بریده‌هایی از کتاب پیش‌بینی‌های سیاسی

فرایند تصمیم‌گیری میان انسان‌ها تقریباً ثابت است.

دشوارترین بخش هر پیش‌بینی و مهندسی فرایندهای شکل‌دهی آینده برای حل مسئله، صورت‌بندی درست و دقیق مسئله است.

این راهبرد به ما نشان می‌داد باید دست از تهدید کیم جونگ ایل برداشت و در عوض راهی یافت که ضمن تأمین خواسته کیم جونگ ایل با منافع جامعه جهانی سازگار باشد. با اندیشیدن در بارهٔ منافع کیم جونگ ایل و همین‌طور غور کردن در منافع سایرین مشخص شد هر نوع سازش و مصالحه سازنده میان کره شمالی و شش کشور جهان مستلزم آن است جامعه جهانی مطمئن باشد مادام که کاری نکند قدرت سیاسی و نشستن کیم جونگ ایل بر مصدر قدرت به خطر افتد، او نیز دست به اقدامی نخواهد زد که به دنبال آن صلح و امنیت جهانی به خطر افتد. این امر در عمل به این معنا بود که ایالات متحد آمریکا به طور مستقیم یا از طریق یک کشور سوم باید ضمانت می‌داد. یک ضمانت واقعی، که به کره شمالی حمله نظامی نخواهد کرد و در آنِ واحد باید تضمین می‌داد تا جریان نقل و انتقال پول به این کشور تا حدی تسهیل شود. امری که بعدها از آن تحت عنوان کمک‌های خارجی یاد شد. به این ترتیب کیم جونگ ایل می‌توانست حامیان داخلی خود را مطمئن کند که از مواهب و برکات این دستاوردها به طور شخصی و مخفیانه برخوردار می‌شوند. پول‌هایی که از این طریق به عنوان پاداش به حساب‌های مخفی حامیان صاحب نفوذ کیم جونگ ایل می‌رفت وفاداری آن‌ها به رهبر سیاسی‌شان را به همراه داشت و کیم جونگ ایل با این کار می‌توانست وفاداری و حمایت آن‌ها را بخرد.

رهبران اقتدارگرا در عمل و کمابیش برای حفظ قدرت خود تنها به بخش کوچکی از جامعه نظیر جمعی از ژنرال‌های ارتش، مدیران عالیرتبه و همین‌طور فامیل و وابستگان خود متکی‌اند تا از حضور آن‌ها در قدرت حمایت کنند. از آن‌جا که رهبران اقتدارگرا برای ماندن در قدرت تنها به حمایت جمع کوچکی از افراد جامعه محتاجند به راحتی و گشاده‌دستی می‌توانند به آن‌ها باج دهند و در مقابل نیز آن جمع کوچک به واسطه مزایا و ثروتی که از این طریق به دست می‌آورند هیچ‌گاه حاضر نمی‌شوند رهبر اقتدارگرای آن‌ها از حکومت خلع شود زیرا در آن صورت آن‌ها نیز از آن مزایا محروم می‌شوند. آن‌ها هر کار از دستشان برآید انجام می‌دهند تا رئیس همچنان در قدرت بماند. به همین جهت شهروندان را به شدیدترین وجه ممکن سرکوب، مطبوعات آزاد را ساکت و معترضان را به شدت تنبیه می‌کنند.

اگر هیتلری در کار نبود جهان سرمایه‌داری دموکراتیک با جهان کمونیست تمامیت‌خواه به رهبری استالین به جای آن‌که منتظر جنگ سرد باشند ممکن بود در دهه ۱۹۳۰ باهم سرشاخ شوند. شاید جنگی خونین‌تر از جنگ جهانی دوم در می‌گرفت شاید هم جنگی در نمی‌گرفت.

این اندیشه که تاریخ نمایشنامه‌ای است که هر کس نقش خود را بر اساس نمایشنامه از پیش نوشته شده بازی می‌کند و آزادی انتخاب ندارد در بهترین حالت احمقانه و در بدترین حالت بسیار شیطان‌صفتانه است و هر کس با استناد به آن می‌تواند هر کاری در تاریخ انجام داده است را فارغ از این‌که تا چه اندازه جنایتکارانه بوده است توجیه کند.

مردم کره شمالی قحطی‌زده و گرسنه بودند، اما کیم جونگ ایل پولی را که از آن‌ها می‌گرفت به کار بست تا کره شمالی را به تهدیدی اتمی در سراسر جهان تبدیل کند.