بریده‌هایی از کتاب علم علیه شانس

هر وقت من چیزی می‌خوام و خانم مک‌ویلیامز یه چیز دیگه، و بعد تصمیم می‌گیریم چیزی رو که اون می‌خواد برآورده کنیم، اسمش رو می‌ذاریم مصالحه.

هر وقت من چیزی می‌خوام و خانم مک‌ویلیامز یه چیز دیگه، و بعد تصمیم می‌گیریم چیزی رو که اون می‌خواد برآورده کنیم، اسمش رو می‌ذاریم مصالحه.

گرفتن جان کسی که به من آزاری نرسانده بود امری شرارت‌بار به‌نظر می‌رسید. به‌نظر می‌رسید این واقعه خلاصه‌ای باشد از جنگ؛ چرا که در تمام جنگ‌ها باید غریبه‌هایی را که علیه تو هستند بکُشی، بی‌آن‌که عداوتی شخصی با آن‌ها داشته باشی. غریبه‌هایی که در هر شرایط دیگری اگر می‌دیدی به دردسر افتاده‌اند کمک‌شان می‌کردی و آن‌ها هم، در شرایط مشابه، اگر تو نیازمند بودی کمکت می‌کردند.

چه چیزهای کوچکی می‌تواند مایهٔ شادمانی ما شود وقتی حس می‌کنیم آن‌ها را به دست آورده‌ایم!

هفته رو ساخته‌ن تا بتونی تو این فرصت، کسالت یه‌شنبه‌ها رو از تنت درکنی.

زندگیم دیگه به خوشی قبل نیست.

آره رییس! ما انتخاب شده‌یم واسه مُردن؛

من زیاد به معاشرت عادت ندارم.

نوشتهٔ روی سنگ‌قبر حوا آدم: هر آن‌جا که او بود، بهشتم آن‌جا بود.

یک زن که می‌تونه تک‌وتنها با خودِ شیطون یا با یک موش رو در رو بشه، در برابر رعدوبرق چنان پریشون می‌شه که حتا دیدنش هم رقت‌انگیزه.