بریده‌هایی از کتاب محکم در آغوشم بگیر

یکی از مطالعاتِ درخشانِ تد هیوستون از دانشگاه تگزاس نشان می‌دهد دلیلِ اصلیِ مشکل‌دارشدنِ روابطِ زناشویی دعوا و درگیری نیست، بلکه کم‌شدنِ محبت و پاسخ‌های عاطفی‌ای است که به یکدیگر می‌دهند. درواقع نبودِ پاسخ‌های عاطفی مهم‌تر از درگیری‌های بین زن‌وشوهرهاست و بررسیِ این شاخصْ بهتر می‌تواند نشان دهد پنج سال دیگر اوضاع روابط بین زن‌وشوهرها چگونه خواهد بود. زوال ارتباط زناشویی زمانی‌ست که پاسخ‌های صمیمی و محبت‌آمیز بین زن‌وشوهرها قطع می‌شود، نه وقتی‌که با هم دعوا می‌کنند. چون دعوا معلولِ بروزِ بی‌محبتی و سردی است، نه علتِ آن.

حس می‌کنیم در این جهانْ بی‌دفاع و تنها رها شده‌ایم. هجمه‌ای از احساسات ـ عصبانیت، اندوه، آسیب‌دیدن و از همه مهم‌تر ترس ـ به سراغ‌مان می‌آید. این اتفاق کاملاً طبیعی‌ست

آشفتگیِ اصلی نظریهٔ پیوند به ما می‌گوید کسی که او را دوست داریم در زندگی پناهگاه ماست. وقتی آن شخص از نظر عاطفی در کنار ما نباشد، حس می‌کنیم در این جهانْ بی‌دفاع و تنها رها شده‌ایم.

اگر از روان‌درمانگران سؤال کنیم، می‌گویند زوج‌ها برای تسلط بر زندگیِ مشترک با هم رقابت دارند و باید یاد بگیرند به جای آن با هم حرف بزنند و با مهارت با

من از همهٔ زوج‌ها می‌پرسم به‌نظر خودشان مشکلِ اصلیِ رابطه‌شان کجاست و چه راه‌حل احتمالی‌ای برای حل آن وجود دارد. بیش‌ترِ مشاوران و روان‌درمانگران قبول دارند که جوابِ زن‌وشوهرها به این سؤال، اصلِ مشکل نیست. مشکلِ اصلی همیشه ناگفته می‌مانَد.

عشق نه چیزی غیرضروری در زندگی، بلکه نیازی اساسی مثل اکسیژن و آب است.

اریکا جونگ نوشته: «عشق همه‌چیز است و واقعاً ارزشش را دارد که برایش بجنگی، برایش شجاعت به خرج بدهی و همه‌چیز را به خطر بیندازی... و اگر چیزی را برایش به خطر نینداختی، بزرگ‌ترین خطر را کرده‌ای.

این‌که قوت قلب آدم‌ها نمی‌تواند از قدرت روابط عاشقانه‌شان جدا شود.

میل به برنده‌شدن و جنگیدن و ثابت‌کردنِ این‌که طرف مقابل آدم‌بَده‌ست، خیلی جذابه. اما درواقع، تو این یکی هیچ‌کی نمی‌بَره. هر دو می‌بازن.

زوال ارتباط زناشویی زمانی‌ست که پاسخ‌های صمیمی و محبت‌آمیز بین زن‌وشوهرها قطع می‌شود، نه وقتی‌که با هم دعوا می‌کنند. چون دعوا معلولِ بروزِ بی‌محبتی و سردی است، نه علتِ آن.