بریده‌هایی از کتاب عکسی از هیچ (مجموعه شعر)

بگذار کلماتم این‌بار سینه‌به‌سینه به لب‌هات برسند بی‌دفتر بی‌ترس بی‌تاریکی... فراموش نکن هیچ پیامبری در جهان نوشتن نمی‌داند

قرار بود باد بیاید که درختان را بیدار کند باد آمد اما درختی نمانده بود

زندگی حرف دیگری دارد حرفی که انگار پس از پایان دوباره آغاز خواهد شد

زندگی چیزهای زیادی از ما می‌گیرد در جیب‌های بارانی‌اش نگه می‌دارد و تصمیم می‌گیرد تا ابد با کسی درباره‌اش حرف نزند

زندگی حرف دیگری دارد حرفی که انگار پس از پایان دوباره آغاز خواهد شد

می‌خواهی از من بمانم اما گوزنی که از شاخ‌هایش گریخته است استخوان‌هایم را تَرک نمی‌کند

برای کسی که باید تنها بماند اتاقی با پرده‌های کشیده صدای آهستهٔ باران و چند کتابِ دست‌نخورده کافی‌ست خانه‌های کوچک هیچ رازی را در خود پنهان نمی‌کنند

گیرم قرن‌ها بعد ماده‌سگِ گرسنه‌ای که زمین را می‌کَند تکه‌های چند واژهٔ ولگرد را کنار جنازه‌ای پیدا کند

چند اتاقِ خالی یک راهرو بلند سایه‌های خاک‌گرفته‌ای کنارِ دیوار و پله‌هایی که معلوم نیست کجا می‌روند زندگی چیزهای زیادی از ما می‌گیرد در جیب‌های بارانی‌اش نگه می‌دارد و تصمیم می‌گیرد تا ابد با کسی درباره‌اش حرف نزند

می‌ماند اما نمی‌داند چندین‌بار برای نبودنش گریسته است