بریده‌هایی از کتاب پارادوکس انتخاب؛ آنگاه که آزادی انتخاب اضطراب می‌آورد

از دانشجویان خواسته شد تا شکلات موردعلاقه خود را بر مبنای توضیحات و ظاهر آن برگزینند. آنها شکلات‌ها را چشیده و رتبه‌بندی کردند. درنهایت در یک اتاق دیگر به دانشجویان به‌جای پول شرکت در بررسی، یک جعبه شکلات پیشنهاد داده شد. یک گروه از دانشجویان با ۶ نوع شکلات و گروهی دیگر با ۳۰ نوع شکلات سنجیده شده بودند. نتایج کلیدی این مطالعه این بودند که دانشجویانی که در برابر تعداد شکلات کمتری قرارگرفته بودند، از این بررسی رضایت بیشتری داشتند.

«زیبایی قبل موهبتی بود که به تعداد معدودی از ما اعطا می‌شد و بقیه صرفا حق تحسین آن را داشتند، اما امروزه زیبایی یک دستاورد است و نداشتن زیبایی به‌مانند بی‌خانمانی یک بدبختی نیست بلکه یک شکست است».

چنانچه تصمیم گرفته‌شده رضایتی اساسی را برای مدت طولانی پس از تصمیم‌گیری موجب شود، هزینه‌های اتخاذ آن رفته‌رفته کمتر قابل‌توجه خواهند شد. اما اگر رضایت ناشی از تصمیم‌گیری مدت کوتاهی دوام یابد، هزینه‌ها برجسته‌تر خواهند شد.

هیچ‌کس منکر این قضیه نیست که انتخاب موجب بهبود کیفیت زندگی می‌شود. انتخاب ما را قادر می‌سازد که مقاصد خود را کنترل کرده و ما را به سمت آنچه دقیقا از یک وضعیت خاص انتظار داریم، رهنمون می‌سازد. انتخاب برای استقلال ضروری است و استقلال نیز برای رفاه بنیادین است. افراد سالم می‌خواهند و نیاز دارند که زندگی خود را رهبری کنند.

تا وقتی‌که انتظارات گام‌به‌گام با واقعیات جلو می‌روند، ممکن است مردم زندگی بهتری داشته باشند اما احساس بهتری نسبت به زندگی خود نخواهند داشت.

وقتی‌که مردم تجربه‌ای را ارزیابی می‌کنند، یک یا چند مورد از مقایسه‌های زیر را انجام می‌دهند: ۱- مقایسه تجربه با آنچه امید داشتند باشد. ۲- مقایسه تجربه با آنچه انتظار داشتند باشد. ۳- مقایسه تجربه با تجربیات دیگری که اخیرا داشته‌اند. ۴- مقایسه تجربه با تجربیاتی که دیگران داشته‌اند.

آسایش به‌اندازه کافی خوب است، اما مردم خواهان لذت هستند و البته که آسایش لذت نیست.

اگرچه ما انتظار تطابق را نداریم اما تطبیق یافتن به لذت و خوشی اجتناب ناپذیر است و می‌تواند موجب ناامیدی ما در جهانی از انتخاب‌های متعدد شود.

اگرچه ما انتظار تطابق را نداریم اما تطبیق یافتن به لذت و خوشی اجتناب ناپذیر است و می‌تواند موجب ناامیدی ما در جهانی از انتخاب‌های متعدد شود.

در ارتباط با این اثر «نزدیکی»، به نظر شما چه کسی شادتر خواهد بود؟ ورزشکاری که مدال نقره المپیک را برنده می‌شود (جایگاه دوم) یا ورزشکاری که مدال برنز را برنده می‌شود (جایگاه سوم)؟ واضح است که جایگاه دوم بهتر از جایگاه سوم است و لذا برندگان مدال نقره باید شادتر باشند، اما درست عکس این قضیه صادق است. به‌طور میانگین، برندگان مدال برنز شادتر از برندگان مدال نقره هستند. وقتی برندگان مدال نقره روی سکو می‌ایستند، به نزدیکی شدید خود به دستیابی مدال طلا فکر می‌کنند. اگر اوضاع فرق می‌کرد، مدال متعلق به آنها می‌شد. وقتی دارنده مدال برنز روی سکو می‌ایستد، به این می‌اندیشد که چقدر نزدیک بود مدالی نگیرد. در نزدیکی دارنده مدال نقره پیروزی و در نزدیکی دارنده مدال برنز شکست قرار دارد.

زمانی که از مردم درباره آن چیزی که بیشترین افسوس را در قبال آن در شش ماه گذشته می‌خورند پرسیده می‌شود، به اقداماتی اشاره می‌کنند که انتظار آنها را برآورده نکرده‌اند. اما زمانی که درباره آنچه بیشترین افسوس را در قبال آن در طول زندگی خود می‌خورند پرسیده می‌شود، اقدامات منجر به شکست را بیان می‌کنند.

افسوس پیش‌بینی‌شده تصمیم‌گیری را دشوارتر خواهد ساخت و افسوس پس از تصمیم‌گیری نیز لذت بردن از تصمیم را بسیار دشوارتر می‌کند.

ما انتظار خواهیم داشت آنهایی که به ازدواج به‌عنوان تعهدی برگشت‌ناپذیر می‌نگرند بیشتر به لحاظ روانی اقداماتی انجام دهند که نهایتا موجب رضایت آنها شود تا آنهایی که به ازدواج به‌عنوان قرارداد قابل‌برگشت می‌نگرند. درنتیجه، زوجین در ازدواج غیرقابل‌برگشت بیشتر از زوجین در ازدواج قابل‌برگشت احساس رضایت خواهند داشت.

پس از میلیون‌ها سال بقا بر پایه سوالات ساده، ما به‌طور بیولوژیکی آماده نیستیم با این تعداد انتخاب در جهان مدرن روبه‌رو شویم.

هم زنان و هم مردان نسبت به نسل قبل از خود پنج سال دیرتر ازدواج می‌کنند. چه چیزی می‌تواند به‌اندازه ازدواج کردن و از دست دادن ویژگی‌های جذاب همسران دیگری که قابل انتخاب بودند هزینه فرصت داشته باشد؟

همانند مطالعه در مورد پوسترها، درخواست از مردم برای ارائه دلیل می‌تواند باعث شود تا ملاحظات نه‌چندان بااهمیت به‌طور موقت برجسته‌تر شوند و ارزیابی نه‌چندان دقیقی درباره احساس واقعی افراد را سبب گردند.

آنچه به‌سادگی در قالب کلمات درمی‌آید ضرورتا آن چیزی نیست که اهمیت بیشتری دارد.

مهم‌تر از همه اینکه در تماسی که برای پیگیری گرفته‌شده بود، افرادی که برای انتخاب پوستر خود دلیل نوشته بودند کمتر از پوستر خود راضی بودند و احتمال اینکه پوستر را نگه‌دارند کم بود و بیشتر از بقیه راضی به فروش پوستر بودند.

اگرچه این یافته الزاما نشان نمی‌دهد که اندیشیدن به دلایل تصمیم‌گیری باعث بدتر شدن نتیجه تصمیم‌گیری می‌شود، اما نشان می‌دهد که فکر کردن درباره دلایل می‌تواند موجب تغییر در تصمیم شود. این به‌طور ضمنی بدین معنی است که مردم همواره اول اندیشیده و سپس تصمیم نمی‌گیرند بلکه گاهی برعکس عمل می‌کنند.

به نظر یک روش رژیم شامل اشباع اشتها از طریق ترک آن را کشف کرده بودم. شما خود را در حال خوردن غذاهای مختلف تصور می‌کنید و سپس، بعدازآنکه به حد کافی به تخیل دراین‌باره پرداختید، احساس سیری می‌کنید. وقتی زمان واقعی صرف غذا می‌رسد، دیگر به‌اندازه قبل اشتها نخواهید داشت.