفر با بمب در یک پرواز باشند کمتر از یک در میلیون است.

این فرض غلط است که اگر برخی جنبه‌های یک چیز مشابه فلان چیز باشد، پس دیگر جنبه‌های آن چیز نیز باید کاملاً مطابق فلان چیز باشد.

داوینچی می‌نویسد: "سادگی بالاترین پیچیدگی‌هاست."

آبه: یه معما برات دارم، سل. اون چیه که سبزه، آویزون به دیواره، و سوت می‌زنه؟ سل: م‌م ... نمی‌دونم خودت بگو. آبه: معلومه خنگ خدا! مثل روز روشنه که یه شاه‌ماهیه. سل: خنگ خودتی. معمات احمقانه‌ست! ... شاه‌ماهی که سبز نیست! آبه: خُب می‌تونن رنگش کنن. سل: اما شاه‌ماهی رو که آویزون نمی‌کنن به دیوار. آبه: کاری نداره؛ فقط یه میخ و چکش لازم داره. سل: اما ... اما شاه‌ماهی سوت نمی‌زنه! این رو دیگه چی می‌گی؟ آبه: ها ... این دیگه نکتهٔ انحرافی معما بود.

"فلسفه، در اکثر اوقات، تار عنکبوتی است که زبان برای ذهن می‌تند."

فلسفه به ما یاد می‌دهد که پرسش‌های اساسی زندگی چیست پیش از آنکه تلاش کند حتی به یکی از آن‌ها پاسخی قطعی و نهایی بدهد.

دقیق شدن در معنی هر پرسشْ سبب خلق چندین پرسش جدید می‌شود و، همانند لاک‌پشت‌های کهکشانی آغاز این بحث، در پشت هر پرسشْ پرسشی دیگر نهفته است.

چیزی که فیلسوف از آن به عنوان بینش یا بصیرت یاد می‌کند، با کمی تساهل و تسامح، همان چیزی است که خالقان جوک از آن به عنوان نکتهٔ کلیدی جوک یا zinger یاد می‌کنند.

ساختار جوک و بافت ایده‌های فلسفی و، به عبارتی، شیوهٔ پردازش هر دوی آن‌ها از یک جنس‌اند.

قانون اول فلسفه برای هر فیلسوفی یک فیلسوفِ معادل و مخالف وجود دارد. قانون دوم فلسفه جفت آن‌ها اشتباه فکر می‌کنند.