بریده‌هایی از کتاب پارادوکس انتخاب؛ آنگاه که آزادی انتخاب اضطراب می‌آورد

با رشد هر چه بیشتر انتخاب‌ها، جنبه‌های منفی داشتن گزینه‌های متعدد ظاهر می‌شوند. هرچه تعداد انتخاب‌ها بیشتر می‌شوند، منفی‌های آنها چنان رشد می‌کنند که ما را زمین‌گیر می‌سازند. در این مرحله، انتخاب‌ها نه‌تنها ما را به آزادی نمی‌رساند، بلکه ناتوان هم می‌سازند.

اما حتی اگر بتوان به افراد آموزش داد که زیاد درباره مقام و وضعیت خود نگران نباشند، بازهم ازآنچه هستند ارضا نخواهند شد؛

ما تقریبا به هر چیزی که تجربه می‌کنیم با هر دفعات تکراری که باشد عادت می‌کنیم. وقتی زندگی سخت است، تطابق باعث می‌شود تا از فشار مطلق دشواری زندگی رها شویم. اما وقتی زندگی خوب است، تطابق ما را در تردمیل لذت قرار می‌دهد و باعث می‌شود سطح رضایت ما از تجربیات مثبت روبه‌زوال بگذارد.

وجود یک گزینه دیگر با کیفیت پایین‌تر باعث می‌شود تا تصمیم‌گیری برای مصرف‌کنندگان راحت‌تر شود.

این رفتار منحنی «کاهش عدم مطلوبیت تلفات» نامیده می‌شود. از دست دادن ۱۰۰ دلار ابتدایی بیشتر از دست دادن ۱۰۰ دلار بعدی شما را جریحه‌دار می‌کند.

امروزه ظاهر مردم نیز به امری تبدیل‌شده است که مسئولیت آن بر گردن خود مردم افتاده است. وِندی کامینر، روزنامه‌نگار، در این زمینه می‌گوید: «زیبایی قبل موهبتی بود که به تعداد معدودی از ما اعطا می‌شد و بقیه صرفا حق تحسین آن را داشتند، اما امروزه زیبایی یک دستاورد است و نداشتن زیبایی به‌مانند بی‌خانمانی یک بدبختی نیست بلکه یک شکست است».

آزادی منفی، «آزادی از» است؛ آزادی از قیدوبند، آزادی از اینکه توسط دیگران به ما امرونهی شود. آزادی مثبت، «آزادی به» است؛

اغلب مردم متوازن کردن آزادی انتخاب و تعهد را با یکدیگر دشوار و چالش‌برانگیز می‌یابند.

در یک فروشگاهی که دارای کت‌وشلوارهای با قیمت بیش از ۱۵۰۰ دلار است، خرید یک کت‌وشلوار ۸۰۰ دلاری از آن به‌مانند خرید طلا است؛ اما در فروشگاهی که اغلب کت‌وشلوارها کمتر از ۵۰۰ دلار قیمت دارند، همان کت‌وشلوار ۸۰۰ دلاری مشابه قبلی ولخرجی محسوب می‌شود

اقتصاددان‌ها اشاره می‌کنند که کیفیت هر گزینه را می‌توان مجزا از گزینه‌های جایگزین آن ارزیابی کرد. یکی از قیمت‌هایی که در برابر هر هزینه پرداخت می‌شود نادیده گرفتن فرصت‌های دیگری است که گزینه‌های دیگر ارائه می‌کنند و «هزینه فرصت» نامیده می‌شود. هزینه فرصت گذراندن تعطیلات در ساحل کیپ‌کاد نادیده گرفتن رستوران‌های کالیفرنیا است. هزینه فرصت یافتن شغل در شهر سکونت نامزدتان نبودن در کنار خانواده است. هر تصمیمی که ما می‌گیریم همراه با هزینه‌هایی است.

روابط عاشقانه بسط دیگری از انتخاب‌ها را در بردارد، انتخاب‌هایی که می‌خواهند تمرکز ما را گرفته و موجب تشویش بیشتر ما شوند.

اما این گشایش هزینه دارد و هزینه آن بار روزانه جمع‌آوری اطلاعات و تصمیم‌گیری است. مردم هرگز نمی‌توانند آرام یافته و ازآنچه به دست آورده‌اند لذت ببرند. آنها همواره باید در کمین فرصت بزرگ بعدی باشند.

توضیح دوم این است که انتخاب بیشتر همواره نمی‌تواند به معنی کنترل بیشتر باشد.

هر انتخابی که ما می‌کنیم، میثاقی با خودمختاری و حس خودمحوری‌مان است.

انتخاب آن چیزی است که ما را قادر می‌سازد به جهان بگوییم که چه کسی هستیم و به چه چیزی اهمیت می‌دهیم.

باور من این است که هدف بیشینه‌سازی، منبعی از نارضایتی زیاد است که می‌تواند موجب احساس بدبختی مردم شود،

ما همه مستعد خطا هستیم اما لزوما مستعد اشتباه یکسانی نیستیم؛ چراکه تجربیات ما متفاوت هستند.

یک بیشینه‌ساز تا وقتی‌که به‌تمامی بلوزها نگاه نکرده است نمی‌تواند مطمئن شود که بهترین بلوز را یافته است. او نمی‌تواند مطمئن شود بهترین قیمت را یافته است تا وقتی‌که تمامی قیمت‌ها را بررسی کرده باشد. به‌عنوان یک استراتژی تصمیم‌گیری، بیشینه‌سازی یک تکلیف ترساننده ایجاد می‌کند و هر چه تعداد گزینه‌ها افزایش می‌یابد، بیشتر از قبل هم ترساننده می‌شود.

که نتایج بد در هر دو وضعیت داشتن مسئولیت و نداشتن مسئولیت موجب ناراحتی مردم می‌شوند، اما صرفا زمانی موجب حس افسوس می‌شوند که مسئولیتی متوجه آنها باشد.

دسترسی به گزینه‌های متعدد به این معنی است که دیگر برای اشتباه کردن عذر و بهانه‌ای وجود ندارد و سرزنش درباره انتخاب اشتباه مستقیما بر سر من فرود خواهد آمد و عواقب ناشی از انتخاب اشتباه رشد چشمگیری خواهد یافت.