بریده‌هایی از کتاب پیش‌بینی‌های سیاسی

اگر به این بیندیشیم که انسان‌ها همواره به دنبال منافع شخصی‌اند بسیار کم‌تر از زمانی آسیب می‌بینیم که بخواهیم دائماً و به غلط به خیرخواهی و نیت خیر دیگران باور داشته باشیم و روند زندگی خود را بر آن مبنا قرار دهیم

«اعتماد کن، اما دقت کن»

هر فرد اهل کره شمالی از قشر متوسط اگر یک سال تمام کار کند آنچه به دست می‌آورد با حاصل دسترنج چهار روز کار یک کارگر متوسط آمریکایی، ایرلندی یا نروژی برابری می‌کند.

همه بی‌گناهند مگر آن‌که خلاف آن ثابت شود.

انسان با تأمل و تعمق در منافع گروه‌هایی که در یک پدیده ذی‌نفعند این فرصت را پیدا می‌کند تا بهترین قدم‌های ممکن را بردارد و به بهترین نتایج ممکن برسد.

درست است که پول همه چیز نیست، اما متغیر بسیار گویا و مهمی در تعیین و تخمین میزان کیفیت زندگی افراد به حساب می‌آید.

از منظر نظریهٔ بازی‌ها «عقلانیت و منطقی بودن» یعنی آن‌که فرد باور دارد کاری که انجام می‌دهد کاملاً به نفع اوست و نفعی برای دیگران ندارد.

نوشتن مقاله‌ای که قرار باشد بهترین بهترین‌ها باشد هیچ‌گاه به اتمام نمی‌رسد.

انسان‌ها هم مانند ذرات فیزیک با هم برخورد می‌کنند، اما بر خلاف ذرات فیزیک انسان‌ها با نقشه قبلی و به طور راهبردی با هم برخورد می‌کنند. منطق مبنایی نظریهٔ بازی‌ها بر همین پایه استوار است.

تمام فلسفه وجودی پیش‌بینی کردن، مشاهدهٔ نادیدنی‌هاست و هنر پیش‌بینی آن است که بتواند مطالبی را ببیند که به چشم کسی نمی‌آید.