بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می‌کنید...

«تا حالا به برگشتن فکر کردی؟ حتی یک لحظه به عقب، لحظه‌ای که باور نمی‌کنی کاری که می‌کردی چقدر بی‌اهمیت بوده، و چیزی که از دست میدی چقدر مهمه؟»

ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟

«برای اینکه ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟»

فقط چون متوجه همه چیز میشی معنیش این نیست که به موقع متوجه شدی.

همه پایان‌ها خود نیز آغازی هستند.

کارهایی که انجام می‌دهیم، هیچ‌گاه در پشت سرمان قرار نمی‌گیرند. آن‌ها مثل یک سایه هر کجا برویم دنبال‌مان هستند.

اگر شما می‌دانستید که قرار است از دنیا بروید، ساعات پایانی عمرتان را چگونه سپری می‌کردید؟

ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟»

-«یادت باشه آنی. وقتی ما چیزی می‌سازیم، آن را روی شانه‌های آدم‌هایی که قبل از ما آمده‌اند می‌سازیم. و وقتی از چیزی جدا می‌شویم، آدم‌های پیش از ما کمک می‌کنند تا دوباره کنار هم برگردیم.»

اگر شما می‌دانستید که قرار است از دنیا بروید، ساعات پایانی عمرتان را چگونه سپری می‌کردید؟