بریده‌هایی از کتاب عکسی از هیچ (مجموعه شعر)

هنوز صدای کودکی‌های‌مان می‌آید صدای تفنگ‌های چوبی قطارهای خیالی

گلوله همیشه دو نفر را می‌کُشد

برای کسی که باید تنها بماند اتاقی با پرده‌های کشیده صدای آهستهٔ باران و چند کتابِ دست‌نخورده کافی‌ست خانه‌های کوچک هیچ رازی را در خود پنهان نمی‌کنند

زندگی حرف دیگری دارد حرفی که انگار پس از پایان دوباره آغاز خواهد شد

قرار نبود این‌همه سال باران را از پشتِ شیشه تماشا کنیم تو می‌گفتی: قطره‌ها دعای آسمان‌اند

اسب یا سرباز چه فرقی می‌کند؟ وقتی بازی پیش از آغاز تمام شده باشد

حتا اگر تمام راه‌ها به همین حالا برسند برای کسی که باید تنها بماند اتاقی با پرده‌های کشیده صدای آهستهٔ باران و چند کتابِ دست‌نخورده کافی‌ست

برای کسی که باید تنها بماند اتاقی با پرده‌های کشیده صدای آهستهٔ باران و چند کتابِ دست‌نخورده کافی‌ست

دیوانه‌وار به کسی فکر می‌کنم که رفته است کسی که هرگز نفهمید رفتن به معنای رفتن نیست

اسارت عادت سنگ است به رودخانه‌ای که سال‌ها پیش رفته است